Chapter 3 | คนที่แอบชอบมึงไง
1614 คำ
หลายชั่วโมงต่อมา...
ครืด! ครืด!
ระหว่างที่ราชากำลังนั่งทำงานที่อาจารย์สั่งอยู่นั้นโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าก็ดังสั่นขึ้น ชายหนุ่มจึงรีบหยิบขึ้นมาดูพบว่าเป็นชื่อของลูกพี่ลูกน้องอย่างวิเวียนที่โชว์หราอยู่บนหน้าจอ จึงเลื่อนนิ้วไปกดรับสาย โดยที่ไม่ได้พูดอะไร
(อยู่ไหนคะ)
"เฮียเรียนอยู่ มีอะไร"
(อ้าว วินึกว่าเฮียเลิกแล้ว)
"ยังหรอก แล้วนี่เราเลิกเรียนแล้วเหรอ"
(ใช่ค่ะ กำลังเดินลงจากอาคารเรียนเนี่ย)
"งั้นก็นั่งรอที่หน้าคณะเรานะ เดี๋ยวถ้าเฮียเลิกเรียนแล้ว จะโทรหาอีกครั้ง แค่นี้แหละเฮียทำงานก่อน"
(อย่าเพิ่งวางค่ะเฮีย)
เขาบอกออกไปพร้อมกับจะวางโทรศัพท์ลงแต่ปลายสายดันพูดเบรกไว้เสียก่อน
"อะไร"
(เฮียควันเลิกเรียนยังคะ)
"ยัง ตอนนี้มันก็นั่งอยู่ข้างเฮียนี่แหละ มีอะไรหรือเปล่า"
(แค่คิดถึงเฮียควันหลง)
"หยุดเพ้อเจ้อถึงมันได้แล้ว มันปฏิเสธกี่ครั้งก็ไม่เคยจำ"
(ก็คนมันรักไปแล้วนี่นา)
"....."
(วันนี้เฮียกลับไปก่อนได้เลยนะ พอดีหนูมีนัดกับเพื่อน เดี๋ยวตอนกลับจะโทรให้คนขับรถที่บ้านมารับ)
"มีเพื่อนคบแล้วเหรอ ผู้หญิงหรือผู้ชาย"
(ก็ต้องมีแล้วสิ หนูสวยขนาดนี้ เพื่อนใหม่หนูเป็นผู้หญิงทั้งคู่ น่ารักทั้งนั้น)
"คบเพื่อนก็เลือกคบเพื่อนดี ๆ ด้วย เข้าใจไหม"
(รู้แล้วค่ะปะป๊า)
ปลายสายพูดออกมาแบบนั้นเธอก็กดตัดสายทันที เขาจึงเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าไว้เช่นเดิมและนั่งทำงานของตัวเองต่อ
"มึงคุยกับใคร"
"คนที่แอบชอบมึงไง"
ซึ่งเขาพูดออกไป อีกฝ่ายก็ไม่ได้ตอบกลับอะไรกลับมา "แล้วนี่จะกลับเลยไหม หรือจะทำงานให้เสร็จ"
"กลับกันเลยดีกว่า"
พอได้รับคำตอบจากควันหลง ก็หันมาปลุกคนที่กำลังนอนอยู่
"เนียร์"
"....."
"นาเนียร์" หลังจากที่สะกิดไปสักพัก หญิงสาวที่นอนหลับอยู่ก็สะลึมสะลือลืมตาตื่นขึ้นมา พร้อมกับจ้องมองมาที่เขา
"เรียกทำไม" นาเนียร์แสดงสีหน้าด้วยความไม่พอใจ หลังจากที่มีคนมารบกวนเวลาเธอนอนพัก เพราะหญิงสาวเพิ่งนอนพักสายตาไปไม่นานนี้เอง
"อาจารย์ออกไปแล้ว แถมเพื่อน ๆ ก็ออกกันไปหมดแล้วเนี่ย ฉันกับไอ้ราชาช่วยกันปลุกเธอตั้งนาน ก็ไม่ยอมตื่น ทำไมหลับเป็นตายแบบนี้ เมื่อคืนไปแรดที่ไหนมา" ควันหลงที่นั่งกอดอกมองอยู่ก็พูดออกไป
"ไปปาร์ตี้วันเกิดยัยโรสน่ะสิ กว่าจะกลับถึงคอนโดก็เกือบเช้าเลย" หญิงสาวก็ตอบเสียงพูดอู้อี้
"แล้ววันนี้เธอจะกลับกับใคร" ชายหนุ่มถามคนที่กำลังเก็บของใส่กระเป๋า
"ใครว่างไปส่งก็กลับกับคนนั้นแหละ" นาเนียร์ตอบแบบไม่ใส่ใจ พร้อมกับเดินนำออกไปจากห้อง ซึ่งเขากับควันหลงก็รีบเดินตามไปติด ๆ
"วันนี้เดี๋ยวกูไปส่งนาเนียร์เอง เมื่อเช้ามึงก็ไปรับมาแล้ว" ขณะที่กำลังเดินลงบันไดมายังชั้นล่างของอาคาร ชายหนุ่มก็พูดออกมา เพราะเมื่อเช้าควันหลงได้ไปรับแล้ว ตอนเย็นเขาเลยคิดว่าจะอาสาไปส่งเพื่อนสาวแทน
"โอเค งั้นกูจะได้กลับบ้านเลย พอดีวันนี้ตอนเย็นแม่ให้ไปทานข้าวด้วย" ควันหลงพูดจบก็เดินแยกออกไป
เขากับนาเนียร์ ก็เดินแยกออกมาอีกทางซึ่งพอเดินมาถึงรถของเขาแล้ว หญิงสาวก็เดินเข้าไปนั่งในรถ ส่วนเขาก็เดินอ้อมไปยังฝั่งที่นั่งคนขับ โดยพอเข้ามาถึงแล้ว ก็คาดเข็มขัดนิรภัยให้เรียบร้อย พร้อมกับสตาร์ตรถคันหรูของตัวเองขับออกมาด้วยความเร็วไม่มาก
"ไปหาอะไรกินกันที่ห้างดีไหม" ระหว่างที่เขาขับรถอยู่นั้น ก็หันไปมองคนด้านข้างที่กำลังงีบหลับพักสายตาอยู่ พร้อมกับเอ่ยชวนไปหาอะไรกินกัน
"แกหิวเหรอ"
"ก็นิดหน่อย พอดีตอนเที่ยงไม่ได้กินอะไร"
"ทำไมแกไม่กิน เดี๋ยวก็เจ็บท้องเอาหรอก แล้วเวลาฉันไม่กิน แกชอบมาบ่นฉัน แต่ตัวเองเสือกทำเอง" นาเนียร์นั่งบ่นให้กับเขา
"ก็วันนี้อาจารย์สุวัฒน์ปล่อยช้า กว่าจะได้ลงมาที่โรงอาหาร อาหารก็หมดแล้ว"
"เดี๋ยวเอาไว้วันหลังถ้าแกมีเรียนกับอาจารย์สุวัฒน์ก่อนกินข้าวอีก เดี๋ยวฉันจะซื้อไว้ให้"
"อืม"
"งั้นไปห้าง T เลย หลังจากกินข้าวเสร็จจะได้ไปเดินดูกระเป๋าด้วย เมื่อวาน SA โทรมาบอกว่ามีกระเป๋าเข้ามาใหม่เยอะเลย" พอนาเนียร์พูดออกมาแบบนั้น ชายหนุ่มก็ไม่ได้ตอบอะไรเพื่อนสาวอีก แต่หันกลับไปสนใจการขับรถของตัวเองต่อ
โดยหลังจากที่นั่งรถต่อมาประมาณสิบนาที ราชากับนาเนียร์ก็เดินไปที่ร้านอาหารญี่ปุ่นร้านประจำ พอเข้ามาในร้านเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มก็เลือกที่จะมานั่งบริเวณโต๊ะประจำของตัวเองที่ตอนนี้ว่างอยู่พอดี
"วันนี้มีเมนูอะไรแนะนำบ้างนะ" นาเนียร์บ่นพึมพำพร้อมกับเปิดดูสมุดเมนู
ส่วนเขาก็เปิดดูเมนูอาหารเช่นกัน ซึ่งพอเปิดดูไปสักพัก ก็ยกมือเรียกพนักงานเพื่อจะสั่งอาหาร
โดยพอสั่งเสร็จพนักงานก็เดินออกไป เขาก็หันกลับมาคุยกับเพื่อนสาว
"พรุ่งนี้เธอมีสอบใช่ไหม"
"ใช่น่ะสิ เพิ่งเปิดเรียนได้วันแรกอาจารย์ก็ให้สอบเก็บคะแนนแล้ว อิจฉาพวกนายจังที่พรุ่งนี้มีเรียนแค่ตอนเช้า แต่ของฉันมีทั้งวัน"
"ฉันก็มีเรียนเช้าแค่พรุ่งนี้แค่นั้นแหละ วันอื่นก็เรียนเต็มวันเหมือนเธอ"
"แต่อย่างน้อยก็มีไง แต่ของฉันเรียนเต็มวันทุกวันเลย เบื่อมาก" นาเนียร์นั่งบ่นหลายอย่างให้เขาฟัง ซึ่งเขาก็เอาแต่นั่งเงียบฟังอย่างตั้งใจ และในตอนนั้นเองพนักงานก็นำอาหารที่สั่งมาเสิร์ฟวางให้ด้านหน้าพวกเขา
"น่ากินจัง แต่ถ่ายรูปก่อนดีกว่า"
ซึ่งเขาเห็นเพื่อนสาวพูดออกมาแบบนั้นก็ไม่ได้พูดอะไร นั่งรอเพื่อนถ่ายรูปจนพอใจ
"ไม่ถ่าย" ชายหนุ่มยกมือขึ้นมาปิดหน้าของตัวเองเอาไว้หลังจากที่นาเนียร์ยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายหน้าของรูปเขา
"ทำไมล่ะ แค่ถ่ายรูปแค่นี้เองทำไมถึงถ่ายไม่ได้" หญิงสาวแสดงสีหน้าบึ้งตึง เขาเห็นแบบนั้นก็เลยยอมให้เธอถ่าย
"อยากถ่ายก็ถ่าย" โดยเขาพูดออกไปแบบนั้นอีกฝ่ายก็เปลี่ยนจากสีหน้าบึ้งตึงเป็นยิ้มแฉ่ง พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเขากับอาหาร
"ทำไมคนถึงกดไลก์รูปที่ฉันถ่ายนายมากกว่ารูปที่ฉันถ่ายตัวเองเนี่ย งอนแล้วนะ" นาเนียร์ทำหน้าไม่ค่อยพอใจอีกครั้ง แล้วยื่นหน้าจอโทรศัพท์มาให้เขาดู
"ก็แค่คนกดไลก์เอง จะไปซีเรียสเรื่องอะไรแบบนั้นทำไม"
"นายก็พูดได้นี่ เพราะเวลานายโพสต์อะไร คนก็พร้อมกันกดไลก์เยอะอยู่แล้ว แตกต่างกับฉันมากทั้งที่คนตามก็เยอะพอกันกับนาย แต่ยอดไลก์กลับได้น้อยกว่านายมาก"
"ซีเรียสเรื่องไม่เป็นเรื่อง" ราชาส่ายหน้าไปมา แล้วหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมากดถ่ายรูปนาเนียร์ในตอนที่เธอเผลอ ซึ่งเธอเห็นแบบนั้นก็โวยวายขึ้นมา
"นายถ่ายรูปฉันเหรอ"
"ก็เห็นอยู่ว่าถ่าย ยังจะถามอีก"
"ถ่ายทำไม"
"ขนาดเธอยังถ่ายฉันได้เลย"
"ลบออก"
"ลบทำไม ฉันถ่ายเก็บไว้เฉย ๆ"
"งั้นเอามาเช็กดูก่อนว่าฉันสวยไหม ถ้าไม่สวยค่อยถ่ายใหม่" นาเนียร์แบมือขอโทรศัพท์จากเขา ซึ่งเขาก็ทำเป็นไม่สนใจ โพสต์รูปที่ตัวเองถ่ายลงโซเชียล แล้วเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกง หันกลับมาสนใจการกินอาหารของตัวเองต่อ
"ใครแท็กอะไรมาเนี่ย"
ระหว่างที่เขากำลังนั่งกินข้าวของตัวเอง หญิงสาวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามก็พูดขึ้นมา แล้วหยิบโทรศัพท์ของตัวเองมาดู
"ราชา ลบออกเดี๋ยวนี้เลยนะ"
"ทำไม"
"ก็รูปฉันมันไม่สวย"
"สวยนะ สวยดีออก"
"สวยบ้าอะไร ลบออกเดี๋ยวนี้"
"กินข้าวได้แล้ว เดี๋ยวมันก็เย็นเสียก่อน"
"ราชา"
"เร็ว ๆ เธอนัดกับ SA ไว้ไม่ใช่เหรอ"
"ก็ได้" ถึงหญิงสาวจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปอีก นั่งกินข้าวของตัวเองไปเรื่อย ๆ จนเสร็จ ราชากับหญิงสาวก็เดินไปที่ร้านกระเป๋าแบรนด์เนมชื่อดังที่เพื่อนสาวนัดเอาไว้
"คุณนรินรรนสวัสดีค่ะ"
"สวัสดีค่ะคุณพลอย ไหนกระเป๋าที่บอกให้มาดูคะ"
"อยู่ในห้องเลยค่ะ ดิฉันได้เตรียมไว้ให้คุณนรินรรนดูเรียบร้อยแล้ว เชิญเดินตามดิฉันมาได้เลยค่ะ"
โดยพอพนักงานพูดออกมาแบบนั้น หญิงสาวก็หันมาสอบถามว่าจะเข้าไปกับเธอไหม ซึ่งเขาปฏิเสธพร้อมกับบอกว่าตัวเองจะนั่งรอข้างนอก ซึ่งหญิงสาวก็เดินตามพนักงานไปเพียงลำพัง
- ผู้เขียน
