“คุณปราบเขาอยากคุยกับลูก” นายชายเอ่ยออกมาด้วยเสียงอ่อน และเข้าใจแล้วว่าตนเองทำในสิ่งที่บุตรสาวไม่ต้องการ เขาก็เลยเลือกเดินออกไป ปล่อยให้ทั้งสองคนได้ปรับความเข้าใจกัน ด้วยเพราะว่านายชายเข้าใจไปว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับบุตรสาวของเขาไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
“แต่พิมพ์ไม่ต้องการคุยกับเขาค่ะ ทุกอย่างไปจบกันที่เขตเถอะ” เหมือนพิมพ์เอ่ยออกมาด้วยเสียงเครียด แค่เจอหน้าเขาภาพสิ่งที่เขาทำกับเธอก็ผุดขึ้นมา ในเมื่อมีน้องปรางแก้วของเขาอยู่แล้ว เขาจะมายุ่งวุ่นวายกับเธอทำไม บอกตรงๆ เลยว่าตอนนี้แค่เธอเห็นหน้าเขา เธอก็ปวดใจเป็นอย่างมากแล้ว คนอะไรไม่รู้จักละอาย จะตามมายุ่งวุ่นวายกับเธออีกทำไม
“คุยกันก่อนเถอะนะพิมพ์ ผมต้องการคุยกับคุณจริงๆ” ปราบรีบเอ่ยออกมา นายชายรีบอาศัยจังหวะนี้เดินหลบออกไปนอกบ้านทันที เพราะว่าท่านอยู่ อาจจะต้องเป็นกรรมการห้ามศึกของคนทั้งคู่ ท่านไม่ได้เดินออกไปไหนหรอก ท่านก็ไปนั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อ
