“อะไรนะ!! ดูดพิษงั้นหรือ”
“องค์ชายเพคะ”
“ใช่ เยว่เฟยเป็นผู้ดูดเอาพิษจากอาวุธลับออกให้ข้า นางเสี่ยงตายสองครั้งเพื่อปกป้องเสด็จพ่อและยังเสี่ยงดูดยาพิษออกมาให้ข้าดังนั้นที่ข้ามาที่นี่ก็เพราะต้องดูแลนาง ส่วนท่าน…. มาเยี่ยมนางหรือ”
“กระหม่อม…”
ลู่อี้เทียนแทบจะพูดไม่ออกเมื่อถูกองค์ชายแปดพูดเช่นนี้ เขาน่าจะรออยู่ในงานนั้นเมื่อวานนี้ไม่น่าจะเดินตามลู่ชิงอันออกมาก่อนมิเช่นนั้นผู้ที่อยู่ช่วยว่านเยว่เฟยคงจะเป็นเขามิใช่องค์ชายแปดผู้นี้
“แล้วในตอนนี้พิษของพวกท่าน”
“รองแม่ทัพไม่ต้องห่วงพิษของข้าถูกขับออกจนหมดแล้วเจ้าค่ะ”
“ใช่ พิษของข้าส่วนหนึ่งเยว่เฟยขับออกให้จนหมดและกินยาถอนพิษได้ทันดังนั้นตอนนี้พวกเราจึงปลอดภัยแล้ว”
“เช่นนั้นก็ดียิ่งพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อม…จะได้หายกังวล เมื่อวานนี้เหตุการณ์เกิดขึ้นรวดเร็วและไร้คนเฝ้าสังเกตเป็นความผิดพลาดของกององครักษ์หลวง กระหม่อมจึงได้สั่งการให้เข้มงวดมากยิ่งขึ้น”
