“เมย์ดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ อีกเดี๋ยวว่าจะอาบน้ำแต่งตัวไปมหาวิทยาลัย”
“แน่ใจหรือว่าเมย์หายดีแล้ว ไหนพี่ขอดูหน่อยซิว่ามีไข้หรือเปล่า”
ขุนพลวางหลังมือของเขาบนหน้าผากเกลี้ยงมนของมานิตตา ขณะนั้นเขาเองลืมไปว่าเมื่อวานระหว่างเขากับหล่อนมีเรื่องผิดปกติอะไรเกิดขึ้นบ้าง และสำหรับมานิตตาเองก็รู้สึกร้อน ๆ วูบวาบ หัวใจเต้นรัวเร็วขณะที่พี่ชายต่างสายเลือดวัดอุณหภูมิร่างกายของหล่อนด้วยหลังมือของเขา สัมผัสจากมือแข็งแกร่งของชายหนุ่มทำให้เด็กสาวร้อนรุ่มอย่างประหลาด เพราะมันทั้งอบอุ่นและเหมือนกระตุ้นเร้าความรู้สึกบางอย่างของหล่อนให้เกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน สักครู่นายแพทย์หนุ่มจึงกล่าวออกมาว่า
“เอ...ตัวไม่ร้อนนี่ เป็นแบบนี้บ่อยหรือเปล่า”
“ก็เพิ่งเป็นบ่อยหลัง ๆ เนี่ยล่ะค่ะ เมย์อาจจะอ่านหนังสือดึก”
“หรือบางทีมันก็เกิดจากความเครียดนะเมย์ พี่ว่าเมย์อย่าเพิ่งไปมหาวิทยาลัยจะดีกว่า”
“เมย์ต้องเชื่อฟังพี่ขุนพลอย่างนั้นซ
