Chapter 10
ใจตรงกัน
“โอ๊ย! พี่ธามบีบนมหนูทำไมเนี่ย! หนูเจ็บนะ” วีญ่าร้องโอดโอยด้วยน้ำเสียงตกใจ เมื่อจู่ๆ ธันวายกมือสากบีบเต้าใหญ่ของเธออย่างแรง ในขณะอยู่ในลิฟต์กันเพียงลำพัง
“เด็กอะไรร้ายกาจจังวะ” ธันวาเอาแขนแกร่งกอดคอหญิงสาวไว้หลวมๆ จากทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะก้มใบหน้าคมคายเข้าไปฟัดแก้มนุ่มอย่างมันเขี้ยว ฟอด! ฟอด!
“งื้อ หนูไม่ได้ร้ายกาจซะหน่อย” วีญ่าหมุนตัวเข้าหาคนตัวโต และเอาใบหน้าหวานซบลงที่อกแกร่งอย่างออดอ้อน จนชายหนุ่มอดที่จะยิ้มขำเบาๆ กับความออดอ้อนของเธอไม่ได้
“หนูจะร้ายกับใครก็ได้ แต่หนูอย่าร้ายกับพี่ก็พอ หึๆ” ธันวาหัวเราะในลำคอเบาๆ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่พึ่งผ่านมาเมื่อครู่ ทำให้เขารู้ว่าเมียเด็กของเขา เธอจะทำตัวใสซื่อแต่แฝงไปความดื้อรั้นเฉพาะกับในครอบครัวของเธอและกับเขาเท่านั้น
“งื้อ หนูยังเป็นเด็กดีของป๋าธามเหมือนเดิมนะคะ”
“ทีจะอ้อนเนี่ยเรียกป๋าธามเลยนะ หึๆ...แล้วทำไมห
