จวินเซียวกลับมาจากห้องของลี่หลินเกือบจะรุ่งสางแล้วเมื่อ จางเต๋อและจางอี้นำข่าวสำคัญมาแจ้ง เขาเลือกจะไปนั่งแช่น้ำอุ่นเพื่อคิดอะไรบางเรื่องและคลี่ยิ้มออกมาอย่างสบายใจก่อนจะลุกขึ้นไปแต่งตัวเพื่อเตรียมตัวเข้าวังพร้อมกับใต้เท้าเฉิน
“ท่านพ่อ”
“เจ้ามาแต่เช้าเลย ฮูหยินที่เหลือข้าจัดการเอง”
“เจ้าค่ะเช่นนั้นข้าจะไปดูสำรับเช้าให้”
“อืม รีบไปเถอะ”
เฉินฮูหยินเดินออกมา จวินเซียวเพียงแค่คำนับให้มารดาก่อนที่นางจะแค่ตบบ่าเขาเพื่อเป็นการรับรู้และเดินออกจากห้องไปทันที จวินเซียวเมื่อเห็นดังนั้นจึงรีบหันมาแจ้งบิดาทันที
“เจ้ามีอะไรงั้นหรือ”
“ท่านพ่อ ข้าจะขอออกไปทำธุระก่อนและจะรีบตามท่านไปเข้าเฝ้าให้ทัน ข้ารีบมาเพื่อจะมาบอกท่านพ่อก่อนขอรับ”
“อะไรนะ แต่ว่าวันนี้…”
“ลูกทราบขอรับแต่ลูกไปเพียงไม่นานก็จะรีบกลับมาขอรับ”
“อืม เช่นนั้นก็รีบตามไปอย่าให้เสียการใหญ่ ท่านอ๋องมิใช่ผู้ที่เจ้าจะบิดพลิ้วเวลาเข้าเฝ้าได
