ฮ่าวจื่อหรงค่อย ๆ ช่วยนางสวมชุดคลุมก่อนที่จะหันมาสวมชุดของตัวเอง เมื่อหันมาเยว่เฟยก็จับเข็มขัดของเขามาช่วยสวมให้ซึ่งทำให้เขายิ้มไปกับความน่ารักและเอาใจใส่นี้ของนางจนอดไม่ได้ที่จะดึงนางมากอดอีกครั้ง
“เยว่เฟย ข้าอยากให้เรื่องคดีนี้คลี่คลายไปได้เร็ว ๆ จะได้จัดพิธีแต่งงานแล้วอยู่กับเจ้าจริง ๆ ทุกค่ำคืนเสียที”
“ท่านเล่าให้ข้าฟังสิเพคะว่าเกิดอะไรขึ้น ท่านไปพบลู่อี้เทียนมาเขาบอกอะไรกับท่านหรือไม่”
“เจ้าเองก็พอดูออกสินะว่าสิ่งที่เขาบอกเจ้าไปเมื่อวันก่อนนั้นเขาพูดไม่หมด”
“แม้ว่าข้าจะพอเดาออกแต่ก็ยอมรับในการตัดสินใจของเขา ขอเพียงเขาเชื่อว่าข้าไม่เกี่ยวข้องกับคดีนี้ข้าก็พอใจแล้ว บางทีเขาอาจจะมีเหตุผลที่ยังไม่บอกข้าก็ได้”
“วันนี้ข้ากับพี่หกรอสอบถามเขาที่สุสานสกุลลู่ ในตอนแรกอี้เทียนก็ลังเลแต่ในที่สุดก็ยอมพูด”
“เขายอมบอกชื่อคนร้ายหรือเพคะ เช่นนั้น…”
“ไม่ต้องรีบ ออกไปคุยกันข้างนอกดีกว่า”
เขาพานา
