“มอบตัวเถอะ” ไพรวัลย์ไม่ตอบแต่พูดไปอีกอย่าง
“มึงคิดว่ามึงเป็นใครถึงมาสั่งกู”
ทรายหวานจับมือของไพรวัลย์แน่นเธอไม่กล้าขยับ กลัวคนที่เอาปืนจ่อหัวจะระเบิดหัวเขาทิ้งเสีย เพราะดวงตาของมันวาววับแลดูน่ากลัว
“โอ๊ย! มดแดงกัด โอ๊ย!!!”
ทรายหวานร้องอย่างตกใจ จู่ๆ มดแดงก็กัดเธอจนเจ็บไปหมด
“เฮ้ย!”
เป็นโอกาสให้ไพรวัลย์จัดการตบปืนในมือของศัตรูหล่นตกบนพื้น สินธรผวาจะเข้าไปหยิบปืน ทรายหวานตกใจ เธอเตะปืนไปอีกด้าน ในขณะที่ไพรวัลย์กระแทกเข่าใส่อีกฝ่าย
“โอ๊ย!” มันร้องโอดโอย มองตาเขียวปั๊ด
“สู้กันตัวต่อตัวดีกว่า”
ไพรวัลย์ยกมือขึ้นกาจเตรียมต่อสู้
“ได้”
สินธรตั้งท่ารับมือ เพราะเขาก็ฝึกวิชาการต่อสู้มาไม่น้อยหน้าใครเหมือนกัน
ทั้งสองแลกหมัดแลกเข่ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร ฝีไม้ลายมือกินกันไม่ลง
ทรายหวานมองอย่างเสียวไส้ เธอแอบลุ้นให้คู่หมั้นหนุ่มเอาชนะอีกฝ่ายให้จงได้ ทั้งสองผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะ แต่ยังไม่
