Chapter 9
เมียป๋า
“เป็นอะไรครับเด็กดี ทำไมงอแงแบบนี้” ธันวาคว้าเอวบางดึงเข้ามาหาเขาและสวมกอดไว้หลวมๆ เขายกมืออีกข้างสางผมสลวยเบาๆ เพื่อให้เมียเด็กของเขาใจเย็นลง
การกระทำของธันวาที่แสดงท่าทางอ่อนโยนต่อวีญ่า ทำให้ธารน้ำแอบเอาเล็บจิกไปที่แขนตัวเองอย่างแรงเพื่อระบายความอัดอั้นตันใจที่เธอเก็บไว้อยู่ภายในใจมาหลายปี เพราะตั้งแต่พ่อแม่บุญธรรมรับเธอมาอุปการะจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตั้งแต่อายุห้าขวบ จนกระทั่งตอนนี้เธออายุยี่สิบสองปี ธารน้ำก็ไม่เคยได้รับความอ่อนโยนจากธันวาเลยแม้แต่น้อย ถึงแม้ว่าธันวาจะยอมรับเธอเป็นน้องสาว แต่สรรพนามที่เขาใช้แทนตัวเอง ธันวาก็ไม่เคยแทนตัวเองด้วยคำว่าพี่กับธารน้ำเลยสักครั้ง
“หนูไม่ได้งอแงซะหน่อย แต่หนูเจอเรื่องที่ทำให้หนูอารมณ์ไม่ดีต่างหาก” วีญ่าตวัดหางตามองไปที่พนักงานคู่กรณี ที่ตอนนี้พนักงานคนดังกล่าวยืนนิ่งด้วยท่าทางนอบน้อมถ่อมตน เอามือสองข้างกุมไว้ด้านหน้าตัวเอ
