#เฮียไคอย่าร้าย(5)
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา…
หลังจากเลิกเรียนเค้กก็แยกย้ายกับเพื่อนสนิทของเธอ เนื่องจากวันนี้เธอมีนัดเดทกับหนุ่มรุ่นน้องปีหนึ่งที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เค้กใช้เวลาเดินทางไม่นานก็มาถึงร้านอาหารที่เธอได้นัดกับหนุ่มรุ่นน้องไว้ เด็กหนุ่มคนนี้มีชื่อว่า ‘วิน’
“รอพี่นานไหม” เค้กเอ่ยถามทันทีที่เดินมาถึงโต๊ะที่วินนั่งรออยู่ ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามชายหนุ่ม
“ไม่นานครับ ผมก็เพิ่งมาถึงเอง” เด็กหนุ่มระบายยิ้มบาง ๆ ชวนใจเต้นแรงเพื่อโปรยเสน่ห์ให้เค้กหลงใหล วินพอจะรู้มาบ้างว่าเค้กชอบผู้ชายแบบไหน เขาจึงพยายามทำตัวเหมือนผู้ชายที่เค้กชอบ ทำทั้งที่หญิงสาวไม่ได้ร้องขอ แต่วินทำเพราะต้องการให้หญิงสาวสนใจ
เค้กกับวิน รู้จักกันตอนรับน้อง วินเป็นคนเข้าหาเค้กก่อน วินรู้สึกชอบเค้กมาก ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกัน ส่วนเค้ก เธอไม่ได้รู้สึกชอบวินสักนิด แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธการเข้าหาของเด็กหนุ่ม เค้กไม่เคยปิดโอกาสให้ใครเข้ามาในชีวิต ยกเว้นเขาคนนั้น ‘เฮียไค’ ผู้ชายที่เค้กไม่ชอบหน้าและรู้สึกไม่ถูกชะตาตั้งแต่แรกเจอ แค่มองตาก็รู้ว่าผู้ชายคนนั้นร้ายกาจและดูไม่น่าไว้ใจและให้ตายยังไงเค้กก็ไม่มีทางญาติดีกับผู้ชายคนนั้นแน่
“พี่เค้กทานอะไรดีครับ ให้วินสั่งให้ไหม” วินเอ่ยอย่างเอาอกเอาใจเค้ก ช้อนสายตามองหญิงสาวด้วยแววตาออดอ้อน
“เอาสิ พี่ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าวินรู้ใจพี่รึเปล่า” เค้กเองก็ไม่น้อยหน้า มาทานข้าวด้วยกันก็หลายครั้ง เค้กเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเด็กหนุ่มรุ่นน้องคนนี้จะรู้ใจเธอรึเปล่า
วินที่ได้ยินเค้กพูดแบบนั้นก็ยกยิ้มเย้ยหยันก่อนจะกวักมือเรียกพนักงานให้มาจดออเดอร์ วินเอ่ยสั่งเมนูที่เค้กชอบทานอย่างคล่องแคล่วไม่มีสะดุด ราวกับสิ่งที่หญิงสาวชอบถูกจดบันทึกอยู่ในสมองของเขาเป็นอย่างดี ในระหว่างที่สั่งอาหารอยู่นั้นวินปรายตามองเค้กเป็นระยะเพื่อเฝ้าสังเกตอากัปกิริยาของหญิงสาว เมื่อเห็นเค้กยิ้มพอใจ วินเองก็ยกยิ้มพอใจด้วยเช่นกัน
“เก่งนี่” วินยิ้มรับต่อคำชมของหญิงสาว จะจีบหญิงสวย ๆ อย่างเค้กทั้งที วินทำการบ้านมาอย่างดีอยู่แล้วบอกเลยว่างานนี้เขาไม่พลาด ยังไงเสียเขาก็ต้องจับเค้กให้อยู่หมัด ผู้หญิงรวย ๆ เปย์เก่งแบบนี้หาง่ายที่ไหนกัน วินไม่มีทางปล่อยบ่อเงินบ่อทองอย่างเค้กให้หลุดมือไปเป็นแน่
“เพราะผมรู้ใจพี่” เค้กยิ้มพลางคิดในใจว่า เนี่ยสเปกของเธอต้องแบบนี้ เอาใจเก่ง พูดเพราะ ควบคุมได้ ไม่ใช่นายวายร้ายอย่างเฮียไคอะไรนั่น เค้กไม่ชอบผู้ชายที่ควบคุมยาก เพราะผู้ชายพรรค์นั้นจะทำให้เธอต้องรู้สึกเหนื่อยกับการที่เธอต้องวิ่งตาม
บรรยายอากาศภายในโต๊ะทานข้าวเต็มไปด้วยเสียงพูดเจื้อยแจ้วของวิน ที่มักหาเรื่องมาพูดเอาอกเอาใจเค้กไม่หยุด อีกทั้งยังเทคแคร์ดูแลหญิงสาวเป็นอย่างดีทั้งตักอาหารให้ ทั้งหยิบทิชชู่มาเช็ดปากให้หญิงสาว ดูแลดีเกินหน้าเกินตาประหนึ่งว่าหญิงสาวเป็นเจ้าหญิงยังไงอย่างนั้นเลย
หลังจากทานข้าวเสร็จเค้กก็เรียกพนักงานมาเช็คบิลค่าอาหาร แน่นอนว่าอาหารมื้อนี้เค้กที่เป็นคนจ่าย ซึ่งตัวหญิงสาวไม่ได้ซีเรียสกับเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว เพราะทุกครั้งที่มาทานข้าวกับเด็กในสต๊อกค่าใช้จ่ายเค้กเป็นคนจัดการเองทั้งหมด เธอชอบใช้เงินเลี้ยงผู้ชายแลกกับความสุขชั่วครั้งชั่วคราวแบบนี้ แต่ไม่ใช่ว่าเธอจะนอนกับเขาไปทั่วนะ โนจ้ะ เห็นอย่างนี้เค้กไม่ได้ง่าย เธอยังคงบริสุทธิ์ผุดผ่องยังไม่เคยมีอันนั้นของผู้ชายคนไหนได้เสียบเข้ามาในร่องรักของเธอ นอกจากsex toy น่ะนะ
เมื่อเคลียร์ค่าอาหารเสร็จเรียบร้อยทั้งเค้กและวินก็พากันเดินออกมา ระหว่างนั้นวินก็ออดอ้อนเค้กยกใหญ่ต้องการให้หญิงสาวซื้อนาฬิกาเรือนใหม่ให้ เค้กจึงพาวินมายังร้านนาฬิกาแบรนด์โปรดของเธอ ระหว่างนั้นเค้กก็ปล่อยให้วินเลือกนาฬิกาของเขาไป ส่วนหญิงสาวก็ปลีกตัวออกมานั่งยังมุมหนึ่งของร้าน
“บังเอิญจัง”
เค้กหันมองคนด้านข้างที่จู่ ๆ ก็เอ่ยพูดขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยทันทีที่เธอทิ้งตัวนั่งลง หญิงสาวชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเจ้าของเสียงเมื่อครู่เป็นใคร
เมืองหลวงแคบเสียเมื่อไหร่กัน….ทำไมต้องบังเอิญเขาคนนั้นอยู่ที่นี่ด้วย
“ไม่คิดจะทักทายเฮียหน่อยเหรอคะ” ไคเอียงคอมองหญิงสาวข้างกาย ริมฝีปากหยักบิดยิ้มออกมา ไม่รู้ว่ามันเป็นความบังเอิญหรือตั้งใจกันที่เขามาเจอหญิงสาวที่ห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ ไคเห็นตั้งแต่เค้กนั่งทานข้าวอยู่เด็กหนุ่มคนนั้น แล้วพากันเดินมายังร้านนาฬิกา ไคจึงเดินตามหญิงสาวมา ระหว่างนั้นไคก็ใช้สายตามองสำรวจเด็กหนุ่มคนนั้นเงียบ ๆ พลางเค้นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยัน ไคก็เพิ่งจะรู้นะที่เค้กบอกเขาว่าไม่ชอบคนแก่ แท้จริงแล้วเธอชอบปลิงนี่เอง
“ไม่จำเป็นมั้งคะ เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น” เค้กตอบด้วยท่าทีเบื่อหน่าย
“แต่เฮียอยากสนิทกับหนูนะ” ไคยิ้ม มองหน้าเค้กด้วยแววตากรุ้มกริ่ม
“ไร้สาระ”
“สายเปย์เหมือนกันนี่เรา” ไคเอ่ยเมื่อเห็นพนักงานในร้านเดินมารับบัตรเครดิตจากหญิงสาว
“มันไม่ใช่เรื่องของเฮียค่ะ”
“คบเด็กก็แบบนี้ ลองมาคบกับเฮียสิ เดี๋ยวเฮียจะเป็นฝ่ายเปย์หนูเอง”