สันต์พบว่าดอกแก้วย้ายไปอยู่กับบิดามารดาของเขา และเธอก็สนิทกับนิรชาอย่างรวดเร็ว
เขาลอบมองคนทั้งสองแล้วถอนใจหนักหน่วง ท่าทีหวาดกลัวของเธอทำให้เขาไม่กล้าเข้าใกล้เธอ แต่อย่างไรก็ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง จะอยู่กันแบบนี้มันคงไม่ดีแน่ เขาไม่อยากให้บิดามารดาต้องมารับภาระอะไรของเขาอีก
“อุ๊ย!” ดอกแก้วอุทานเมื่อเห็นสามี เธอสะดุ้งสุดตัว ถอยหนีไปหลายก้าว เหตุการณ์คืนนั้นทำให้เธอหวาดกลัวเขา ร่องรอยจากร่างกายนั้นยังไม่หายดี แต่มันไม่เท่าความสัมพันธ์ของเขากับเธอที่ยิ่งเลวร้ายขึ้นไปอีก
“ขอคุยด้วยหน่อยสิ” เขาเห็นอาการของเธอแล้วพอจะเข้าใจ ความคับแค้นใจที่เขามีได้ระบายกับเธอไปหมดแล้วเหมือนคนเสียสติ แต่เขาระบายผิดคน เธอไม่ควรจะมาเป็นที่ระบายของเขา
“ค่ะ” ดอกแก้วหยุดนิ่ง แต่ยืนห่างจากเขามากพอสมควร สันต์มองภรรยาเขม็ง ก่อนจะถอนใจ
“คืนนั้นฉันขอโทษ” เขาคงทำอะไรร้ายๆ กับเธอไปมาก เธอไม่แจ้งความว่าเขาข่มขืนหรอก เพร
