“เห็นคุณโสมหรือเปล่า” ชนาธิปบังคับรถเข็นไฟฟ้ามาหยุดที่กลางโถงบ้าน ตั้งแต่เขาล้มป่วยจนเป็นอัมพฤกษ์ บ้านก็ถูกปรับปรุงให้เหมาะกับผู้ป่วย ติดตั้งลิฟต์เพื่อความสะดวก เขาถามหาภรรยากับแม่บ้านเพื่อจะไตร่ถามเรื่องเงินที่เบิกถอนออกไปสิบล้านบาทโดยไม่แจกแจงรายละเอียดกับเขา แม้จะพอคาดเดาได้ว่าคงจะเอาไปให้ระวีลงทุนธุรกิจผลิตภัณฑ์บำรุงผิว แต่เขาก็อยากได้ยินจากปากเธอ
“เห็นคุยกับประพันธ์ที่สวนหน้าบ้านค่ะ ให้แป้นไปตามไหมคะ”
“ฉันไปเอง ไปทำงานของเธอเถอะ”
“ค่ะคุณท่าน” แม่บ้านค้อมตัวยามเดินผ่านคนเป็นนาย
ชนาธิปชะเง้อคอมองไปยังสวนหย่อมหน้าบ้าน เขาบังคับรถเข็นไฟ้าออกไป แต่ก็ไม่มีแม้แต่เงาของภรรยากับคนขับรถ คล้ายมีอะไรมาดลใจให้เขาบังคับรถเข็นไฟฟ้านำพาไปยังห้องพักของคนงาน หน้าห้องที่ประพันธ์ใช้หลับนอนมีเสียงคนสองคนดังแว่วมาจากช่องหน้าต่างบานเกล็ด คนข้างในคงจะหลงลืมว่าบานเกล็ดได้เปิดไว้ และภายในก็ถูกปิดกั้นด้
