หลังจากที่ชายหนุ่มนั่งร้องไห้หมดอาลัยตายอยากอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉิน ผ่านไปสักพักก็มีเจ้าหน้าที่นำร่างของขวัญข้าวย้ายไปไว้ที่ห้องพักฟื้น ภาคินเดินตามไปด้วยความเป็นห่วง ยิ่งเห็นใบหน้าหวานที่ซีดเผือด ยิ่งทำให้ชายหนุ่มทุกข์ใจมากขึ้น ชายหนุ่มตามร่างไร้สติของหญิงสาวมาจนถึงที่ห้องพักฟื้น เจ้าหน้าที่ที่เข็นร่างของเธอมาส่งก็ออกไปแล้ว ชายหนุ่มจึงเข้ามานั่งกุมมือหญิงสาวอยู่ข้างเตียงด้วยความเศร้าหมอง
จนเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ภาคินตัดสินใจกลับห้องเพื่อไปเก็บเสื้อผ้ามาเฝ้าไข้ขวัญข้าวที่โรงพยายาบาล เมื่อชายหนุ่มเดินทางมาถึงที่ห้องเขาก็ต้องตกใจ เมื่อพบว่าลินินนั่งรอเขาอยู่ที่โซฟา แถมยิ้มระรื่นไม่ได้สำนึกผิดแต่อย่างใด
“กลับมาแล้วเหรอคะคิน นินเป็นห่วงคุณแทบแย่” ลินินเข้ามาออดอ้อนออเซาะภาคิน แต่ภาคินกลับแกะมือของเธอออกด้วยความรุนแรง
“ออกไปจากห้องผมเดี๋ยวนี้ เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก คุณอย่ามาวุ่นวายกับผม
