เฮียไคอย่าร้าย (ไค-เค้ก)

EP7

#เฮียไคอย่าร้าย(7)

เค้กกัดฟันมองไคตาเขียวปั้ด

‘ปลิงหน้ามึงสิบักปอบ’ พลางก่นด่าไคในใจ

ไคมองคนตัวเล็กที่กำลังถลึงตาใส่เขาด้วยความไม่พอใจอยู่ด้วยใบหน้าล้อเลียนและรอยยิ้มยียวนชวนให้คนตัวเล็กหัวร้อนมองค้อนเขาแล้วมองค้อนเขาอีก

“สองคนนั้นน่ะอย่ายืนจ้องตากันนานเดี๋ยวท้องเอา เฮียว่าเราเข้าไปในงานกันเถอะ” ก่อนที่เสียงของพีจะดังขึ้นมา ดึงความสนใจของไคและเค้กให้หันไปมอง

แต่ไอ้ประโยคที่พีว่า ‘จ้องตากันนานเดี๋ยวท้องเอา’ ไคอยากท้วงเหลือเกินว่าเขาไม่ใช่ปลากัด เพียงจ้องตากันแล้วจะออกลูกเป็นโหลได้ อย่างเขาต้องสอดใส่และแตกในเท่านั้นแต่ทว่าเขายังไม่เจอแม่พันธุ์นี่สิ จะหาใครมาเป็นแม่ของลูกเขาได้หรือเอาคนหน้างอแถว ๆ นี้มาเป็นแม่ของลูกดี ไคได้แต่คิดแล้วยิ้มในใจ

จากนั้นทุกคนก็พากันเดินมายังริมสระว่ายน้ำสถานที่ ที่ใช้จัดปาร์ตี้ในค่ำคืนนี้ บริเวณแห่งนี้รายล้อมไปด้วยผู้คนมากมายทั้งชายและหญิง ผู้ชายอาจจะเป็นเพื่อนของกันต์ ส่วนผู้หญิงพวกนั้น พวกเขาอาจจะจ้างมาก็เป็นได้ เค้กมองแล้วก็ได้แต่คิดในใจจนกระทั่งที่กันต์พาพวกเธอเดินมาหยุดอยู่ที่โต๊ะ โต๊ะหนึ่งภายในโต๊ะมีผู้ชายคนหนึ่งนั่งดื่มเหล้าอยู่เงียบ ๆ ข้างกายของเขามีผู้หญิงนั่งประกบไม่ห่าง เค้กมองผู้ชายคนนั้นแวบหนึ่งก็ต้องผละสายตากลับไปมองหน้าไคที่ยื่นมือเข้ามาหยิกเอวของเธอ

“อะไรเนี่ย” เค้กแหวใส่ชายหนุ่มด้วยความไม่พอใจ เมื่อจู่ ๆ เขาก็ยื่นมือมาหยิกเอวเธอแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย แถมยังมาทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวใส่เธออีก

“หนูมองมันทำไม” ไคก้มกระซิบถามเสียงแผ่วด้วยความไม่พอใจเมื่อเห็นว่าหญิงสาวมองหน้าเพื่อนสนิทของเขาที่นั่งดื่มเหล้าอยู่ เขาสนใจเธออยู่นะ เธอจะมามองเพื่อนเขาได้ยังไง เธอต้องสนใจเขาสิ ต้องมองแค่เขาสิถึงจะถูก

“ทำไมจะมองไม่ได้” เค้กเลิกคิ้วมองไคด้วยความไม่เข้าใจ พลางคิดในใจว่าเขาเป็นบ้ารึเปล่า

“ก็เฮียไม่ให้มอง เฮียสนใจหนูอยู่ เฮียจีบหนูอยู่ หนูต้องมองเฮียสิ มองหน้าเฮียคนเดียว” ไคโอดครวญพลางกระทืบเท้าเหมือนเด็กเอาแต่ใจแต่เค้กกลับมองว่าการกระทำของไคนั้นปัญญาอ่อนสิ้นดี

“ไร้สาระ” เค้กทำหน้าเอือมระอา และนี่คือหนึ่งเหตุผลที่เธอไม่ชอบคนแก่กว่า เพราะคนแก่ชอบเรียกร้องความสนใจแบบนี้ยังไงล่ะ

“หนูอ่า” เค้กมองผ่านไคไปราวกับไคนั้นไร้ตัวตนพลางขยับตัวไปยืนอีกฝั่งหนึ่งให้ห่างจากคนสติไม่สมประกอบอย่างไค เดินมายืนข้างวันใหม่แทน

“เฮียลืมแนะนำเพื่อนเฮียให้รู้จักเลย คนนี้มันชื่อคลื่นครับ” ชายหนุ่มที่ถูกพูดถึงเงยหน้าขึ้นมาสบตากับทุกคน

“สวัสดีครับ” พลางเอ่ยทักทายสาว ๆ อย่างเป็นกันเอง

แนะนำตัวกันอย่างเสร็จสรรพก็พากันนั่งที่ใครที่มัน คนมีคู่ก็นั่งคู่กัน ส่วนเค้กนั่งข้างวันใหม่ อีกข้างก็เป็นกันตา ตรงข้ามเธอเป็นเฮียไคที่เอาแต่นั่งมองหน้าเธอไม่วางตาราวกับกลัวว่าเธอจะหายไป

ภายในโต๊ะเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยของหนุ่ม ๆ ในขณะที่สาว ๆ พากันนั่งดื่มอย่างเงียบ ๆ

“พวกแกรูัจักกับเพื่อนเฮียไคได้ยังไง ไปรูัจักกันตอนไหน แล้วคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่” เค้กยิงคำถามที่ตัวเธอคาใจใส่เพื่อนสาวรัว ๆ

“ก็ตั้งแต่วันนั้นที่เฮียไคเข้ามาทำความรู้จักกับแกนั่นแหละ พอแกกลับไปเพื่อนเขาก็เข้ามาจีบฉันกับยัยตา เราทำความรู้จักกันเรื่อยมาจนกระทั่งคบกันเป็นแฟน” วันใหม่ร่ายยาวออกมาด้วยสีหน้าภาคภูมิใจเช่นเดียวกับกันตาที่กำลังฉีกยิ้มอย่างภูมิใจไม่ต่าง ก็แฟนของพวกเธอทั้งหล่อ ทั้งรวย ทั้งเปย์เก่ง อีกทั้งยังเป็นที่หมายปองของสาว ๆ พอได้มาครอบครองมันก็ให้อารมณ์ความรู้สึกเหมือนว่าพวกเธอน่ะอยู่เหนือคนอื่น ๆ

“แล้วไม่คิดจะบอกฉันบ้างเลยหรือไง” เค้กว่าอย่างน้อยใจที่เพื่อนมีแฟนแล้วไม่คิดบอกเธอ แต่ให้ตายเถอะทำไมแฟนของพวกมันต้องเป็นเพื่อนของไอ้เฮียไคนี่ด้วยวะ เค้กอยากจะบ้าตาย

“มึงไม่สำคัญ” กันตาว่าพลางกลั้วหัวเราะ เลยโดนเค้กมองค้อนไปหนึ่งที

“สาว ๆ คุยอะไรกันอยู่ครับ” กันต์ที่เห็นสาว ๆ สุ่มหัวคุยอะไรกันอยู่ก็เอ่ยทักท้วงขึ้นมา

“เรื่องของผู้หญิงน่ะค่ะ” วันใหม่ตอบพลางเอนศีรษะซบอกกันต์อย่างออดอ้อน เค้กที่ได้มองก็เบะปากให้กับความตอแหลของเพื่อนอย่างนึกหมั่นไส้ หันซ้ายก็มีคนอ้อนผัว หันขวาก็มีคนอ้อนผัว ตอนนี้ในหัวของเค้กมีแต่คำถามว่า ‘เธอมาอยู่ตรงนี้ทำไม’

นั่งฟังคนอื่นคุยกันไปด้วยความเบื่อหน่ายจะกลับบ้านก็ไม่ได้เพราะตอนมาเธอมากับวันใหม่ จะเรียกรถแท็กซี่ก็ต้องเดินออกไปหน้าปากซอย ไม่มีทางไหนให้เธอได้เลือกเลยสักทาง เค้กเดินตัดสินใจขอตัวเดินออกมาสูดอากาศข้างบ้าน

“เฮ้อ” รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย

เค้กยืนโอบกอดตัวเองพลางกวาดสายตามองดอกไม้ ใบหญ้าบรรเทาความเบื่อหน่าย ก่อนที่จะเธอรับรู้ถึงเสียงฝีเท้าของใครบางคนที่เดินเข้ามาหา

“ทำไมมายืนอยู่ตรงนี้” เป็นคนที่เธอโคตรเบื่อขี้หน้า คนคนนั้นก็คือเฮียไคยังไงล่ะ เบื่อขี้หน้ามาก ๆ ตามหลอกหลอนเธออยู่ได้ “เบื่อเหรอ”

“คงไม่มีอะไรน่าเบื่อเท่าเฮียแล้วมั้งคะ”

“ว้า พูดแบบนี้เฮียก็เสียใจแย่ หนูต้องกอดปลอบเฮียแล้วมั่ง” เฮียไคพูดพลางทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่หญิงสาว ที่พูดออกไปเขาไม่ได้คิดจริงหรอก แต่ถ้าได้ก็เอา ตัวเล็ก ๆ เหมือนหมากระเป๋าแบบนี้คงกอดอุ่นน่าดู

“นี่ อย่ามาพูดทะลึ่งใส่ฉันนะ”

“ขู่เป็นแมวอีกแล้วอะ”

“ทำไมต้องพูดจาลามกใส่ตลอดทุกครั้งที่เจอเลย” ไคเลิกคิ้วให้กับคำพูดของหญิงสาว

“แบบนี้ไม่เรียกว่าลามกนะคะ ถ้าเฮียจับนมหนูอะอันนั้นแหละถึงเรียกว่าลามก”

เค้กที่ได้ยินคำพูดของเฮียไคก็ควันออกหู กัดฟันกรอดแทบระงับความโกรธของตัวเองเอาไว้ไม่อยู่

“ไอ้….” อ้าปากเตรียมจะด่าก็ต้องกลืนคำด่าเหล่านั้นไป เมื่อจู่ ๆ เฮียไคก็ดึงเธอเข้าไปจูบโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัวเลยสักนิด “อื้ออ”

ไอ้เวรนี่มันฉวยโอกาสเธอเกินไปแล้วนะ