“จะ เจ็บ” หน้าสวยเหยเกเมื่อเขาขบกัดที่ริมฝีปากของเธอจนได้กลิ่นคาวคลุ้งของเลือด
“คนอย่างเธอคำว่าเจ็บยังน้อยไป” เสียงมีอารมณ์ขุ่นเคืองเอ่ยพูดบอกพร้อมกับถอดเสื้อหญิงสาวออกจนหมดและอ้าปากงับที่ปทุมถันอย่างแรง
“โอ๊ย! เวกัสฝนเจ็บ”
“อย่ามาเรียกชื่อฉัน” เสียงดุดันบอกอย่างโกรธจัดและเข้ามากัดริมฝีปากอิ่มอีกครั้งอย่างแรง และขบกัดไปตามเนื้อตัวของหญิงสาวจนเกิดเป็นรอยกลีบกุหลาบไปทั้งตัว
“อะ โอ๊ย จะ เจ็บ” เธอบิดตัวไปมาพยายามหลบหนีเขาให้มากที่สุด แต่มือแกร่งกับคว้าเธอเอาไว้แน่นและจับเธอยึดติดไปกับเตียง
“กลีบเธอยังสวยเหมือนเดิมเลยนะ” ปากหยักแสยะยิ้มและใช้นิ้วมือแหวกกลีบร่องดอกไม้และเขี่ยจนเริ่มมีน้ำซึมออกมาตามรอยแยก
“ครั้งนี้ทำเบาๆ ได้ไหม” เสียงอ้อนวอนเอ่ยขอด้วยน้ำตาที่นองหน้า
“ฝันไปเถอะน่า” เสียงเข้มเอ่ยบอกและกระชากปลายเท้าให้หญิงสาวเข้ามาใต้ร่างมากขึ้น และจับขาเรียวแยกออกกว้างก่อนจะกดแก่นกายใหญ่สอด
