“ไม่ต้องร้องไห้ มาทานข้าวดีกว่า รู้ตัวมั้ยว่าพิมพ์ผอมลงจนหน้าตอบหมดแล้ว” ยุทธนาเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม เขาไม่ต้องการให้เธอเศร้า และเธอก็ผอมลงมากจริงๆ อาจจะเพราะว่าเธอทุกข์ใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอ เขาได้แต่หวังว่าถ้าเขาช่วยเธอแล้วเธอจะไม่ตกไปอยู่ในวังวนที่มันเต็มไปด้วยความเจ็บปวดอย่างที่เขาสัมผัสได้จากแววตาของเธอ
“ก็มันซึ้งนี่นา จะมีผู้ชายที่ไหนเขาทำแบบนี้กับผู้หญิงที่เคยหักอกตัวเอง” เหมือนพิมพ์เอ่ยออกมาตามจริง
“ก็พี่นี่ไง บอกแล้วว่าอย่าคิดมาก พี่สั่งอาหารไว้แล้ว เดี๋ยวคงมา แต่ก่อนอื่นส่งเลขที่บัญชีมาก่อนเลย” ยุทธนาเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม เขามีความสุขมากจริงๆ กับการได้มาเจอเธอวันนี้ ขอให้เธอจัดการเรื่องที่มันคาราคาซังอยู่ให้ได้ แล้วหลังจากนี้เรื่องที่เขาต้องการก็ค่อยสานต่อทีหลังก็ได้ เพราะเขาไม่อยากรุกเธอหนัก ให้เวลาเธอรักษาแผลใจของเธอเสียก่อน และเขาก็จะอยู่ข้างๆ เธอไม่ไปไหน
เมื่อเหมือนพิม
