ณ สนามบินปริปัจน์
จนกระทั่งถึงกำหนดออกเดินทางไปยังประเทศอังกฤษ ด้วยเครื่องบินส่วนตัวของรุ่นพี่อย่างต้นไม้ บรรดาครอบครัวทั้งสองฝ่ายต่างมาส่งอำลา มีเอเจคอยติดตามอารักขาร่วมด้วย
"ถ้าเค้กกลับมาเมื่อไหร่ พ่อต้องพาเค้กไปที่สวนของเรานะ" หญิงสาวพร่ำบอกตั้งแต่ขึ้นรถยนต์ ด้วยความรู้สึกว้าเหว่และใจหาย ยามจำเป็นจากบ้านเกิดไปไกล แล้วยังกราบไหว้รูปมารดาตอนก่อนออกจากบ้าน ขอให้ช่วยดูแลบิดายามเธอไม่อยู่
ส่วนพิษณุสวมกอดลูกสาวลูบผมสลวยปลอบ แม้ใจแกร่งอ่อนยวบก็ตาม แต่เพื่ออนาคตที่เขาไม่ได้อยู่ดูแลเธอตลอด อย่างน้อยก็มีผู้ชายดีๆเคียงข้างก็พอ
"เรากำลังจะเป็นแม่คนอย่าร้องง่ายสิลูก" น้ำเสียงอบอุ่นบอกสอน ผละอ้อมกอดก้มหัวเคารพฮาเกน แม้ตัวเองจะมีศักดิ์เป็นพ่อเขย
"ไม่ต้องห่วงนะผมจะดูไม่ให้คาดสายตาเลย" คนตัวสูงบอกแทนที่หญิงสาวข้างกายมัวแต่สะอื้นจุกในลำคอ ทำอิมเมจกับชาร์คยืมอมยิ้มเอ็นดู พวกเขาเคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้ม
