ภาคินนั่งรอที่หน้าห้องฉุกเฉินด้วยความกระวนกระวาย เขาไม่รู้เลยว่าเวลาได้ผ่านไปนานเท่าใด เขายังนั่งรออยู่อย่างมีความหวัง จนกระทั่งเวลาล่วงเลยผ่านไปราวสามชั่วโมง นายแพทย์เจ้าของไข้ได้เดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน ภาคินเห็นดังนั้นจึงรีบถลาเข้าไปหาเขาทันที
“คุณหมอครับอาการแฟนผมเป็นยังไงบ้างครับ” ภาคินถามออกไปด้วยความร้อนรน
“อาการคนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วครับ แต่หมอขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ คนไข้ต้องเสียบุตรที่อยู่ในครรภ์ไป” นายแพทย์เจ้าของไข้เอ่ยออกมาด้วยความลำบากใจ ภาคินรู้สึกช็อคกับสิ่งที่ได้ยินมาก ทำไมขวัญข้าวไม่เคยบอกเขาว่าเธอท้อง นี่เขาต้องเสียลูกไปเพราะเรื่องแบบนี้จริงๆเหรอ เป็นคำถามที่ตอกย้ำอยู่ภายในใจของชายหนุ่ม ความเสียใจทำให้ชายหนุ่มจุกแน่นที่อกจนไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ แต่ชายหนุ่มก็ต้องพยายามรวบรวมสติเพื่อถามอาการของขวัญข้าวให้ได้
“แล้วเขาจะฟื้นเมื่อไหร่ครับ” ภาคินเอ่ยออกมาราวกับเสียงกระซิ
