“กรี๊ด! วะ เวกัส ฝน จะ เจ็บ”
“ฟัค! หุบปากแล้วถ่างขา” เสียงดุเอ่ยสั่งเมื่อหญิงสาวเอาแต่หวีดร้องและพยายามผลักไสเขาออกทั้งที่แก่นกายของเขามันเข้าภายในร่องของเธออยู่ทนโท่
“อือ วะ เวกัส” หญิงสาวหันมามองด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า
“หึ...” ร่างสูงแสยะยิ้มและจับใบหน้าสวยแนบชิดไปกับพื้นโต๊ะอย่างแรง และเริ่มอัดกระแทกแก่นกายเข้าใส่จนร่างเล็กสะเทือน
ตับ! ตับ! ตับ!!
“กรี๊ด อือ เจ็บ” ใบหน้าสวยเหยเกและน้ำตาไหลพรากอาบทั้งสองข้างแก้ม พยายามเกร็งตัวไม่ให้แนบชิดกับโต๊ะมากเกินเพราะมือทั้งสองข้างโดนเขาจับมัดเอาไว้จนยากที่จะใช้ลำตัวเพียงอย่างเดียวทรงตัวยามที่เขาอัดกระแทกแก่นกายลงมาในร่องสวาทของเธอ
“หุบปาก หุบไม่ได้ก็ร้องครางออกมา” เสียงโทสะเอ่ยบอกข้างหูและยิ้มเยาะเมื่อเห็นหญิงสาวบีบน้ำตาออกมา “มารยาเหมือนเคยเธอคิดว่าน้ำตานั่นจะมาหลอกฉันได้แบบครั้งก่อนรึไง”
“ฝนไม่ได้ทำแบบที่เวกัสพูดนะ”
“อย่ามาเรียกชื่อฉัน” เอ่ยบ
