“แล้วเหตุใดมิสอนให้พวกเขาทำมาหากินล่ะเพคะ อยู่ใกล้แม่น้ำทำประมงก็ได้ ปลูกพืชผักก็น่าจะงอกงามดี น้องเห็นดินที่นี่ร่วนซุยเหมาะแก่การทำเกษตร หากขุดร่องน้ำเป็นทางยาวตัดผ่านเทือกสวนไร่นา ทุกอย่างก็จะอุดมสมบูรณ์เพคะ” เอ่ยบอกอย่างที่เคยเรียนรู้มาจากยุคปัจจุบัน เพราะเมืองนี้ร่มรื่นและเป็นพื้นที่ลุ่ม
“เหตุใดเราคิดเรื่องเช่นนี้มิได้กันนะโจวสุ่ย หากหางานหรือบ้านให้อยู่ คนเหล่านี้ก็ไม่ต้องคอยขออาหารจากผู้อื่น หากปลูกพืชผักได้มากก็ยังขายเพื่อสร้างรายได้อีก เป็นความคิดที่ดี ข้าจะให้คนส่งข่าวถึงเมืองหลวงเลย”
ว่าแล้วจางจินก็หยิบพู่กันมาบรรจงเขียนเนื้อหาตามที่น้องสะใภ้บอก และยังระบุด้วยว่าผู้ใดเป็นคนเสนอแนะ เพื่อขอเงินสนับสนุนเพื่อสร้างบ้านเรือนและขุดลอกคลอง โจวสู่สมองพระเชษฐาซึ่งมีใจมุ่งมั่นช่วยราษฎรก็พาให้ปลื้มปีติ ก่อนนั้นจางจินเอาแต่ยักยอกเงินเข้าตนเอง
“หายโกรธหรือยังฮึ” เมื่อเห็นพระเชษฐาหันไปสนใจอย
