บทที่ 47 [2/2]

1732 คำ

ธีมกระโจนใส่ร่างบนโต๊ะจนร่างกายของพวกเขาแนบชิดกันทุกส่วน ตะโบมจูบที่ริมฝีปากบางของหญิงสาวแล้วดูดกลืนครอบครองทุกหยาดหยดภายในโพรงปากอุ่นมาเป็นของตัวเองอย่างตะกละตะกลาม ส่งผลให้ความเป็นชายเสียดสีไปกับรอยแยกของกลีบกุหลาบจนธีมรู้สึกว่าส่วนหัวป้านถูกห่อหุ้มเอาไว้ด้วยความอบอุ่นจากปากทางเข้าร้อนระอุ เขาดันสะโพกดุนส่วนโค้งมนเข้าไปอย่างตื้น ๆ แล้วถอนออก ทำซ้ำไปซ้ำมาอยู่หลายครั้งจนมั่นใจว่าร่องรูรักนั้นคลายดีแล้ว ชายหนุ่มจึงหยัดกายกระทุ้งความเป็นชายเข้าไปด้านในคราวเดียวจนลึกสุดโคน “อื้อ !” “จะกินแล้วนะครับ” ธีมกระซิบเสียงพร่า บ่งบอกถึงความหมายของคำว่า ‘กิน’ ในอีกนัยหนึ่ง 2 แขนสอดเข้าที่ใต้แผ่นหลังบอบบางของอีกฝ่ายแล้วขยับริมฝีปากดูดดุนลิ้นอุ่นราวกับจะกลืนกินเธอเข้าไปจริง ๆ อย่างไรอย่างนั้น “อื้อ ! อึก... อ่าา !” ในที่สุดพรีมก็ได้เป็นอิสระจากริมฝีปากที่เป็นดั่งพันธนาการอันหอมหวาน หญิงสาวส่งเสียงคร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม