ปึง !! คนที่เพิ่งมาถึงห้องพักวางกระเป๋าลงบนโต๊ะอย่างแรงทำให้คนที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่ถึงกับขมวดคิ้วเข้าหากัน
“มึงเป็นเหี้ยอะไรวะไอ้ธีม กลับมาก็ทำปึงปัง”
“ไอ้แทนไปดื่มกัน กูเลี้ยง” ธีมบอกอย่างหงุดหงิด ตอนนี้เขาอยากดื่มเพื่อสงบสติอารมณ์บางอย่างและความหงุดหงิดที่มี
“เอาดิ ว่าแต่มีเรื่องอะไรวะ หรือมีปัญหากับคนที่งาน”
“คงจะแบบนั้น”
ใช่ เขากำลังมีปัญหากับคนที่ทำงาน ไม่ใช่เพื่อนร่วมงานนะ แต่เป็นเจ้านาย ความจริงหลังจากที่เดินออกจากห้องของเธอแล้วเขาก็รู้สึกผิดไม่น้อยที่ตัวเองปากเสียแถมยังบังคับขืนใจในสิ่งที่เธอไม่อยากจะทำ
“เฮ้อ~ ใจเย็นเพื่อน คนเรามีหลายแบบ มึงต้องปรับตัวหาคนพวกนั้นบ้างถ้าอยากอยู่อย่างสงบ ถ้ารอให้ใครมาปรับตัวเข้าหาเราเองคงจะยาก”
“ช่างเถอะ เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อน”
เรื่องของเขาตอนนี้มันไม่ใช่การปรับตัวเข้าหาใคร แต่มันคือเรื่องอื่นต่างหาก พอพูดจบเขาก็เดินเข้าห้องน้ำไปทันที หวัง
