49

1539 คำ

เขาปัดกระดาษแผ่นนั้นออกไปเมื่อเห็นภาพด้านในเป็นรูปพ่อแม่ลูก ทั้งสามคนยืนจับมือกัน มันยิ่งทำให้เขาตอกย้ำถึงอดีตภรรยาที่ทรยศหักหลังไปมีชู้ หากเขาไม่รักมากก็คงไม่แค้นมากแบบนี้ นิรชาร้องไห้โฮเมื่อโดนบิดาผลักไส ดอกแก้วตกใจรีบถลาเข้าไปกอดร่างเล็กเอาไว้ “คุณสันต์คะ หนูนิดร้องไห้ใหญ่แล้ว ทำไมใจร้ายแบบนี้ล่ะคะ” “เรื่องที่จะไปเที่ยว ยกเลิกก็แล้วกัน” เขาบอกด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนจะหมุนกายเดินออกไปจากบ้าน ดอกแก้วดึงร่างเล็กๆ ของเด็กหญิงมากอดแนบอก นิรชาร้องไห้มองตามบิดาด้วยความน้อยใจ “หนูนิดไม่ร้องนะคะ” นิรชานั่งก้มหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้น แม้จะยังเด็กก็จำได้ติดตา วันนั้นมารดาด่าไล่เธอให้ไปพ้นๆ หน้า ท่านจะทิ้งเธอไป แล้วหลังจากนั้นบิดาก็ไม่เคยไยดี เด็กน้อยนั่งซึมเหมือนเดิม นั่งเงียบๆ ไม่ยอมพูดยอมจา ดอกแก้วตกใจกับอาการของเด็กหญิงตัวน้อย ก่อนจะรีบบอกเรื่องนี้กับแม่สามี “จริงๆ แล้วหนูนิดน่ะไม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม