Chapter 4
3303 คำ
Chapter 4
โกหกพี่ชาย
พรึ่บ!
ชายหนุ่มถอดเสื้อออกและโยนทิ้งที่ข้างเตียงอย่างไม่ไยดี จนคนใต้ร่างมองกล้ามหน้าท้องที่เป็นลอนสวยด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ
“พะ...พี่ธามจะทำอะไรคะ” วีญ่าเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่น แต่กลับยกมือขึ้นลูบไล้รอยสักข้างซี่โครงที่เป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษอย่างแผ่วเบา
“ก็หนูอยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าตายคาอกเป็นยังไง พี่ก็เลยจะสาธิตให้หนูดูไงครับ” ธันวาจ้องมองใบหวานด้วยสายตาหวานฉ่ำ เขาถกกระโปรงขึ้นไว้ที่เอวคอดและเอามือลูบไล้เนินอวบอูมผ่านแพนตี้ตัวจิ๋ว
“ตะ...แต่ตอนนี้ นะ...หนูไม่อยากรู้แล้ว” วีญ่าเอ่ยด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเพราะเธอเริ่มรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง เมื่อนิ้วเรียวยาวสอดเข้าไปใต้แพนตี้ตัวจิ๋วและเอานิ้วลูบไล้เนินอวบอูมผ่านไรขนอ่อน ๆ ซึ่งการกระทำของเขาทำให้หญิงสาวขนลุกซู่อย่างที่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
“หนูคิดดีแล้วเหรอที่ปฏิเสธพี่ตอนนี้...หื้ม” นิ้วเรียวเลื่อนนิ้วไปที่ร่องผ่ากลางที่ปิดสนิท เขาใช้นิ้วคลึงกลีบกุหลาบเบาๆ นิ้วร้ายบดขยี้ปุ่มกระสันเสียวของเธอแรงขึ้นเรื่อยๆ
“อ๊ะ! เอามือออกไปนะ นะ...หนูไม่อยากรู้แล้ว”
“แต่พี่อยากสอน” ธันวาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า และดันปลายนิ้วชี้เข้าไปในร่องแคบอย่างแรง
“โอ๊ยๆ นะ...หนูเจ็บ! เอานิ้วออกไปเลยนะ ทำไมต้องทำรุนแรงกับหนูด้วย อึก!” วีญ่าจับข้อแขนของเขาเพื่อไม่ให้เขาดันนิ้วเข้าไปลึกกว่าเดิม
“ถ้านิ้วพี่ทำให้หนูเจ็บ งั้นหนูลองลิ้นพี่ดูไหม เผื่อหนูอาจจะชอบ” เมื่อธันวาเอ่ยจบประโยคเขาดึงแพนตี้ตัวจิ๋วออกจากขาเรียวและจับขาเรียวอ้าออกกว้าง ชายหนุ่มก้มใบหน้าหล่อเหลาสูดดมเนื้อสาวที่แสนบริสุทธิ์อย่างหลงใหล
“พะ...พี่ธาม อย่าทำแบบนี้เลย นะ...หนูเริ่มกลัวแล้วนะ” วีญ่ารีบเอามือน้อยปิดที่กลีบกุหลาบที่ปิดสนิทของเธอไว้
“กลัวอะไรล่ะครับ ไม่เห็นจะมีอะไรน่ากลัวเลย เอามือออกเร็ว” ธันวาแกะมือน้อยออก เขาใช้ปลายลิ้นสากกรีดขึ้นกรีดลงที่ร่องผ่ากลาง และสะกิดเม็ดทับทิมอย่างรัวเร็วเหมือนหยอกล้อ จนคนตัวเล็กเปล่งเสียงครางออกมาอย่างไม่เป็นภาษา
“อื้ออ...ฉี่จะแตกแล้ว พะ...พี่ธามเอาหน้าออกไป หนูปวดฉี่” วีญ่าส่ายสะโพกหนีปลายลิ้นสากที่ละเลงกลีบกุหลาบของเธออย่างเมามัน มือสากจับสะโพกมนไว้แน่น จากนั้นเขาก็ใช้ปลายลิ้นสากชอนไชเข้าไปในร่องคับแคบโดยไร้ความปรานี จนร่องรักกระตุกเกร็งถี่ๆ จนกระทั่งหญิงสาวหลั่งน้ำสีใสออกมาด้วยความเสียวซ่าน
“อ่าห์ หนูฉี่แตก”
“หนูไม่ได้ฉี่แตก แต่หนูปล่อยน้ำหวานให้พี่ชิมต่างหาก หื้มม...หวานเหลือเกิน” ธันวาเงยใบหน้าหล่อเหลาขึ้นมองใบหน้าหวาน เขาเอาปลายลิ้นตวัดเลียริมฝีปากหยักที่มีน้ำสีใสเปรอะเปื้อนรอบๆ ขอบปากของเขาอย่างหื่นกระหาย
“...”
“พี่ทำให้หนูสบายตัวแล้ว ต่อไปหนูต้องทำให้พี่สบายตัวบ้างนะ” ธันวาปลดเข็มขัดหนังราคาแพงออกจากเอวสอบช้าๆ จากนั้นเขาก็โยนลงจากเตียงจนหัวเข็มขัดกระทบพื้นเสียงดัง มือสากปลดกระดุมกางเกงยีนออกช้าๆ โดยที่สายตาคมมองใบหน้าหวานไม่วางตา แต่เมื่อเขากำลังจะถอดกางเกงออกให้พ้นตัว ก็มีเสียงเรียกเข้าจากมือถือของหญิงสาวดังขึ้นมาขัดจังหวะเขาซะก่อน
หญิงสาวสะดุ้งตกใจ เธอรีบหุบขาเข้าหากัน ก่อนที่จะถกกระโปรงลงตามเดิมและหยัดตัวลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะหยิบมือถือในกระเป๋าขึ้นมา หญิงสาวใบหน้าซีดเผือดขึ้นมาทันที เมื่อหน้าจอมือถือปรากฏรายชื่อของคนที่โทรเข้ามา
“เฮียโย!!” วีญ่าเอ่ยเรียกบุคคลในโทรศัพท์อย่างตกใจ จนคนร่วมห้องได้ยินเข้า ทำให้ต้องถอนหายใจอย่างหงุดหงิดก่อนที่จะสบถคำหยาบคายออกมาลอดไรฟัน
“นรกจริงๆ ขัดจังหวะฉิบหายไอ้เพื่อนเหี้ย”
“พี่ธามอย่าเสียงดังสิคะ เฮียโยโทรมา” วีญ่ายกนิ้วชี้แตะไปที่ริมฝีปากตัวเอง เพื่อเอ่ยบอกธันวาให้เขาอย่าเสียงดัง จากนั้นหญิงสาวก็กดรับสาย
“ฮัลโหลค่ะเฮีย”
(อยู่ไหน? ทำไมวันหยุดถึงไม่อยู่คอนโด)
“หนูมาทำรายงานที่คอนโดออกัสค่ะ”
(เฮียซื้อของกินมาให้หนูเยอะเลย ตอนนี้เฮียอยู่คอนโดของหนู คอนโดออกัสอยู่ไหน เดี๋ยวเฮียเอาขนมเข้าไปให้)
“เฮียๆ ไม่ต้องเข้ามาหาหนูหรอกค่ะ เพื่อนผู้หญิงของหนูอยู่ที่นี่หลายคนเลย เดี๋ยวพี่พลอยใสอาจจะหึงเฮียเอาได้นะคะ” วีญ่าพูดเสียงดังด้วยน้ำเสียงร้อนรน
(หนูอยู่ไหนกันแน่ ทำไมถึงไม่อยากให้เฮียเข้าไปหา เดี๋ยวเฮียกดว่างแล้วจะวิดีโอคอลไปนะ)
ตืดดดด ตืดดดด
วีญ่าเธอรีบวิ่งไปที่ระเบียงอย่างเร็ว เมื่อพี่ชายของเธอวิดีโอเข้ามาอีกครั้ง หญิงสาวรีบปิดม่านหลังห้องทันที จนธันวาต้องส่ายหัวอย่างระอาเมื่อหญิงสาวกลัวพี่ชายซะเหลือเกิน
“ฮัลโหลค่ะเฮีย” วีญ่าเธอกดรับและเอากล้องจ่อไปที่ใบหน้าของเธอจนเต็มหน้าจอ
(ไหนล่ะเพื่อนของหนูอยู่ไหน ทำไมถึงเอาโทรศัพท์เข้าใกล้หน้าตัวเองขนาดนั้น)
“หนูอยู่นอกระเบียงห้องค่ะเฮีย ตอนนี้เพื่อนๆ ของหนูกำลังเครียดกับรายงานอยู่เลย หนูไม่อยากคุยโทรศัพท์เสียงดังรบกวนเพื่อนค่ะ”
(โอเคๆ เฮียเข้าใจแล้ว งั้นเฮียเอาของกินแช่ในตู้เย็นไว้ให้ก็แล้วกัน)
“บ๊ายบายค่ะเฮีย หนูรักเฮียนะ” วีญ่าเอาโทรศัพท์ที่จ่อใบหน้าเธอออกและยกมือโบกให้พี่ชายของเธอ จนคนปลายสายเห็นทิวทัศน์มุมห้องคุ้นๆ ตา
(เดี๋ยวๆ คอนโดเพื่อนหนูอยู่ที่ไหน ทำไมวิวหลังห้องมันดูคุ้นๆ )
“คอนโดTHE9 ค่ะ”
(THE9 มันคอนโดของไอ้ธันวานี่หว่า ออกัสอยู่คอนโดของไอ้ธันวาเหรอ?”
“ธะ...ธันวาไหนคะเฮีย หนูไม่รู้จัก”
(เพื่อนของเฮียที่มันไปทะเลกับพวกเราไงเมื่อสองเดือนก่อน หนูจำมันได้ไหม)
“คนไหนคะ หนูจำไม่ได้เลยค่ะเฮีย”
(โอเคๆ ดีแล้วที่หนูจำมันไม่ได้ ไม่ต้องไปจำมันหรอก หนูทำรายงานเสร็จก็รีบกลับคอนโดเลยนะ อย่าไปอยู่ที่คอนโดนั่นนาน เฮียเป็นห่วง)
“รับทราบค่ะ งั้นหนูไปช่วยเพื่อนทำรายงานก่อนนะเฮีย เดี๋ยวเพื่อนจะบ่นเอา”
(ครับ)
วีญ่าถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อวางสายพี่ชาย แต่เธอก็รู้สึกผิดที่ต้องโกหกพี่ชายแบบนี้ จากนั้นเธอก็เดินหน้าหงอยเข้าไปในห้อง ก็เห็นธันวาเปลือยกายท่อนบนนั่งรออยู่ที่ปลายเตียง
“ทำไมทำหน้าหงอยแบบนั้น”
“หนูรู้สึกไม่สบายใจเลยที่ต้องโกหกเฮีย เพราะถ้าเฮียรู้ความจริงว่าหนูอยู่กับพี่ธาม เฮียต้องโกรธหนูแน่ๆ เลย”
“มันไม่โกรธหนูหรอก มันรักหนูจะตาย”
“งั้นหนูกลับคอนโดของหนูดีกว่า” หญิงสาวพูดเสร็จเธอก็ทำท่าจะออกจากห้องทันที จนชายหนุ่มต้องรั้งเอวบางเข้ามาสวมกอดแทบไม่ทัน
“จะกลับได้ยังไง ไหนหนูบอกกับพี่ว่าง่วงนอน แล้วนัดของเราล่ะ หนูจะผิดนัดพี่เหรอ”
“หนูไม่อยากโกหกเฮียโยอีกแล้ว หนูรู้สึกผิด” วีญ่าพูดน้ำเสียงเศร้า
“งั้นหนูก็บอกมันไปสิว่าหนูอยู่กับพี่” ธันวาเอ่ยบอกหญิงสาวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ไม่ได้นะคะ จะให้เฮียโยรู้ว่าหนูอยู่กับพี่ธามไม่ได้นะคะ”
“ถ้าหนูไม่อยากให้ไอ้วาโยรู้ว่าหนูอยู่กับพี่ หนูก็ขึ้นไปนอนได้แล้ว ดูสิ ขอบตาดำหมดแล้ว และก็ไม่ต้องหาเรื่องมาเบี้ยวนัดพี่เลย พี่ไม่ยอมหรอก”
“หนูไม่ได้จะเบี้ยวนัดพี่ซะหน่อย”
“ถ้ามาไม่ได้เบี้ยวนัดก็ขึ้นไปนอนซะสิ”
“ขอไปใส่กางเกงในก่อนได้ไหมคะ ตอนนี้หนูรู้สึกโล่งมากๆ เลย” วีญ่าพูดด้วยความเขินอาย
“พี่เป็นคนถอด เดี๋ยวพี่ใส่ให้เหมือนเดิมเอาไหม”
“งื้อ ไม่พูดกับพี่แล้ว” วีญ่าพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา จากนั้นเธอก็วิ่งไปเข้าห้องน้ำ ไม่นานนักเธอก็เดินออกมาและขึ้นเตียงนอนตามเดิม เมื่อหญิงสาววางหัวลงหมอนได้ไม่นานเธอก็ผล็อยหลับไป โดยที่มีธันวานั่งมองใบหน้าหวานอยู่ข้างๆ เขามองใบหน้าหวานอยู่นานเกือบชั่วโมงอย่างหลงใหล ก่อนที่เขาจะหยิบแท็บแล็ตขึ้นมาเพื่อเช็กอีเมลดูงานของโพรเจกต์ใหม่ที่เขากำลังจะก่อสร้างห้างสรรพสินค้าแห่งใหม่กับหุ้นส่วนชาวต่างชาติ
สามชั่วโมงผ่านไป…
ธันวาหยัดตัวลุกขึ้นเข้าไปอาบน้ำ ชายหนุ่มอาบน้ำได้ไม่นานเขาก็พันผ้าสีขาวที่เอวสอบเดินออกมา และเมื่อมองไปที่เตียงก็เห็นหญิงสาวมองเขาตาแป๋วไม่วางตา
"เด็กนิสัยไม่ดี แอบอ่านกินพี่เหรอ" ธันวาเอ่ยเย้าแหย่ และเดินเข้าไปหาหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียง
"พี่ต่างหากล่ะที่นิสัยไม่ดี ชอบถอดเสื้ออ่อยหนูอยู่เรื่อยเลย" วีญ่าเถียงชายหนุ่มข้างๆ คูๆ จากนั้นเธอก็ดึงผ้าห่มมาคลุมโปงปิดบังใบหน้าของเธอเอาไว้
"คลุมผ้าแบบนี้ เดี๋ยวก็หายใจไม่ออกหรอก" ธันวาดึงผ้าออก ก่อนที่จะโน้มใบหน้าคมคายเข้าไปหอมแก้มนวลอย่างแรง " ฟอด! น่ารักจังเลยว่ะ จะทำให้พี่หลงไปถึงไหนเนี่ย"
"ผู้ชายนิสัยไม่ดี ชอบหอมแก้มหนูอยู่เรื่อยเลย" วีญ่าต่อว่าเขาด้วยน้ำเสียงเง้างอนอย่างน่ารัก
"มากกว่าหอมแก้มพี่ก็ทำมาแล้ว หึๆ ลุกขึ้นได้แล้วเร็ว เดี๋ยวพี่จะพาไปกินข้าว หิวข้าวหรือเปล่านอนทั้งวันเลย ต่อไปไม่ต้องดูแล้วนะซีรีส์น่ะ ถ้าหนูจะอดหลับอดนอนแบบนี้" ธันวาบีบแก้มของหญิงสาวเบาๆ อย่างมันเขี้ยว
"ก็คนมันชอบนี่นา" ธันวาเอ่ยพูด ก่อนที่เธอจะหยัดตัวลุกขึ้นนั่ง
“แล้วไม่ชอบพี่เหรอ พี่หล่อกว่าพระเอกในซีรีส์ที่หนูดูอีกนะ”
"มีผ้าขนหนูให้หนูยืมไหมคะ หนูอยากอาบน้ำ" วีญ่าแสร้งพูดไปเรื่องอื่น เพราะเขานั้นหล่อกว่าพระเอกในซีรีส์ของเธอจริงๆ ลุคแบดบอยอย่างเขาทำให้เธอหวั่นไหวไปกับเขาไม่น้อย
"มีครับคุณหนู" ธันวาเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ ก่อนที่เขาจะหยัดตัวลุกขึ้นยืนข้างๆ เตียง
"พะ...พี่ธามจะทำอะไรคะ" วีญ่าเบิกตากว้าง เมื่อชายหนุ่มปลดผ้าขนหนูออกจากเอวสอบ
"พี่ก็จะปลดผ้าให้หนูไปอาบน้ำต่อไง" ธันวาพูดหน้าตาเฉย เพื่อที่จะแกล้งหญิงสาว
"งั้นหนูไม่เอาแล้ว หนูกลับไปอาบน้ำที่คอนโดของหนูดีกว่า"
"พี่ล้อเล่นครับ" ธันวายิ้มกว้างให้หญิงสาว ก่อนที่เขาจะเดินไปหยิบผ้าที่ตู้ให้หญิงสาว “อ๊ะ ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวชุดของหนูพี่จัดการให้” หญิงสาวรับผ้าขนหนูจากชายหนุ่มก่อนที่เธอจะเข้าไปอาบน้ำ และเมื่อหญิงสาวเข้าไปอาบน้ำ ชายหนุ่มก็เข้าไปแต่งตัว โดยที่เขาเลือกสวมเสื้อเชิ้ตสีดำพับแขนและกางเกงยีนดำ จากนั้นเขาโทรสั่งชุดให้หญิงสาวเป็นชุดเดรสเปิดไหล่สีขาวคล้ายๆ กับชุดเดิมที่เธอสวมใส่อยู่ เมื่อหญิงสาวแต่งตัวเรียบร้อย ชายหนุ่มก็ขับรถไปร้านอาหารที่อยู่แถวๆ ริมแม่น้ำเจ้าพระยา
"สวยจังเลยค่ะพี่ธาม" วีญ่าเอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานอย่างตื่นตาตื่นใจกับบรรยากาศโรแมนติกที่ร้านอาหารแห่งนี้ หญิงสาวยืนมองบรรยากาศรอบๆ ที่มีแสงไฟประดับประดาอย่างสวยงามด้วยตาลุกวาว
"ถ้าหนูชอบเดี๋ยววันหลังพี่พามาอีก" ธันวาเอ่ยขึ้น ก่อนที่เขาจะยืนซ้อนหลังคนตัวเล็ก และเอามือค้ำไปที่ระเบียงเพื่อขังร่างบางให้อยู่ในอ้อมกอดของเขา เขาแอบสูดดมกลิ่นกายหอมละมุนของหญิงสาวเข้าเต็มปอด
"พี่ธามจะพาหนูมาอีกจริงๆ เหรอคะ" หญิงสาวหันไปมองใบหน้าคมคาย เพื่อถามเขาอีกครั้ง
"ถ้าหนูอยากมาอีกเมื่อไหร่ก็บอกพี่ได้ สำหรับหนูแล้วพี่ว่างเสมอ" ธันวาเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล และเลื่อนแขนแกร่งโอบกอดเอวบางไว้หลวมๆ เขาและเธอดื่มด่ำบรรยากาศที่แสนโรแมนติกอยู่แบบนั้นอยู่นานเหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามันก็ไม่ปาน ทั้งที่ความเป็นจริงพึ่งจะคุยกันได้แค่เพียงหนึ่งวัน
“อยากหยุดเวลาตอนนี้ไว้จังเลย” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“เมื่อกี้หนูพูดว่าอะไรนะครับ” ธันวาเอ่ยถามย้ำหญิงสาวอีกครั้ง ว่าสิ่งที่เขาฟังนั้นไม่ผิด แต่หญิงสาวยังไม่ทันจะได้ตอบ จู่ๆ ก็มีคนเอ่ยเรียกชื่อของชายหนุ่มขึ้นมาซะก่อน
"เฮียธาม!"
"อ้าว ไอ้เธียร์ มึงมากินข้าวที่นี่ด้วยเหรอวะ ทำไมกูไม่เห็นมึงเลย" ธันวาเอ่ยถามน้องชายของเขาที่เดินมาเข้ามาหาพร้อมกับน้องสาวบุญธรรมของเขา
"ผมพึ่งมาถึง ก็น้องสาวของพี่น่ะสิ งอแงอยากมากินข้าวที่นี่ ผมก็เลยต้องพามาเนี่ย ว่าแต่เดี๋ยวนี้ซุ่มคบเด็กเหรอเฮีย" เธียรณัยพูดด้วยน้ำเสียงกรุ้มกริ่มแซวพี่ชายของเขา จากนั้นเธียรณัยก็หันไปมองหญิงสาวที่มีใบหน้าจิ้มลิ้มราวกับตุ๊กตาเดินได้ จนเขาไม่อาจละสายตาจากเธอไปได้เลย
"พูดมากนะมึง แล้วก็เลิกมองน้องวีญ่าของกูแบบนี้ได้แล้ว น้องก็น้องเถอะ กูจะยิงแม่งตาแตก" ธันวาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังอย่างไม่พอใจนัก เมื่อน้องชายของเขามองหญิงสาวที่เขาหมายปองไม่วางตา
“โธ่ เฮียโหดว่ะ มองแค่นี้ก็ไม่ได้”
“มองแค่ไหนก็ไม่ได้ทั้งนั้น”
"หนู คนนี้ชื่อเธียร์ น้องชายพี่ ส่วนคนนี้ชื่อธารน้ำ น้องสาวพี่" ธันวาเอ่ยแนะนำน้องชายและน้องสาวบุญธรรมให้วีญ่าได้รู้จัก
"สวัสดีค่ะพี่เธียร์ พี่ธารน้ำ" วีญ่ายกมือไหว้ทั้งสองด้วยความนอบน้อม โดยที่เธียรณัยนั้นรับไหว้และยิ้มกว้างอย่างเป็นมิตร ส่วนธารน้ำเธอเพียงแค่ยิ้มบางๆ ให้วีญ่าเท่านั้น
"งั้นกูไปก่อนนะไอ้เธียร์" ธันวาเอ่ยบอกเธียรณัย เพราะเขาก็มากินอาหารที่นี่นานหลายชั่วโมงแล้ว จากนั้นธันวาก็หันไปบอกธารน้ำ "ฉันกลับก่อนนะธารน้ำ"
"พี่ธามจะกลับแล้วเหรอคะ งั้นหนูขอติดรถกลับด้วยได้ไหม พอดีหนูไม่หิวข้าวแล้ว" ธารน้ำเดินเข้าไปเกาะแขนแกร่งของธันวา ทั้งที่แขนแกร่งก็ยังโอบกอดวีญ่าไม่ยอมปล่อย
"..." ธันวาไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงใช้สายตาคมดุมองไปที่แขนของเขาและมองหน้าธารน้ำด้วยสายตานิ่งๆ จนธารน้ำต้องรีบผละมือออก
“ขะ...ขอโทษนะคะ หนูดีใจมากไปหน่อยที่เจอพี่ธามที่นี่”
“เธอจะทำอะไรก็ระวังหน่อยนะ เพราะถ้าทำอะไรเกินงามมันจะดูไม่ดี” ธันวาเอ่ยบอกธารน้ำน้ำเสียงนิ่งๆ
“เข้าใจแล้วค่ะ งั้นหนูขอกลับกับพี่ธามด้วยได้ไหมคะ พี่ธามน่าจะผ่านคอนโดหนูพอดี”
"อะไรของหนูเนี่ยธารน้ำ พึ่งมาถึงแท้ๆ จะกลับแล้วเหรอ เฮียเอาใจหนูไม่ถูกแล้วนะ แล้วจะไปรบกวนเฮียธามทำไมในเมื่อหนูมากับเฮีย" ยังไม่ทันที่ธันวาจะเอ่ยถาม เธียรณัยก็พูดแทรกขึ้นมาซะก่อน
"หนูอยากกลับแล้ว หนูไม่หิวแล้ว"
"อย่ามางอแงเหมือนเด็กๆ เฮียไม่ชอบ มานี่เลย มาถึงแล้วก็เข้าร้านไปได้แล้ว" เธียรณัยดึงธารน้ำเข้าร้านอาหาร โดยที่ธารน้ำยังหันกลับมามองธันวาด้วยสายตาละห้อย
"มองตามมันทำไม" ธันวาเอ่ยถามเสียงเข้ม เมื่อคิดว่าวีญ่ามองตามเธียรณัยน้องชายของเขา
“หนูมองตามใครคะ”
“ก็ไอ้เธียรไง หนูจะมองมันทำไมนักหนาเนี่ย พี่ยืนอยู่ตรงนี้แท้ๆ ยังจะมองคนอื่นอีก”
“บ่นอะไรของพี่คะเนี่ย หนูไม่ได้มองพี่เธียร์ แต่หนูมองพี่ธารน้ำต่างหาก เพราะดูเหมือนพี่ธารน้ำอยากอยู่กับพี่ธามมากกว่าพี่เธียร์ซะอีก”
“พูดเลอะเทอะนะเราน่ะ พี่ไม่อยากให้ใครอยู่ด้วยทั้งนั้นแหละนอกจากหนูคนเดียว”
“พี่ธามไม่สนิทกับน้องสาวของตัวเองเหรอคะ”
“ไปๆ ไปได้แล้ว อย่าไปพูดถึงคนอื่นเลย”
“คนอื่นอะไรของพี่เนี่ย และอีกอย่างหนูก็รู้สึกคุ้นหน้าพี่ธารน้ำด้วย”
“หนูจะไม่คุ้นได้ยังไงในเมื่อธารน้ำเรียนคณะเดียวกันกับหนู ธารน้ำเรียนอยู่ปีสี่แล้ว ตอนนี้เธอกำลังฝึกงานอยู่ที่บริษัทพี่ จุ๊บ! จะเลิกพูดได้หรือยัง” ธันวาโน้มจูบปากหญิงสาวอย่างเร็ว ก่อนที่เขาจะมองหญิงสาวด้วยสายตาหวานฉ่ำ
“งื้อ ไม่พูดไม่ถามแล้วก็ได้”
“อยากไปไหนต่อไหม หรืออยากจะไปนอนเล่นที่คอนโดของพี่ก่อนหรือเปล่า”
“หนูกลับคอนโดของหนูดีกว่า ถ้าไปนอนเล่นที่คอนโดพี่ธาม เดี๋ยวพี่ก็ถอดเสื้อโชว์หนูอีก”
“กลัวอดใจไม่ไหวเหรอ” ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ ก่อนที่จะกอดคอหญิงสาวและเดินออกจากร้านอาหาร จากนั้นเขาก็ขับรถไปส่งหญิงสาวที่คอนโด
“หื้มม จะลงจากรถไปเฉยๆ เลยเหรอ” ธันวาเอ่ยถามเมื่อขับรถมาถึงที่คอนโดหญิงสาว
“แล้วจะให้หนูทำอะไรล่ะคะ” วีญ่าเอ่ยถามอย่างที่เธอคิด
“หอมแก้มพี่ก่อนดิ๊” ธันวาเอียงใบหน้าคมคายให้หญิงสาว
“ฟอด! ฟอด! พอใจหรือยัง” วีญ่าเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงประชดประชัน
“ให้พี่ขึ้นไปนอนเล่นที่คอนโดหนูด้วยได้ไหม พี่เหมือนจะขับรถกลับคอนโดไม่ไหว” ธันวาเอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ก่อนจะเอาหัวซบไปที่ไหล่มน
“ไม่ได้นะคะ เดี๋ยวเฮียโยรู้”
“ใจร้ายจังเลย ทีพี่ยังให้หนูไปนอนที่คอนโดของพี่ทั้งวันได้เลย”
“งื้ออ...”
“ล้อเล่นครับ ขึ้นห้องเถอะ เดี๋ยวพี่จะกลับแล้ว” ธันวาเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นวีญ่ามีสีหน้าเริ่มคิดหนัก
“ฝันดีนะคะ” วีญ่าเธอฉกจูบริมฝีปากหยักโดยที่เขายังไม่ทันตั้งตัว ก่อนที่เธอจะรีบลงจากรถและวิ่งเข้าคอนโดไป
“โอ๊ยย อยากจะจับเด็กทำเมียตอนนี้เลยโว้ย” ธันวายิ้มกว้างอยู่บนรถให้กับความน่ารักของหญิงสาว เขาจอดรถมองคอนโดของเธออยู่นาน ก่อนที่เขาจะขับรถออกไป
- ผู้เขียน
