Chapter 11
หึง
"ถุย! ใจตรงกัน" วาโยเอ่ยแทรกขึ้นเสียงดัง ก่อนที่เขาจะจ้องหน้าธันวาเขม็งอย่างเอาเรื่อง
"ถ้าไม่จริงจัง ก็อย่ามายุ่งกับน้องสาวของกู" วาโยจ้องมองเพื่อนของเขาที่นั่งตรงกันข้ามอย่างไม่วางตาเหมือนเขากำลังคิดอะไรอยู่
"แล้วถ้ากูจริงจังล่ะ?" ธันวายกยิ้มมุมปากและจ้องตาเพื่อนของเขาอย่างไม่ยอมแพ้
"มึงก็ต้องรอให้น้องสาวของกูเรียนจบซะก่อน ถ้ามึงรอน้องสาวของกูได้ กูก็จะไม่ขัดขวางอะไรมึง" วาโยกระตุกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ
“นี่มันยุคสมัยไหนแล้ว มึงจะมาบังคับให้น้องวีญ่ามีแฟนตอนเรียนจบ มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอวะไอ้วาโย ขนาดตัวมึงเองยังเสียซิงตั้งแต่อายุสิบห้า” เมื่อธันวาเอ่ยจบประโยค พลอยใสก็ตวัดสายตามองวาโยอย่างเอาเรื่องทันที
“โธ่ที่รัก เรื่องมันนานมาแล้ว อย่าไปใส่ใจมันเลย” วาโยพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ก่อนที่จะใช้มือสากเข้าไปบีบนวดแขนให้ภรรยาของเขาอย่างเบามือเพื่อเอาใจภรรยาสุดที่รักเขา จน
