พลาดรักนักฟุตบอล

หมดอนาคต...1

“ถ้าไม่พูดก็เชิญคุณอยู่กับชีวิตที่ไม่มีอนาคตของคุณไปเถอะ งานอย่างอื่นคุณก็ทำไม่เป็น ฉันไม่มีวันเอาชีวิตดีๆของฉันมาทิ้งไว้กับผู้ชายที่หมดอนาคตแบบคุณ ลาก่อนภาคิน” ลินินกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว เธอกล่าวจบก็คว้ากระเป๋าใบเล็กของเธอแล้วเดินจากไป และไม่ได้หันกลับมาสนใจภาคินที่นอนน้ำตาไหลด้วยความเสียใจ

ภาคินสูญเสียอาชีพที่รัก แล้วยังต้องมาสูญเสียคนรักไปอีก แต่เขาก็ไม่มีแม้แต่คำพูดสักคำที่จะเหนี่ยวรั้งลินินเอาไว้ ภาคินได้เพียงแต่หวังว่านี่จะเป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบของลินินเท่านั้น หลังจากที่เธอหายโกรธเธอคงจะกลับมาหาเขา

หนึ่งเดือนต่อมา

ปัง!! ปัง!! ปัง!!

เสียงทุบประตูห้องดังขึ้นด้วยความไม่สบอารมณ์ ภาคินที่อยู่ในอาการณ์มึนเมารู้สึกหัวเสียเป็นอย่างมาก ที่เขาไม่สามารถไขกุญแจเปิดเข้าไปในห้องได้ แต่เสียงนี้ทำให้คนที่อยู่ในห้องต้องตกใจเป็นอย่างมาก เธอมองลอดช่องตาแมวประตูแล้วก็ต้องพบว่าเป็นภาคิน นักฟุตบอลดาวรุ่งที่พักอยู่ข้างห้องเธอกำลังพยายามเปิดประตูเข้ามาด้วยความเมามาย

“ทำมายยย...มันเปิด ม่ายยด้ายยวะ” เสียงอ้อแอ้บ่นพึมพำอยู่คนเดียว

พลั่ก!!

ขวัญข้าวเปิดประตูออกมาแทบจะชนใบหน้าหล่อเหลาของภาคิน

“คุณภาคินนี่มันห้องฉัน ห้องคุณคือห้องถัดไป” ขวัญข้าวกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไม่บ่งบอกถึงอารมณ์ใดๆ

“เธอออ....เป็นนน..ครายยยมาอยู่ห้องฉานน.....ด้ายงายยยย” ภาคินยังคงเข้าใจผิดว่าห้องของขวัญข้าวคือห้องของเขา

“นี่มันห้องฉัน เดี๋ยวฉันไขประตูห้องให้คุณแล้วกัน เอากุญแจมา” ขวัญข้าวพยายามค้นหากุญแจห้องเขา ซึ่งเธอก็พบว่ามันตกอยู่ข้างๆตัวเขา

“หลบปายยย...ฉานนน..จะเข้าห้องงงง” ภาคินยังคงไม่ยอมเชื่อขวัญข้าว เขายังคิดว่านี่คือห้องของเขา

“แฟนคุณไปไหนเนี่ย ทำไมปล่อยให้คุณเมาเรี่ยราดอยู่แบบนี้ หมดกันภาพลักษณ์นักฟุตบอลดาวรุ่ง” ขวัญข้าวกล่าวด้วยความอนาถใจ สภาพของภาคินตอนนี้ไม่ต่างจากขี้เมาข้างถนน เธอไม่รู้ว่าเขาเป็นอย่างนี้ได้อย่างไร เธอรู้แค่ว่าเขาไม่สามารถกลับไปเตะฟุตบอลได้อีกตลอดชีวิต ขวัญข้าวได้แต่รู้สึกสงสารในชะตากรรมของภาคิน

“แฟนนนน....หนายยย...ไม่มีหรอกกกกก...เลิกกก...แล้วววว” ภาคินได้ยินคำว่าแฟนก็รู้สึกเสียใจขึ้นมาทันที เขาไม่อาจควบคุมอารมณ์ได้ น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาด้วยความเสียใจ ทำให้ขวัญข้าวเหลือบมองภาคินด้วยความสงสาร