Chapter 3
1351 คำ
Chapter 3
เสือตะครุบเหยื่อ
"ก็หนูอยากทำตัวน่ารักเองทำไมล่ะ" ธันวาพูดหน้าตาเฉย ก่อนที่เขาจะขยิบตาใส่หญิงสาวหนึ่งทีและหยัดตัวลุกขึ้นเต็มความสูง จากนั้นเขาก็เอาแขนกอดคอหญิงสาวแล้วเดินไปที่รถ
"หนูเดินเองได้ไม่ต้องมากอดหนูเลย พี่ทำแบบนี้หนูจะไม่ไปเลี้ยงข้าวพี่แล้วนะ" ธันวารีบเอามือผละออกจากลำคอระหงทันที แต่ที่เขารีบเอามือผละออก เขาไม่ได้สนใจคำพูดที่หญิงสาวคิดไปเองว่าจะให้เธอเลี้ยงข้าวหรอกนะ แต่ที่เขาผละออกเป็นเพราะกลัวว่าหญิงสาวจะไม่ไปกับเขาต่างหาก
"เชิญครับเด็กดีของพี่" ธันวาเปิดประตูฝั่งข้างคนขับให้หญิงสาว
"หนูไม่ใช่เด็กดีของพี่ซะหน่อย" วีญ่าเธอยู่ปากใส่ชายหนุ่มอย่างไม่ยอมแพ้
"หึๆ..." เมื่อธันวาขึ้นมาบนรถ เขาก็เอาแต่มองใบหน้าหวานอยู่แบบนั้นโดยไม่ยอมออกรถซะที จนหญิงสาวเริ่มที่จะรู้สึกประหม่าและไม่มั่นใจในตัวเองที่ชายหนุ่มเอาแต่มองเธออยู่แบบนี้
"พี่ธามจะมองหน้าหนูอีกนานไหมคะ"
"มองนิดมองหน่อยไม่ได้เลยเหรอ" ธันวาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกวนๆ
"แล้วเราจะไปกินข้าวที่ไหนกันดีคะ" วีญ่าเธอเปลี่ยนเรื่องคุยทันที ที่ชายหนุ่มเริ่มมองเธอด้วยสายตาที่ทำให้เธอใจเต้นแรงไม่หยุด
"แล้วหนูอยากไปไหนล่ะ พี่พาไปได้หมดเลย"
"แล้วแต่พี่ธามเลยค่ะ เพราะตอนนี้หนูง่วงนอนมากๆ เลย" วีญ่าเอามือปิดปากหาวหวอดๆ และเอาศีรษะทุยเล็กพิงไปที่เบาะรถอย่างแรง เธอหลับตาพริ้มด้วยอาการง่วงนอนอย่างหนัก โดยที่เธอไม่ได้สนใจเลยว่ากระโปรงของเธอจะร่นขึ้นจนเห็นแพนตี้ตัวจิ๋ว
"หนูไปทำไรมา ทำไมถึงง่วงนอนขนาดนี้ เมื่อคืนไม่ได้นอนหรือไงกัน" ธันวากลืนน้ำลายลงคออึกหนึ่ง เมื่อเขามองเห็นแพนตี้ตัวจิ๋วที่โผล่ออกมาพ้นกระโปรงสั้น
"เมื่อคืนหนูดูซีรีส์ทั้งคืนเลยกว่าจะรู้ตัวก็เช้าแล้ว หนูพึ่งได้นอนไปนิดเดียวเอง และตอนนี้อารมณ์หนูก็ค้างมากๆ ด้วย เพราะหนูยังดูซีรีส์ไม่จบเลย" วีญ่าเอ่ยบอกเขาทั้งที่เปลือกตาสวยยังปิดสนิท
"อารมณ์ค้างแบบไหนให้พี่ช่วยไหม" ธันวากระซิบถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
"พี่ธามช่วยหนูไม่ได้หรอกค่ะ”
“หนูรู้ได้ยังไงว่าพี่ช่วยหนูไม่ได้ ถ้าหนูให้พี่ช่วย หนูอาจจะสบายตัวเลยก็ได้นะ”
“งื้อ รีบไปกินข้าวเถอะค่ะ หนูอยากกลับไปนอนแล้ว มื้อนี้หนูขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงข้าวพี่เองนะคะ ถือว่าเป็นรางวัลที่พี่อุตส่าห์มาส่งหนูที่คอนโดเมื่อวานนี้”
"ช่างพูดนะเรา พี่ไม่ได้จะให้หนูเลี้ยงข้าวหรอกนะ"
"..." วีญ่านิ่งไม่ได้ตอบอะไร เพราะเธอง่วงนอนเต็มทนแล้ว
"หึ..." ธันวาบีบจมูกรั้นเบาๆ อย่างมันเขี้ยว เมื่อเห็นว่าหญิงสาวหลับอย่างไม่รู้สึกรู้สา ธันวาเลือกเปลี่ยนเส้นทางขับรถไปคอนโดของเขาแทนที่จะไปร้านอาหารตามที่คิดไว้ตั้งแต่แรก
@คอนโดธันวา
แกร๊ก~
ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวขึ้นมาบนคอนโด โดยที่เธอยังหลับสนิท เขาอุ้มร่างบางมาวางไว้บนที่นอนนุ่มอย่างเบามือ จากนั้นเขาก็เดินเข้าห้องครัวเพื่อเทนมอุ่นๆ ใส่แก้วให้หญิงสาว เพราะเขาคิดว่าเธอคงยังไม่ได้กินอะไรแน่ๆ ตั้งแต่ตื่นนอน
"วีญ่า หนูตื่นมากินนมรองท้องก่อนเร็วจะได้ไม่ปวดท้อง" ธันวาใช้มือสากตบแก้มนวลอย่างเบามือเพื่อปลุกให้หญิงสาวตื่น
"อื้อ..." วีญ่าเธอครางอื้อในลำคอเบาๆ ก่อนที่เปลือกตาสวยจะลืมตาขึ้นช้าๆ เธอกวาดตามองรอบๆ ห้อง จากนั้นเธอก็รีบดีดตัวลุกขึ้นทันที
"พะ...พี่ธามพาหนูมาที่คอนโดของพี่เหรอคะ"
"พี่เห็นว่าหนูง่วงนอน พี่ก็เลยพาหนูมานอนที่คอนโดพี่ก่อน ตอนเย็นเราค่อยไปกินข้าวกันก็ได้ หนูกินนมก่อนเร็วจะได้นอนต่อ ดูสิ..ดูซีรีส์จนขอบตาดำเหมือนหมีแพนด้าตัวน้อยๆ หมดแล้ว" ธันวาจูบจุมพิตที่เปลือกตาสวยเบาๆ ซ้ำๆ
"งื้อ พอแล้ว ตั้งแต่หนูเจอพี่ พี่จูบกับหอมแก้มหนูไม่หยุดเลยนะ ถ้าจูบหนูอีกครั้งหนูจะคิดเงินกับพี่แล้วนะ" วีญ่าเธอยู่ปากอย่างเง้างอน โดยคำพูดกับใจดวงน้อยของเธอช่างสวนทางกันเหลือเกิน เพราะถึงแม้ว่าเธอจะพึ่งพูดคุยกับเขาแค่เพียงวันเดียว แต่พอเธอได้อยู่ใกล้ๆ เขา เธอกลับรู้สึกอุ่นซ่านที่หัวใจอย่างบอกไม่ถูกกับการกระทำที่ชายหนุ่มแสดงต่อเธอ
"พี่ยอมให้หนูคิดเงินกับพี่ตลอดชีวิตเลย แต่หนูต้องคิดเงินกับพี่แค่เพียงคนเดียวนะ ห้ามให้ใครมาทับรอยพี่เด็ดขาด"
"ทับรอยอะไรคะ" วีญ่าเธอเอียงหน้ามองเขาอย่างน่ารัก
"อยากรู้ไหมว่าฝากรอยเป็นแบบไหน" ธันวายกมือเกลี่ยริมฝีปากอวบอิ่มที่เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
"..."
"ไม่ต้องทำตาแป๋วมองพี่แบบนี้ กินนมได้แล้วเด็กดีของพี่ จะได้นอนเต็มอิ่ม หรืออยากให้พี่ฝากรอยก่อนนอนไหม" ธันวาพูดด้วยน้ำเสียงกรุ้มกริ่ม
"ชอบพูดว่าหนูเป็นเด็กดีของพี่เรื่อยเลย หนูไม่ใช่เด็กดีของพี่ซะหน่อย "
"แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ หึ" ชายหนุ่มเอ่ยเย้าแหย่ให้หญิงสาวเขินอายเข้าไปอีก
"งื้ออ เอานมมานี่เลย หนูจะดื่มนม" วีญ่าคว้าแก้วนมจากมือของชายหนุ่ม ก่อนที่เธอจะดื่มนมอุ่นจนหมดแก้ว
"กินยังไงให้นมเลอะปาก" ธันวาเอ่ยยิ้มๆ และยกมือขึ้นเช็ดปากให้หญิงสาว
"แล้วพี่ธันอยากเลอะปากไปกับหนูด้วยไหมล่ะคะ" วีญ่าเอ่ยขึ้นอย่างนึกสนุก ก่อนที่เธอจะเอามือบางจับไปที่ใบหน้าคมคาย หญิงสาวดึงใบหน้าคมคายเข้ามาใกล้ๆ ก่อนที่เธอจะจูบจุมพิตรอบๆ ริมฝีปากหยักได้รูปซ้ำๆ อยู่แบบนั้น โดยที่เธอไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังจุดไฟความหื่นกระหายของเสือร้ายให้ลุกโชนขึ้น
"จูบแค่นี้จะไปเลอะอะไร ต้องจูบแบบนี้นมถึงจะเลอะปากพี่" ธันวาประคองใบหน้าสวยหวานของหญิงสาวไว้หลวมๆ จากนั้นเขาก็เอาริมฝีปากหนาทาบลงบนริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพู เขาใช้ริมฝีปากหยักบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มอย่างหนักหน่วง ลิ้นร้อนเกี่ยวตวัดลิ้นเล็กอย่างดูดดื่มเพื่อควานหาความหวานในโพรงปากเล็กอยู่นาน จนกระทั่งหญิงสาวใช้มือเล็กทุบอกแกร่งเบาๆ เมื่อเธอเริ่มจะหายใจไม่ทัน เขาผละปากออกอย่างนึกเสียดาย ก่อนที่เขาจะเอาหน้าผากแกร่งแนบกับหน้าผากมนและจูบซับริมฝีปากอวบอิ่มอยู่แบบนั้น จนกระทั่งหญิงสาวต้องใช้มือบางผลักอกแกร่งออกเบาๆ
"อื้อ เมื่อกี้พี่เกือบทำหนูตายแล้วนะ หนูหายใจไม่ทันเลย"
"ใครจะจูบจนหนูตายเล่า ฮ่าๆ ถ้าหนูอยู่กับพี่บ่อยๆ พี่นี่แหละจะตาย แต่ตายคาอกหนูนะ"
"ตายคาอกหนูเหรอคะ ตายแบบไหนคะ" วีญ่าถามด้วยน้ำเสียงใสซื่อ
"ถ้าอยากรู้ว่าพี่ตายคาอกหนูแบบไหน เดี๋ยวพี่จะทำให้หนูดู" ธันวาจับร่างบางเอนตัวลงนอน จากนั้นเขาก็ขึ้นคร่อมร่างบางเหมือนเสือร้ายกำลังตะครุบเหยื่ออันโอชะ
- ผู้เขียน
