บทที่ 74
ทรราชผู้คลั่งรัก
ณ จวนสกุลอี้หยาง
แม้ใจจริงแล้วเป่าซูเม่ยอยากจะเดินทางไปสกุลเป่า และเอ่ยข่าวดีด้วยตนเอง เพื่อให้เกิดความตกใจระคนยินดีกับนาง ทว่ากลับเป็นตัวนางเองที่ถูกทำให้ตกใจ หลังจากได้รับรู้ข่าวอันน่าเศร้าใจของเป่าเซียวอวี้ ผ่านไปสองสามวันสกุลเป่าก็พากันยกโขยงเดินทางผ่านวงแหวนอาคมมาปรากฏหน้าจวนสกุลอี้หยาง พร้อมด้วยของกำนัลเตรียมต้อนรับสมาชิกตัวน้อย
“ท่านพ่อ ท่านแม่!”
เป่าซูเม่ยรีบวิ่งเข้าสู่อ้อมกอดของบิดามารดาด้วยความคะนึงหาสุดหัวใจ หลังจากที่นางแอบหลบหนีจากจวนสกุลอี้หยางเพื่อไปหาครอบครัวแล้ว ก็มิได้เจอกันอีกเลย
หากเป็นครั้นอดีต เป่าซูเม่ยไม่มีทางวิ่งเข้าสู่อ้อมกอดบุพการีอย่างเปิดเผยเช่นนี้ได้เลย เนื่องจากหวางเฟยคือตำแหน่งสูงกว่าบิดาและมารดาของนาง จำต้องวางตัวให้อยู่ในกฎในเกณฑ์ ทว่าเพลานี้อี้หยางเซียวหมิ่นเอ็นดูนาง ชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้ นางจึงกล้ากระทำตามใจถึงเพียงนี้
