เสียงอาเจียนในห้องน้ำที่ดังขึ้นในตอนเช้าตรู่ทำให้คนที่นอนหลับสบายดีดตัวขึ้นจากเตียงนอนกว้าง เขาถลาไปที่ห้องน้ำและพบว่าอัญชัญกำลังโก่งคออาเจียนอยู่ที่ชักโครก ร่างสูงรีบเดินไปลูบหลังลูบไหล่เบาๆ ด้วยท่าทีห่วงใย
“เป็นยังไงบ้าง”
“ตื่นมาคลื่นไส้ เวียนหัวอาเจียนค่ะคุณโรม” เธอบอกอย่างเหนื่อยอ่อน พะอืดพะอมขมคอไปหมด
“ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวพาไปหาหมอ” เขายื่นแก้วน้ำให้เธอบ้วนปาก ก่อนจะอุ้มออกไปนอนพิงพนักหัวเตียง เธออ่อนแรงแทบไม่อยากลุก
เป็นครั้งแรกที่ป่วยเมื่อมาใช้ชีวิตอยู่กับเขา เธอก็เห็นว่าคนเป็นสามีกำลังไปหยิบผ้าขนหนูบิดน้ำหมาดๆ เช็ดไปตามเนื้อตามตัวของเธอ
ยามป่วยเช่นนี้ให้นึกถึงยาย รังสิมันต์เหมือนยาย เขาดูแลเธอดีอย่างไม่คาดคิด
สัมผัสอ่อนโยนห่วงหาที่ถ่ายทอดมาหา ทำให้เธอมองเขาอย่างอึ้งๆ ระคนซาบซึ้งใจ
คนอ่อนแรงแอบออดอ้อนเหมือนเด็กๆ ให้เขาเช็ดตัวให้ไม่พอยังอ้อนให้เขาสวมใส่เสื้อผ้าให้อีก
เขาอุ้มคนป
