บทที่ 20 เรื่องน่าปวดหัว

967 คำ
YanG Group (แผนกการตลาด) “เฮ้อ~~~” เสียงถอนหายใจดังขึ้นแทบทุกนาทีได้ ทำให้พิมา รองหัวหน้าฝ่ายสาวที่ยืนรอเอกสารอนุมัติจากหัวหน้าฝ่ายของเธอถึงกับขมวดคิ้วอย่างสงสัยก่อนจะถามออกไป “คุณธีมมีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าคะ ถ้าเป็นเรื่องงานบอกพิมาได้เลยนะ เดี๋ยวพิมาจะช่วยเต็มที่” “ไม่ใช่เรื่องงานหรอกครับ” ใช่ เรื่องที่เขาหนักใจตอนนี้ไม่ใช่เรื่องงานเลยสักนิด แต่เพราะเขาเอาแต่นึกถึงหน้าของพรีมหลายวันมานี้ นับตั้งแต่วันนั้นเขาก็ไม่ได้คุยกับเธอเลย แม้จะเดินผ่านกันบ้าง แต่อีกฝ่ายกลับทำเฉยเหมือนระหว่างพวกเขาไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ก็นั่นสินะ ทำไมต้องทำเหมือนมีอะไรเกิดขึ้น ท่านประธานอาจจะคิดแค่ว่ามันเป็นเซ็กซ์ที่ทำให้สนุกชั่วคราวก็ได้ แล้วเขาจะมานั่งคิดมากทำไม เธอไม่รู้สึกอะไรก็ดีแล้ว ต่อไปนี้ก็ต่างคนต่างอยู่ President Room “คุณลุงสุชาติ ช่วยสืบให้พรีมทีว่าช่วงนี้มีผู้ถือหุ้นคนไหนขายหุ้นแบบลับ ๆ ไปบ้าง และสืบด้วยว่าขายให้ใคร เป็นชื่อของใคร อ้อ ลองถามผู้ที่หุ้นเก่า ๆ ด้วยนะคะว่ามีใครอยากขายไหม พรีมจะซื้อ 2 เท่าของราคาตลาด... ไม่ดีกว่า ไม่ต้องบอกว่าเป็นพรีม แค่บอกว่าเป็นนักลงทุนอยากซื้อหุ้นของบริษัทไว้ปั่นกำไร” พรีมกำลังนั่งอยู่บนโซฟาและพูดคุยเรื่องสำคัญกับลูกน้องคนสนิทคุณตาที่เสียไปแล้วของเธอ ความจริงคุณสุชาติทำงานใหญ่หลายชิ้นให้คุณตา แต่ว่าพวกท่านอยู่ด้วยกันมานานอย่างลับ ๆ ไม่มีใครรับรู้การมีตัวตนของคุณสุชาติ ถึงจะมีก็น้อยมาก “ได้ครับ แต่ผมขอทราบได้ไหมครับว่าทำไมคุณพรีมถึงจะตามซื้อหุ้นจากผู้ถือหุ้น” ชายสูงวัยถาม “ถ้าพรีมบอกไป คุณลุงอย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้กับคุณแม่นะคะ” เธอยังไม่อยากให้แม่คิดมากเรื่องนี้ เพราะฉะนั้นเธอเลยตั้งใจจะลงมือเงียบ ๆ ก่อน แม้อีกฝ่ายที่เธอต้องจัดการจะเป็นพ่อก็ตาม “ได้ครับ” “คุณพ่อกำลังตามซื้อหุ้นของผู้ถือหุ้นคนอื่นเพื่อที่จะเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่และเข้านั่งตำแหน่งประธาน” พรีมพูดจบก็หยิบแก้วกาแฟขึ้นมาจิบ “อะไรนะครับ ทำไมคุณพิเชษฐ์ถึงกล้าทำแบบนั้น” สุชาตินึกถึงหน้าลูกเขยของเจ้านายเก่าของตัวเอง ตอนที่เจ้านายให้ลูกสาวแต่งงานกับพิเชษฐ์ ตอนนั้นผู้ชายคนนั้นเป็นคนซื่อ ไม่น่าที่จะเป็นคนโลภมากได้เลย แถมยังคิดที่จะแย่งชิงตำแหน่งของลูกสาวแท้ ๆ อีก มันเป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมายไว้มาก ถ้าเจ้านายที่ตายไปของเขารู้คงปวดใจกับสิ่งที่ตัวเองตัดสินใจผิดแน่ “พรีมยังไม่พร้อมที่จะบอกรายละเอียดมากกว่านี้นะคะ หวังว่าคุณลุงจะเข้าใจ” “ได้ครับ เดี๋ยวผมจะให้ลูกชายตามสืบเรื่องนี้ให้” “จะว่าไป พรีมไม่เจอภูมินทร์นานแล้ว ตอนนี้ทำงานที่สำนักงานนักสืบของคุณลุงเหรอคะ” “ใช่ครับ เจ้านั่นเป็นพวกไม่อยู่กับร่องกับรอย ถ้าให้มาทำงานตามที่คุณพรีมเคยเสนอให้ผม ผมว่าเจ้าตัวแสบคงจะหาเรื่องหาราวลาออกแน่ครับ” พอพูดถึงลูกชายของตัวเองก็ทำเอาคนเป็นพ่อต้องปวดหัว “คุณลุงคงรักลูกชายมากนะคะ” คำถามของพรีมแฝงด้วยความเศร้าหมองในใจของตัวเอง “ครับ รักมากจนทำให้เสียคน... ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะครับ มีข่าวคืบหน้าผมจะโทร.แจ้งให้ทราบอีกรอบ” “ขอบคุณมากนะคะ” พรีมลุกขึ้นและเดินไปส่งแขกที่ด้านหน้าประตู “ท่านประธานคะ หัวหน้าฝ่ายการผลิตต้องการเข้าพบค่ะ” เลขานุการสาวที่นั่งอยู่ด้านหน้าประตูรายงาน วันนี้เอกลากิจเลยต้องเรียกคนขึ้นมาช่วยงานแทน “ได้ค่ะ เรียกให้เข้ามาได้เลย” ไม่นานหัวหน้าฝ่ายการผลิตก็เข้ามาหาเธอ สีหน้าที่ดูกังวลและร้อนใจทำให้เธออดสงสัยไม่ได้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า “เชิญนั่งก่อน มีอะไรหรือเปล่าคะ ถึงได้ขอพบด่วน” พรีมถามหลังจากเชิญอีกฝ่ายนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม “คือว่าตอนนี้สต๊อกการผลิตที่โรงงานสมุทรปราการมีจำนวนการผลิตอาหารที่มีอายุสั้นเกินจำนวนที่ถูกสั่งมาครับ” “เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง” พรีมหน้าเครียดขึ้นมาทันที “เกิดความผิดพลาดระหว่างตัวเลขที่ต้องออกจากทางสำนักงานใหญ่กับที่สาขาย่อยไม่ตรงกันครับ” “ทำไมทำงานหละหลวมกันแบบนี้... ประมาณความเสียหายให้บริษัทหรือยัง” “ครับ 27 ล้านบาท ถ้าจำหน่ายออกไปไม่ทัน” ปัง !! พรีมทุบโต๊ะอย่างโมโห เงิน 20 กว่าล้านมันจะใช้คำว่าผิดพลาดไม่ได้ “คุณลิตาช่วยติดต่อหัวหน้าฝ่ายการตลาดมาพบฉันที” พรีมยกโทรศัพท์ติดต่อเลขานุการด้านหน้าห้องเสร็จก็วาง “ส่วนคุณเข้าไปดูโรงงานที่สาขาย่อยและส่งรายงานความเสียหายมาให้ฉันด่วน ฉันต้องการรู้จำนวนที่ผลิตออกมา ล็อตการผลิต วันหมดอายุสินค้า และประเภท และหลังจากจบเรื่องนี้ฉันจะเรียกสอบทุกคนที่เกี่ยวข้อง” “ได้ครับ” หลังจากที่ได้รับคำสั่ง หัวหน้าแผนกการผลิตก็รีบเดินออกไป ส่วนคนที่ถูกตามก็มาหาในเวลาใกล้กัน
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม