องค์ชายแปดค่อย ๆ เอนกายของนางลงไปที่เตียงช้า ๆ และห่มผ้าให้นางตามเดิม เขาเดินออกมาและให้องครักษ์ส่งคนไปแจ้งข่าวให้เสนาบดีว่านมาดูอาการนางได้แล้ว ส่วนตัวเขากลับไปที่ตำหนัก
จวนสกุลว่าน
“คุณหนู ท่านฟื้นแล้วหรือเจ้าคะ”
“ที่นี่…ข้ากลับมาได้เช่นไรกัน องค์ชายแปดเล่าพิษของเขา…”
“คุณหนูเจ้าคะท่านใจเย็น ๆ ก่อนเจ้าค่ะ ท่านปลอดภัยแล้วเจ้าค่ะ องค์ชายแปดเองก็ปลอดภัยเช่นกัน พระองค์ยังส่งยาบำรุงและยาสำหรับดื่มหลังจากที่ท่านฟื้นสั่งกำชับมากับท่านหมอว่าให้ท่านดื่มทันทีที่ฟื้นเจ้าค่ะ”
อี้ฝูยกยาที่พึ่งเทจากเตาต้มมาให้ว่านเยว่เฟยดื่ม นางค่อย ๆ เป่าและดื่มจนหมดในทันทีแม้ว่าจะร้อนเพราะนางรู้ว่ายาโบราณเหล่านี้หากปล่อยให้เย็นจะดื่มยากมากและรสชาติขมเฝื่อน
“ขอน้ำหน่อยสิ โอ๊ย!!”
“คุณหนูเจ้าคะ แขนของท่านยังมีแผลอยู่อย่าพึ่งจับอะไรรุนแรงเลยเจ้าค่ะ”
เยว่เฟยพึ่งจะสังเกตว่าแขนของนางถูกพันด้วยผ้าพันแผล
“ข้านึกออ
