ปัง ! ปัง ! ปัง ! เสียงทุบประตูดังลั่นไปทั่วทั้งชั้น ทำเอาบางห้องข้าง ๆ เปิดประตูออกมาดูยกเว้นเจ้าของห้อง พรีมทรุดขาทั้ง 2 ข้างนั่งอยู่หน้าประตู ตอนนี้สมองของเธอไม่คิดด้วยซ้ำว่าสิ่งที่ตัวเองทำอยู่มันอาจทำให้ภาพลักษณ์หรือสถานะของตัวเองดูไม่ดี เธอนั่งชันเข่าขึ้น 2 ข้างก่อนจะฟุบหน้าลงนั่งอยู่หน้าประตูห้องตรงนั้นไม่ยอมไปไหน
ธีมเพิ่งไปส่งแทนที่สถานีขนส่งขนาดใหญ่ของกรุงเทพฯ เสร็จ แต่พอกลับมาถึงห้อง เขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นใครบางคนนั่งอยู่หน้าประตูห้องเขา
“นี่... นี่... คุณพรีม” ใช่ คนที่นั่งเหมือนคนไร้ชีวิตอยู่ตอนนี้คือพรีม คนที่เขาเพิ่งทะเลาะด้วยตอนกลางวัน ใครจะคิดว่าเธอจะมานั่งรอเขาอยู่หน้าห้องแบบนี้ ตอนแรกคิดว่าพรุ่งนี้ถ้าเขาไปทำงานคงได้รับจดหมายไล่ออกเสียอีก
หมับ !! จู่ ๆ ธีมก็ถูกคนที่นิ่งเมื่อกี้กอดตัวเองอย่างแรง ทำเอาเขาที่ไม่ทันตั้งตัวเซไปทับเธอที่นั่งอยู่
“ปล่อยก่อนครับคุณพรีม” เขาพยาย
