พรีมลืมตาตื่นช้า ๆ ด้วยความเมื่อยล้า เธอมองไปรอบห้องที่ตอนนี้เริ่มจะคุ้นตากับมัน ก่อนจะมองไปรอบ ๆ และพยายามมองหาเจ้าของแต่ก็ไม่เจอ เธอก้มมองตัวเองที่ตอนนี้ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย คงจะเป็นธีมสินะที่ทำให้
ตุ้บ !!!
“โอ๊ยยยย” พรีมที่ตั้งใจลุกเดินออกไปข้างนอกก็ไม่รู้ว่าทำไมขาตัวเองถึงไม่มีแรงจนแทบยืนไม่ไหวเลยทรุดลงกับพื้น แต่พอนึกย้อนกลับไปถึงสถานการณ์เมื่อคืนก็พอจะรู้แล้ว แค่คิดก็ทำเอาแก้มของเธอแดงระเรื่อขึ้น
“คุณพรีม” ธีมที่อยู่ด้านนอกก็รีบวิ่งมาดู ก่อนที่จะช้อนพรีมมาไว้ในอ้อมแขนและวางลงที่เตียงนอนอีกครั้ง
“จะไปไหนครับ อยากได้อะไรหรือเปล่า ทำไมไม่บอกผม” เขานั่งลงข้าง ๆ แล้วถามพร้อมกับหยิบน้ำที่ตัวเองวางไว้ข้าง ๆ ให้เธอดื่ม
“ฉันแค่ไม่เห็นนายเลยจะลองเดินไปดู”
“คุณไม่ควรขยับตัวมาก เมื่อคืนก็ไข้ขึ้นทั้งคืน” ธีมบอก
“พรวด !! แค่ก ๆ ฮะ !! เมื่อคืนฉันไข้ขึ้น แต่เดี๋ยวนะ เมื่อคืนงั้นเหรอ แล้วตอนน
