“เรื่องใหญ่ขนาดนี้ทำไมกล้าเก็บเอาไว้คนเดียว หลานไม่เห็นปู่กับน้องอยู่ในสายตาเลยใช่มั้ยเจษฎ์ หรือเห็นว่าปู่แก่แล้วไม่มีน้ำยาจะช่วยอะไรได้หรือยังไง” เจ้าสัวตำหนิหลานชายเมื่อได้ยินเรื่องราวทั้งหมดจบแล้ว
“ผมไม่ได้คิดแบบนั้นครับ แค่ไม่อยากให้ปู่กับน้องต้องกังวลใจไปด้วย”
“ก็เลยแบกทุกอย่างเอาไว้บนบ่าคนเดียวน่ะเหรอครับ ผมก็ว่าแล้วทำไมอยู่ดีๆ พี่ก็บอกว่าจะแต่งงานทั้งที่พี่ไม่ได้รักคุณสิ ไม่สิ ต้องเรียกว่าไม่ได้รู้จักเธอด้วยซ้ำ ที่แท้ก็อยากจะใช้เธอเป็นสะพานนี่เอง”
“แล้วก็หลอกปู่ให้ไปสู่ขอเค้าอีกนะ เรานี่มันน่าโดนฟาดแรงๆ สักทีจริงๆ” เจ้าสัวมองค้อนหลายชายตัวดี
“ผมขอโทษครับที่ทำให้ปู่รู้สึกไม่ดี แต่ผมก็อยากทำให้ทุกอย่างมันดูแนบเนียนที่สุดเท่านั้น”
“แล้วเมียแกล่ะ เค้าไม่ว่าอะไรเลยเรอะ”
“ปู่...หมายถึงใครครับ”
เจษฎ์หันไปมองหน้าน้องชายเพราะคิดว่าจิณณ์อาจจะบอกเรื่องของภูษิตาให้ปู่ได้รู้ แต่เมื่อเห็น
