“เมื่อวานแกไปไหนมาพู่ บอกมาเดี๋ยวนี้นะถ้ายังเห็นว่าเนตรเป็นเพื่อนของพู่อยู่”
ภูษิตาเดินไปที่อ่างล้างหน้า ก่อนจะก้มลงบ้วนปากจนสะอาด จากนั้นก็เดินหน้าจ๋อยออกมาหาเพื่อนพร้อมกับกอดแขนเพื่อนเอาไว้อย่างอ้อนๆ ก่อนจะเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้เพื่อนรักฟัง (เกือบ)ทั้งหมดเพราะเธอต้องเล่าข้ามฉากเลิฟซีนที่ดุเดือดพวกนั้นไปไม่อย่างนั้นเพื่อนสาวแสนสวยแต่ยังเวอร์จิ้นคนนี้คงได้ช็อกตายแน่ๆ
“นี่แกทำบ้าอะไรลงไปรู้ตัวบ้างรึเปล่าพู่!”
มณีเนตรถึงกับปรี๊ดแตกเมื่อรู้วีรกรรมของเพื่อนรัก
“พู่รู้ตัวดีว่าทำอะไรลงไป แต่พู่สัญญานะเนตร ว่าพู่จะไม่ทำแบบนั้นอีก จากนี้ไปพู่กับเค้าก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องเจอกันแล้ว เนตรยกโทษให้พู่เถอะนะ อย่าโกรธพู่เลยนะเนตรนะ”
“แล้วถ้ามันยังไม่จบล่ะ ถ้าสักวันแกบังเอิญเจอกับเค้าอีก แกจะ...”
“ต่อให้บังเอิญเจอก็แค่เดินผ่าน นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่พู่กับเค้า...จะทำอะไรแบบนั้นด้วยกั
