วันต่อมา
เอกธนาเดินคู่กับภูษิตาเข้ามาในตัวอาคารสูงโดยมีสายตาของพนักงานที่เดินผ่านไปมาแอบมองอย่างสนใจ เพราะไม่เพียงแต่นางแบบสาวที่พวกเขาเคยเห็นในโฆษณามายืนอยู่ตรงหน้า แต่คนที่อยู่ข้างๆ ก็ดูหล่อเหลาราวกับพระเอกซีรี่ส์เกาหลี
ระหว่างที่พวกเขายืนรอลิฟต์อยู่ด้วยกัน เจษฎ์กับภาครัฐก็เดินเข้าไปใกล้ๆ เพราะพวกเขาเพิ่งกลับจากตรวจโรงงานในช่วงเช้า
“อ้าว คุณคนไข้คนนั้นนี่ครับ” เอกธนาเป็นฝ่ายเอ่ยทักทายอีกฝ่ายก่อนพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนโยน
“พี่หมอ...รู้จักเค้าเหรอคะ”
ภูษิตาถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ
“ครับ สองสัปดาห์ก่อนเค้าไปรักษาแผลที่ศีรษะกับพี่น่ะ ดีที่ไม่ต้องเย็บ ตอนนี้แผลคงหายดีแล้วใช่มั้ยครับ”
“ครับ หายดีแล้ว แล้ว...คุณหมอมาทำอะไรที่นี่เหรอครับ”
เจษฎ์ถามยิ้มๆ ขณะปรายตามองคนที่ยืนข้างๆ หมอหนุ่มเล็กน้อย
“อ๋อ หมอมาส่งพู่เค้าน่ะครับ เค้ามีเทสต์หน้ากล้องที่นี่เห็นว่าเป็นโฆษณาน้ำดื่ม แล้วคุณเจษฎ์ล่ะ
