อย่าจับของกู
1314 คำ
ช่วยด้วยค่ะ ฉันกำลังโดนรุม!
คุณหญิงมาตาได้ส่งฉันมายังห้องนอนของเธอเพื่อให้ช่างแต่หน้าทำผมที่ท่านจ้างมาจัดการแปลงโฉมให้ฉันดูดีมีสกุลเหมือนลูกคุณหนูมุดจากมดลูกผู้ดีมาเกิด เสื้อผ้าท่านก็หยิบเอาชุดที่เคยซื้อไว้แต่ไม่มีโอกาสให้มาให้ฉันใส่ก่อน แล้วคุณหญิงก็หายพร้อมกับควงลูกชายออกไป ทิ้งฉันไว้ให้พี่ๆ รุมทึ้งอยู่เกือบชั่วโมง!
“เสร็จแล้วค่ะคุณน้อง ยิ้มนะคะ ยิ้มกว้างๆ ให้สวยสมกับลุควันนี้” พี่ช่างผมหลังจากดัดลอนสุดท้ายเสร็จก็จับฉันหันหน้าไปมองตัวเองในกระจก ไม่วายบอกฉันยิ้มกว้างด้วย เพราะตอนนี้ทั้งหน้าบูดหน้าบึ้งยิ่งกว่าตูดแมว
“ขอบคุณค่ะ” เลยขอบคุณไปเพื่อไม่ให้เสียน้ำใจกัน
หลังจากนั้นพวกพี่ๆ เขาก็พากับเก็บของออกจากห้องไป เหลือไว้แค่ฉันหน้ากระจกเพียงลำพัง
เอาจริงๆ มันไม่ได้แย่นะ
ชุดที่ใส่เป็นเดรสสีพาสเทลแนบเนื้อโชว์ส่วนเว้าส่วนโค้ง ไม่โป๊มาก แต่ก็ไม่ได้ปกปิดอะไรมากนัก เมื่อนมฉันมันทะลักล้นออกมา แต่พวกพี่ช่างเขาเก่ง เขาปล่อยผมฉันลงแล้วดัดลอนหลวมๆ เพื่อปิดบังความเซ็กซี่ที่พุ่งออกมาแบบไม่ตั้งใจ ทั้งยังแต่งหน้าให้แบบอ่อนๆ เพื่อไม่ให้ดูดุและแข็งเกินสำหรับชุด
มันสวยอ่ะใช่ ชุดก็สวยมากด้วย
แต่ไม่ค่อยเหมาะกับฉันเลย
ก๊อกๆ
มองหันไปตามเสียงเคาะก็เห็นว่าไอ้คนที่ลากฉันเข้างานยืนพิงประตูในชุดใหม่ที่ดูยังไงก็ลูกคนร๊วยลูกคนรวยยืนอยู่แล้ว คินลากสายตาขึ้นลงตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ก่อนหยุดตรงนมฉันแล้วย่นคิ้ว
“นมล้น…” พูดพึมพำแต่ฉันดันได้ยินชัดเต็มสองหู
“ก็นมกูใหญ่ ไอ้เศษผ้าพวกนี้ปิดไม่มิดหรอกมึงก็รู้”
ทำท่าไม่ใส่ใจเดินด้วยส้นสูงแบบทุลักทุเลไปยังชายตัวสูงเกือบร้อยเก้าสิบตรงหน้า แล้วหมุนสามร้อยหกสิบองศาให้คินดู
“เป็นไง น่ารักป่ะลุคนี้”
คินยกมือขึ้นเกาคางพิจารณาสิ่งที่เห็นตรงหน้า เขาครางเสียงฮึ่มฮั่มในลำคอก่อนพยักหน้า
“ก็น่ารักดี”
อุ้ย นี่คือคำชมแรกหลังจากคบกันมายาวนานเกือบจะสิบปีอยู่แล้ว แอบเขินนะเนี่ย
“น่ารักแบบแปลกๆ กูว่ามึงเหมือนทอมแต่งหญิงว่ะ”
“ไอ้เลว!” เลิกชายกระโปรง ยกขาขึ้นกะว่าจะถีบไอ้คนกวนประสาท คินร้องเหวอเสียงหลง ยกมือขึ้นห้ามฉันแทบไม่ทัน
“อย่าไอ้ดาว ใส่กระโปรงอยู่ กูไม่อยากเห็นกางเกงในมึง แค่เห็นเนินนมเกินพอแล้ว”
“ทำไม เห็นกางเกงในกูแล้วจะทำไม มึงจะมีอารมณ์ขึ้นมาเหรอ”
คินเงียบ มองฉันตาโตเหมือนไม่อยากจะเชื่อ “กล้าพูดเนาะ”
เจ็บโว้ย! เจ็บฉิบหาย
โดนผู้ชายหน้าตาดีพูดใส่หน้าแบบนี้มันโคตรเจ็บเลย
“ไอ้นี่ ชิ!” จิ๊ปากเสียงดัง กระทืบเท้าเข้าไปประชิดตัวคิน กอดอกมองหน้าอย่างเอาเรื่อง “ทำไม รูปร่างกูมันไม่ยั่วยวนขนาดนั้นเลยหรือไง”
“อย่างที่กูพูด มึงเหมือนทอมแต่งหญิง” คินไหวไหล่ทำไม่รู้ไม่ชี้ใส่ฉัน แล้วหัวเราะเบาๆ อีกต่างหาก
เจ็บแล้วเจ็บอีก ผู้ชายคนนี้มันปากดีเหมือนอีกสองคนที่เหลือเลย
“ถามจริง?” ย้ำอีกครั้ง ครั้งนี้ฉันจริงจังยิ่งกว่าเดิม คินเลยเลิกหัวเราะ
“ก็… มั้ง มองแล้วไม่ทำให้เกิดอารมณ์”
อะ… นี่ฉันเป็นคนแข็งทื่อขนาดนั้นเลยเหรอ คิดไม่ผิดจริงๆ ที่ว่าคินไม่เคยเห็นฉันเป็นผู้หญิง
แต่นั่นทำให้ฉันเกิดอยากพิสูจน์ มันจะไม่เกิดอารมณ์จริงอย่างนั้นเหรอ ถ้าเกิดว่าเขาจับหรือสัมผัสฉันก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างนั้นใช่ไหม
คิดอยากจะลองเลยขยับเข้าไปใกล้คนตัวสูงอีกนิด ฉันจับข้อมือใหญ่ยกขึ้น เจ้าตัวเองก็ไม่ได้ขัดขืน แถมยังทำหน้างงใส่อีก
หมับ!
“…!”
มือใหญ่นั่นทาบทับลงมาที่เนินนมสุดอลังการของฉัน ไม่พอ จับมือคินขย้ำๆ มันด้วย เพราะอยากรู้ว่ามันจะไม่ทำให้ผู้ชายเกิดอารมณ์จริงอย่างที่เขาพูดหรือเปล่า
คินเหวอ เขาอ้าปากค้าง ตะลึงงันทำตัวไม่ถูกไปแล้วเรียบร้อย ดวงตาคู่นั้นเอาแต่จ้องใบหน้าท้าทายของฉันสลับกับมือที่กำลังขย้ำนมอยู่
“ไง แบบนี้ทำให้มึงแข็งไหม” เชิดใบหน้าถาม
“อะ ไอ้ดาว ไอ้ทะลึ่ง” พอได้สติคินก็ชักมือออก ถอยกรูดไปสองสามก้าว “เอามือผู้ชายไปจับนมตัวเองทำไม”
“ก็มึงบอกคนอย่างกูทำให้ผู้ชายเกิดอารมณ์ไม่ได้”
“แต่นั่นไม่ได้หมายความว่ามึงจะเอามือกูไปจับนมมึงได้นะ” เขายังเหวออยู่ ฉันค่อยๆ ก้าวเข้าไปหาคนตัวสูงอย่างไม่เกรงกลัว
“มึงกลัวกูเสียเปรียบหรือไง”
“เออ มึงเป็นผู้หญิงนะ”
“งั้นกูจับของมึงคืนละกัน”
หมับ!
เต็มๆ มือ
คินอ้าปากหวอตอนถูกจับเป้าเข้าเต็มๆ ส่วนฉันกำลังตะลึงค้างกับสิ่งที่แข็งโป๊กอยู่ในกำมือ
มะ มันแข็งนี่! ไหนไอ้นี่บอกว่าไม่มีอารมณ์กับฉันไง
คินรีบปัดมือฉันออกไปแล้วเอามือกุมเป้าตัวเองแทน เริ่มมีท่าทีหวงเนื้อหวงตัวกับฉันเหมือนเด็กสาวตัวน้อยกลัวโดนข่มขืนก็ไม่ปาน
“อย่ามาจับของกู!”
“กูจับออกบ่อย ไม่เห็นมันแข็ง ทำไมครั้งนี้…”
“กะ ก็ ก็กูเพิ่งขย้ำนมมึง…” คินหันหน้าหนีไม่กล้าสบตาฉัน
“มึงมีอารมณ์?”
“บอกหลายรอบแล้วนะว่าตัวเองเป็นผู้หญิง อย่าถึงเนื้อถึงตัวกับกูมาก จับของกูบ่อยๆ ระวังเหอะกูจะปล่อยในมึงสักวัน” จากคนเขินกลายเป็นคนดุไปแล้ว อยู่ๆ คินก็แปลงร่างได้ในพริบตา
แต่มีหรือนับดาวจะกลัว ฉันเชิดใบหน้าขึ้นท้าทายมันไปเลย
“มาเหอะ คิดว่ากูกลัวของมึงเหรอ กูเคยผ่านผู้ชายมาแล้ว (ดิลโด้) แค่ไอ้หนอนน้อยของมึงไม่คณามือหรอก!”
“อ๊าก!”
คินเหมือนจะสติแตกไปเล็กน้อย เขาว๊ากแล้วหันหน้าไปสงบสติอารมณ์กับตัวเอง ไม่นานก็หันกลับมายังฉัน ยืนเท้าเอวมองด้วยสีหน้าจริงจังแบบสุดๆ
“ไอ้ดาว ก่อนมามึงพูดอะไรไว้มึงจำได้ไหมเนี่ย”
ก่อนมาฉันพูดอะไรไว้อ่ะ จำไม่ได้แล้ว จำได้แค่ตอนนี้เหมือนถูกเพื่อนท้าทายยังไงไม่รู้
“แล้วไง กูไม่เห็นสน”
“แน่ใจ?”
แน่ใจอะไรของมัน
ฉันไหวไหล่ทำเหมือนไม่ใส่ใจมากนัก ก่อนเดินเข้าไปในห้องแม่คินแล้วหยิบเอามือถือตัวเอง ไม่นานก็ออกมา คินยังคงยืนอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน
“ไปไหม จะได้กลับเร็วๆ”
“มึงนี่นะ…” คนตัวสูงส่ายหัวเอือมระอา
“อะไร” เลยเงยหน้าถามแบบงงๆ
“เป็นไบโพลาร์เหรอ เปลี่ยนอารมณ์เร็วฉิบหาย”
ก็ไม่ได้อยากทะเลาะ อีกอย่างฉันอยากกลับบ้านด้วย ไม่อยากอยู่ในวงล้อมของผู้ดี มันจั๊กจี้แปลกๆ อ้อ ยกเว้นอยู่กับคุณหญิงมาตานะ ท่านน่ารัก ฉันชอบท่านมากพอๆ กับสงสารท่านเลย
ถ้าคุณหญิงได้สามีที่ดีกว่านี้ท่านคงสดใสมากกว่า ใจดีมากกว่า แต่ก็นะ นั่นไม่ใช่เรื่องของฉัน อยู่ห่างๆ คอยดูอย่างห่วงๆ จะดีกว่า
- ผู้เขียน
