13 ชื่นชม
709 คำ
“Il suo abito è davvero bellissimo. L’ ha preso a Milano?” (ชุดของคุณสวยมากเลยค่ะ ซื้อที่มิลานหรือเปล่า?)
ภรรยานักลงทุนถึงกับเบิกตากว้างก่อนจะยิ้มอย่างดีใจที่ผู้หญิงของเหมันต์พูดภาษาอิตาลีได้โดยไม่ต้องใช้ล่าม
ทั้งสองสาวสนทนากันคล่องแคล่ว พูดคุยเรื่องเสื้อผ้า รองเท้า และแบรนด์แฟชั่นชั้นนำราวกับเป็นเพื่อนเก่าที่เพิ่งเจอกันอีกครั้ง
ผู้คนรอบข้างเริ่มให้ความสนใจ บ้างก็หันมามอง บ้างก็พยักหน้าให้กับความสามารถของหญิงสาวที่ยืนข้างมาเฟียหนุ่มอย่างเหมันต์
และยิ่งไปกว่านั้น ญาดายังทักทายกับนักธุรกิจอีกคนด้วยภาษาสเปนอย่างคล่องแคล่ว
เสียงปรบมือบางเบาดังขึ้นจากกลุ่มแขกที่อยู่ไม่ไกล หลายคนถึงกับมองเธอด้วยความประทับใจ
ไม่มีใครในงานกล้าดูถูกญาดาอีกต่อไปว่าเป็นเพียงแค่ไม้ประดับสวย ๆ ที่มาเฟียหนุ่มควงเพื่อเสริมบารมี เหมันต์ยืนมองภาพตรงหน้าอย่างนิ่งเงียบ ก่อนจะหันไปสบตากับบอดี้การ์ดคนสนิทแล้วยิ้มมุมปากอย่างห้ามไม่อยู่
“ใครจะคิดว่าผู้หญิงของฉันจะมีดีเหมือนกัน”
เมื่อแขกเริ่มบางตาลง เหมันต์จึงเอนตัวเข้าไปใกล้ กระซิบถามญาดาอย่างสนใจ
“ไปฝึกพูดภาษาอิตาลีกับสเปนจากที่ไหน”
“ฉันเลือกเรียนเป็นวิชาเสริมตั้งแต่ปีหนึ่งค่ะเลยได้ภาษายุโรปติดตัวมาหลายภาษา”
ชายหนุ่มพยักหน้าเมื่อได้รู้ว่าเธอเรียนจากที่มหาวิทยาลัย เขาก้มมองนาฬิกาแบรนด์หรูก่อนจะหันไปเรียกบอดี้การ์ดให้เข้ามาฟังคำสั่ง
“กลับกันได้แล้ว”
“กลับไม่ได้ค่ะ”
“ทำไม”
“ฉันยังไม่ได้ทานอะไรเลย”
“ฟูลคอร์สมื้อค่ำที่พนักงานเสิร์ฟไม่พอหรือไง”
เธอส่ายหน้าไปมา “ไม่อิ่มค่ะ...คุณต้องพาฉันไปทานข้าวตอบแทนที่ฉันคุยกับภรรยานักลงทุนเป็นภาษาอิตาลี อย่าลืมนะคะว่าไม้ประดับคนนี้ทำให้คุณมีบารมีมากกว่าเดิม”
คำพูดของเธอฟังดูเหมือนเป็นคำขอ แต่จริง ๆ แล้วกลับเต็มไปด้วยความกล้าและการต่อรองที่แยบยล เหมันต์นิ่งไปครู่หนึ่งเขาเป็นมาเฟียผู้ทรงอำนาจที่ไม่เคยยอมให้ใครมาบังคับ แต่ไม่รู้ทำไมสำหรับผู้หญิงคนนี้เขาถึงยอมให้เธอได้
ร่างสูงในสูทดำไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธแต่อย่างใด ยังคงทำหน้าตาเย็นชาเหมือนเดิม และเดินนำหน้าทำเหมือนเธอเป็นอากาศธาตุ
......
ร้านชาบูขนาดเล็กริมถนนสายหนึ่งยามค่ำคืน แม้จะไม่ใช่ร้านหรูหราสมฐานะมาเฟียหนุ่ม แต่ก็อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมจากน้ำซุปเดือดปุด ๆ และเสียงหัวเราะของลูกค้าที่มาทานอาหาร
ญาดาบอกเหมันต์ว่าจะทานร้านนี้ซึ่งเขาก็ไม่ขัดข้องแต่อย่างใด รถยนต์หรูจอดสนิทริมทาง คนขับเดินอ้อมมาเปิดประตูให้ผู้โดยสารเบาะหลังอย่างนอบน้อม
เหมันต์ก้าวลงจากรถด้วยสีหน้าเรียบตึง ดวงตาคมกริบภายใต้แสงไฟข้างทางกวาดมองไปรอบร้านอย่างไม่ปิดบังความไม่พอใจ
มาเฟียหนุ่มไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ว่าทำไมญาดาถึงเลือกร้านข้างทางเช่นนี้ ทั้งที่เขาสามารถพาเธอไปร้านอาหารระดับห้าดาวได้ทุกที่ในเมือง แต่เมื่อมาเธอเลือกแล้วเขาก็ไม่อยากขัด
หญิงสาวเลือกโต๊ะริมกระจก บอกพนักงานให้จัดน้ำซุปสองชนิดพร้อมสั่งชุดเนื้อวัว ผักสด เห็ด และของกินเล่นอื่น ๆ อย่างเอาจริงเอาจังราวกับหิวมาจากดาวอังคาร
เหมันต์นั่งลงตรงข้าม กอดอกแน่น คิ้วเข้มขมวดมุ่นมองเธอที่กำลังพลิกเมนูอย่างตั้งใจ
“เธอจะสั่งอะไรนักหนา” เสียงเขาเอ่ยถามขึ้นอย่างหงุดหงิด ญาดาเงยหน้าขึ้น ยิ้มบาง ๆ ก่อนตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน
“ก็ฉันบอกคุณแล้วไงว่าที่งานไฮโซไม่ได้ทำให้ฉันอิ่มเลย อีกอย่างฉันต้องกินเผื่อลูกในท้อง”
“เผื่ออะไรนะ...” เขาถามย้ำอีกครั้งเพราะได้ยินไม่ชัด ญาดาหน้าเจื่อนลงเพราะเกือบหลุดพูดว่าลูกในท้อง
- ผู้เขียน
