เด็กชายตกใจเล็กน้อยและหน้าแดงเมื่อแม่เข้ามาตอนที่เขากับพ่อกำลังพูดคุยเล่นกันเรื่องช้างน้อย
“อายอะไรทำยังกะแม่ไม่เคยเห็นอย่างงั้นแหละ” เธอแอบขำเล็กน้อยเมื่ออาทิตย์ที่แล้วยังร้องไห้เธออาบน้ำให้อยู่เลย แต่ตอนนี้กลับทำท่าเขินอาย
“ตอนนี้ไม่ได้แล้ว เพราะคอปเตอร์โตแล้ว คอปเตอร์โตไปจะเป็นเหมือนพ่อ ลูกผู้ชายต้องอาบน้ำเองใช่ไหมฮะพ่อ”
“อือ ใช่ แต่เมื่อกี้คอปเตอร์พึ่งอาบน้ำกับพ่อไปเองนะ” ชายหนุ่มหัวเราะอย่างนึกขัน
“อันนั้นข้อยกเว้นเพราะพ่อมีอะไรเหมือนกับคอปเตอร์” เด็กน้อยช่างพูดจาอย่างน่าเอ็นดู น้ำฝนได้แต่ส่ายหน้าและอุ้มลูกชายตัวน้อยขึ้นมานอนบนเตียง
“นอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องตื่นไปโรงเรียนนะครับ”
“แม่เล่านิทานเรื่องเจ้าชายช่วยเจ้าหญิงได้ไหม”
“ไม่เบื่อเหรอ ขอให้แม่เล่าให้ฟังตลอดเลย” เธอยิ้มละมุนและเอามือมาสางผมนุ่มที่ปรกหน้าอ่อนละมุนจากใบหน้าเล็กๆ ออกอย่างอ่อนโยน
“ไม่ฮะ คอปเตอร์ชอบ เจ้าชายคือพ่อ
