"สวยว่ะถึงว่าไอ้ลักมันโฆษณานัก"
ผมหันมองเพื่อนในห้องที่กำลังมองไปทางจอมใจที่กำลังยืนปั่นช่วยตะวันอยู่ก่อนจะมองไปทางกลุ่มเพื่อนตัวเองอีกครั้งซึ่งนั้นทำเอาพวกมันชะงักและหันหน้านิ่งกันเป็นแถบ ผมสูดลมหายใจเข้าปอดก่อนเดินไปที่เคาน์เตอร์
"ผมจะเสิร์ฟเอง"
"ดีๆ งั้นเอาไปเสิร์ฟที่อยู่ในถาดน่ะ"
ตะวันหันมาสั่งผมทันทีขณะที่ผมก็หยิบถาดไปไล่เสิร์ฟให้เพื่อนๆที่นั่งรออยู่
"บรรยากาศดีมากเลยนะอาทิตย์"
บิวตี้เงยหน้ามายิ้มให้ผมพร้อมกับรับเอาแก้วน้ำปั่นไปถือไว้
"ขอบคุณ"
ผมตอบเสียงเรียบก่อนเดินกลับมาที่เคาน์เตอร์แต่บิวตี้กลับลุกและวิ่งตามมาเกาะที่เคาน์เตอร์บาร์และหันมายิ้มให้นั้นทำเอาผมขมวดคิ้วมองด้วยความงงงวย
"เดี๋ยวเราช่วย!"
"ไม่เป็นไร"
"พี่ตะวันใช่ไหมคะ?"
ตะวันหันมามองบิวตี้ก่อนจะยกยิ้มมุมปากและพยักหน้าก่อนมองผมนิดๆอย่างล้อๆ
"ค่ะ แล้วหนูชื่ออะไรเนี่ย?"
"บิวตี้ค่ะเป็นเพื่อนของอาทิตย์"
"แค่เพื่อน
