How deep is your love?

11.30 am. "ชะเอมล่ะจะไปไหม?" ฉันละสายตาจากแชทกลุ่มทำงานของตัวเองไปมองเพื่อนในกลุ่มที่กำลังคุยเรื่องอะไรสักอย่างกันอยู่ แต่เมื่อกี้ฉันไม่ทันได้ฟังจริงๆ "โทษทีเมื่อกี้ว่ายังไงนะมาร์กี้?" "เราถามเรื่องงานเลี้ยงเอกวันนี้น่ะรุ่นพี่เขาอยากให้ไปทุกคนนะ" "ถ้าเราไม่ไปพวกเธอต้องมีปัญหาอีกแน่ๆใช่ไหม?" "ก็แฮะๆ ใช่จ้ะ" ฉันลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ และหันมองนัดงานในกลุ่มอีกครั้งก่อนจะกดส่งแชทปฏิเสธงานคืนนี้ไปอย่างเสียไม่ได้ "แล้วไปกินเลี้ยงที่ไหนกันล่ะ?" "ชะเอมว่างไปจริงๆเหรอ?" "อืม ไม่อยากให้เอกเรามีปัญหาอีกน่ะ" มาร์กี้ยิ้มกว้างด้วยความดีใจ ก่อนเธอจะรีบบอกร้านที่พวกรุ่นพี่ปีสีจะมาเลี้ยงซึ่งมันก็เป็นร้านเหล้าร้านดังแถวมหาลัยนี่แหละ แต่ฉันไม่เข้าใจจริงๆว่ารุ่นพี่พวกนี้มันจะว่างอะไรขนาดนั้น แล้วนัดทีปีสามอย่างเราก็ต้องเสนอหน้าไปด้วยไปไม่ครบก็โดนด่ากันอีก และที่ครั้งนี้ฉันต้องไปเพราะฉันเบี้ยวนัดมาหลายครั้งจนโดนเพื่อนๆหลายคนไม่ชอบหน้าแล้วมั้ง เสียดายงานวันนี้เลยเห็นว่ามีแต่พวกมีเงินมาด้วยสิ "แล้วชะเอมจะไปยังไงเหรอ?" "แกร็บล่ะมั้ง" "โอเคๆ งั้นเดินทางดีๆนะชะเอมไว้เจอกันที่ร้าน" "อืม" ฉันยิ้มให้มาร์กี้ก่อนจะเดินแยกออกมาจากอาคารที่เราเพิ่งทำงานกลุ่มเสร็จไปอย่างเซ็งๆ มาร์กี้คงโดนเพื่อนคนอื่นๆในกลุ่มบังคับให้มาคุยกับฉันล่ะมั้งนะ เพราะดูแล้วในกลุ่มไม่ค่อยมีใครอยากคุยกับฉันเท่าไหร่นัก "อ้าว น้องชะเอมหวัดดีครับ" เสียงไม่คุ้นหูที่ทักฉันจากด้านหลังทำให้ฉันต้องหันไปมอง ก่อนฉันจะก้มหัวทักทายเพราะเป็นรุ่นพี่ในคณะนั่นเอง เขายิ้มให้ฉันและเดินเข้ามาหาอย่างเป็นมิตร "ไม่มีเรียนแล้วเหรอครับ?" "ค่ะ กำลังจะกลับห้องพี่มีอะไรรึเปล่าคะ?" "พี่แค่อยากมาถามให้แน่ใจว่าคืนนี้น้องจะไปกินเลี้ยงด้วยกันน่ะครับ" "ไปค่ะคืนนี้ว่าง" "โอเคดีเลยครับพวกพี่จะรอนะ" ฉันพยักหน้าตอบเขา และเดินผ่านหน้าเขาออกจากอาคารต่อ "เดี๋ยวนะครับ!" พี่คนเมื่อกี้เรียกฉันเอาไว้อีกครั้งจนฉันถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด ก่อนจะหันมองเขาอย่างมีคำถาม "พี่ชื่อเก่งนะ" "ค่ะ" "แล้วตอนนี้น้องชะเอมว่างใช่ไหม?" "ค่ะ" "ดีเลย ตอนนี้ก็เที่ยงพอดีไปทานข้าวกับพี่ไหมครับ?" ฉันปรายตามองพี่เก่งอีกครั้งก่อนจะยกยิ้มมุมปากอย่างขำๆ "พี่รู้ไหมว่าชะเอมทำงานอะไรเสริม?" "อ่า...ก็เคยได้ยินมาครับ" "ค่ะ งั้นพี่ก็ต้องรู้สินะว่าถ้าชะเอมไปกินข้าวกับพี่ชะเอมไม่ได้ไปกินฟรี" "ครับ?" "ชะเอมคิดค่ากินข้าวน่ะค่ะพี่ เริ่มต้นชั่วโมงล่ะพันรวมค่างเดินทางส่วนค่าอาหารเอมไม่จ่าย" เขายิ้มเจื่อนทันทีที่ฉันหันไปตอบเขาแบบนั้นด้วยรอยยิ้ม "ยังไงคะพี่ยังอยากไปกินข้าวด้วยอยู่ไหม?" "เอ่อ..พี่ไม่รู้ครับพี่ขอโทษด้วย" "ค่ะ เอมก็ขอโทษด้วยเหมือนกันที่ยังไม่ได้บอกว่าเวลาของเอมเป็นเงินเป็นทอง" ฉันยิ้มให้พี่เก่งอย่างสุภาพก่อนก้มหัวให้และเดินออกมาจากตัวอาคารเรียนอีกครั้ง และใช่ฉันทีงานเสริมคืองานเด็กเอ็นที่คนทั่วๆไปมักเรียน เดี๋ยวนี้งานนี้มีคนทำค่อนข้างเยอะนะ แต่เรื่องที่ไปกินข้าวด้วยแล้วต้องจ่ายนี่ไม่มีคนทำเท่าไหร่หรอก และฉันเองก็ไม่ได้ทำแต่ที่พูดไปแบบนั้นเพราะรู้อยู่แล้วไงว่ายังไงคนแบบนั้นก็คงไม่มีเงินมาให้ฉันหรอก แค่พันเดียวยังไม่มีให้ฉันก็ไม่อยากเสียเวลาด้วยเหมือนกัน 9.15 pm. พรึบ ร้านนี้สินะ ฉันที่เพิ่งลงจากแกร็บขมวดคิ้วมองร้านเหล้าแถวมหาลัยด้วยแววตานิ่งเรียบเพราะร้านนี้ส่วนมากฉันจะผ่านเพื่อกลับหอเฉยๆไม่ได้มาที่นี่เท่าไหร่นัก เพราะอย่างที่รู้ว่าร้านนี้มันมีแต่เด็กมหาลัย และเด็กมหาลัยเขาไม่จ้างเด็กเอ็นหรอก.. "มีโต๊ะยังครับ?" ฉันที่เพิ่งยื่นบัตรให้พนักงานหน้าร้านตรวจจำต้องเงยหน้ามองเขา ก่อนจะมองเข้าไปในร้านที่มีสองโซน โซนด้านในมีห้องกระจกกั้นอีกทีและติดกับเวทีกับโซนด้านนอกที่เป็นอารมณ์นั่งชิล แต่มาร์กี้ไม่ได้บอกฉันว่าเรานั่งกันโซนไหน "มีแล้วค่ะ แต่ไม่แน่ใจว่าโซนไหน" "ให้พาไปไหมล่ะครับ?" พนักงานยิ้มให้ทันทีและฉันก็พยักหน้าตอบ "เหมือนเอกศิลปกรรมจะจองไว้" "โอเคครับ โซนด้านในตามผมมาเลย" ฉันพยักหน้าพร้อมรับบัตรมาเก็บใส่ในกระเป๋าก่อนเดินตามพนักงานเข้าไปในร้าน และมันต้องเดินผ่านโซนด้านนอกแน่นอนมันจึงทำให้มีคนมองฉันตลอดทาง วันนี้ฉันไม่ได้แต่งตัวมาเยอะนะแค่ใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงยีนส์ธรรมดาๆ แต่ก็ยังถูกจ้องราวกับสัตว์ประหลาดซะได้ "โซนนี้เลยครับ" "ขอบคุณค่ะ" พนักงานยิ้มให้ก่อนเขาจะเดินจากไปฉันจึงเปิดประตูเข้าไปในโซนด้านในที่ตอนนี้มีแต่คนเอกตัวเองเต็มไปหมด จริงๆเอกที่ฉันอยู่คงไม่เยอะนะมีคนแค่สามสิบคนเองแต่ทำไมถึงเต็มทุกโต๊ะแบบนี้ล่ะ "ชะเอม!" "ดีใจที่เจอนะมาร์กี้" ฉันยิ้มออกทันทีที่เจอมาร์กี้ เพราะถ้าเธอเรียกช้ากว่านี้ฉันว่าฉันจะกลับ "มานั่งนี่เร็ว" "นั่งได้ใช่ไหม?" "ได้ๆ เราจองไว้ให้" มาร์กี้ยิ้มให้ แต่เธอก็ยังมีท่าทีเกร็งฉันอยู่มากขณะที่ฉันก็เดินตามมาร์กี้ไปนั่งที่โต๊ะของเธอ ซึ่งเพื่อนๆในกลุ่มก็อยู่ในกลุ่มงานที่ฉันไปทำกับเขานั่นแหละ "คนเยอะจัง" "รุ่นพี่เขาชวนรุ่นน้องคณะบริหารธุรกิจมาด้วยน่ะ" "บริหารเหรอ?" "ใช่ๆ" ถึงว่าคนเยอะขนาดนี้ ฉันมองไปที่ผู้คนมากมายที่กำลังนั่งดื่มกันอยู่ก่อนจะหันกลับมาทางโต๊ะตัวเองที่เพื่อนคนอื่นๆในกลุ่มกำลังนั่งคุยกันอยู่ "มาร์กี้ชงให้ไหม?" "ไม่เป็นไรเดี๋ยวเอมชงเอง" ฉันพยักหน้ามองมาร์กี้อย่างขอบคุณ ก่อนจะหยิบแก้วมาชงเหล้ากินเองแค่เหล้าผสมโซดาก็พอแล้วแหละฉันน่ะ "มาแล้วเหรอน้องชะเอม!!?" เสียงของรุ่นพี่ผู้ชายที่นั่งโต๊ะด้านหลังร้องทักฉัน ฉันจึงต้องหันไปก้มหัวทักทายและสบตากับพี่เก่งที่เจอเมื่อตอนเที่ยง เขาดูเหมือนไม่ค่อยอยากจะมองหน้าฉันเท่าไหร่นักและฉันเองก็รู้ว่าเพราะอะไร "ขอชนแก้วหน่อยสิครับน้องชะเอมคนดัง" "ดื่มให้หมดด้วยน๊า" ฉันหยิบแก้วตัวเองมาชนกับพวกรุ่นพี่ผู้ชายที่ยื่นมาชนแก้ว ขณะที่รุ่นพี่ผู้หญิงก็ทำแค่นั่งมองบ้างก็หันไปกระซิบกระซาบกัน "ดื่มครับดื่ม" ฉันเบนความสนใจมามองรุ่นพี่พวกนี้อีกครั้งก่อนจะยกแก้วขึ้นกระดกดื่มรวดเดียวจนหมด และยกให้พวกเขาที่กำลังโห่ร้องด้วยความพออกพอใจดู "โห ชะเอมดื่มเก่งมากๆเลยนะเนี่ย" "อืมคนก็ชมเยอะนะ" มาร์กี้ยิ้มมองฉันอย่างขำๆจนฉันยิ้มตอบ ก่อนจะผสมเหล้าให้ตัวเองต่อ "ชะเอมทำงานกลุ่มรอบต่อไปเราว่าจะนัดกันวันพุธตอนเย็นเธอว่างมาทำด้วยกันไหม?" ฉันละสายตาจากแก้วเหล้ามองหน้าตาลเพื่อนในกลุ่มอีกคน "แป๊บนะขอเช็กตารางเรียนก่อน" "ค่อยบอกในกลุ่มก็ได้ถ้ามาไม่ได้เธอค่อยมาเสริมวันหลัง" "โอเค" ด้วยงานที่เรากำลังทำคืองานเกี่ยวกับรูปปั้น เพราะงั้นใครจะว่างมาหรือไม่ว่างมาตอนที่ทุกคนมาทำก็ไม่เป็นไร เพราะยังไงก็สามารถหาเวลาว่างอื่นไปเสริมงานได้ เพราะงั้นเพื่อนในกลุ่มเลยไม่ค่อยซีเรียสเรื่องนัดทำงานเท่าไหร่นัก "มีใครจะออกไปสูบบุหรี่ไหม?" "ไปๆ" หลังจากที่นั่งอยู่นานก็มีคนออกไปสูบบุหรี่สักที ฉันเงยหน้ามองเพื่อนในกลุ่มก่อนจะขยับลุกตามจนพวกเขาหันมามอง "ไปด้วย" "อืม..มาสิๆ" ส้มกับเจมส์ยิ้มให้ฉันอย่างเป็นมิตรฉันจึงเดินออกไปสูบบุหรี่กับพวกเขาที่ด้านหลังร้านด้วยความเบื่อหน่าย ฉันไม่ชอบที่ที่คนเยอะๆแบบนี้เลยจริงๆ "นี่เอาจริงพวกเรานึกว่าชะเอมเป็นคนหยิ่งๆซะอีก" "หื้ม?" ฉันเอาพ็อดออกจากปากและพ่นควันสีขาวออกจนหมด "ไปได้ยินจากใครมาล่ะ?" "พวกรุ่นพี่ไม่ก็รุ่นน้องอ่ะ แต่พอได้ทำงานด้วยชะเอมก็ดูไม่อะไรนะ" "ไม่อะไรกับใครน่ะเหรอ" "เออกำลังจะต่อเลยฮ่าๆ" ฉันหัวเราะเบาๆและส่ายหน้าไปมาอย่างขำๆ หลังเจมส์หัวเราะซะลั่น "ก็เพราะเราไม่อะไรกับใครแบบนี้แหละมั้งเขาเลยพูดกัน" "คงใช่ แต่พอได้คุยด้วยก็ธรรมดานะ" ส้มยิ้มให้ฉันบางๆ และฉันเองก็ยิ้มตอบไม่ได้พูดอะไรต่อเพียงแค่สูบพ็อดต่อ "เดี๋ยวไปเข้าห้องน้ำแป๊บ" "ไปด้วยๆ ไปไหมชะเอม?" "ส้มไปเถอะ" ส้มพยักหน้าตอบก่อนจะขยี้บุหรี่ทิ้ง และเดินตามเจมส์ไปทางห้องน้ำฉันจึงนั่งสูบพ็อดต่อคนเดียวท่ามกลางสายตาผู้ชายที่กำลังมองมาด้วยความสนใจ พรึบ ฉันเลิกคิ้วมองผู้ชายร่างสูงที่เพิ่งจะเดินมานั่งสูบบุหรี่ข้างๆฉันด้วยความสงสัย เขามีกลิ่นตัวที่หอมซึ่งถ้าเดาไม่ผิดกลิ่นน้ำหอมที่เขาใช้นี่ขวดเป็นหมื่นเลยนะ ฉันที่อดสงสัยไม่ได้จึงหันไปมองและเขาเองก็กำลังพ่นควันบุหรี่ออกพร้อมกับมองสบตากับฉันพอดี "หวัดดี" "อืม หวัดดี" ตลก ปกติฉันไม่ตอบคนอื่นเร็วแบบนี้แต่พอรู้สึกว่าเขารวยแล้วปากมันดันตอบเองโดยอัตโนมัติเลย แต่นอกจากเขาจะรวยแล้วยังหล่อเอามากๆเลยนะทั้งใบหน้าคม สันกรามชัด จมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากได้รูปสวยส่งผลให้ใบหน้าเขาดูคมขึ้นมาก นี่ยังไม่รวมแววตาลึกล้ำนั้นที่กำลังจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าฉันอีก "เราอาคิน" "เราชะเอม" ฉันหมดอารมณ์จะดูดพ็อดเลยตอนได้สบตาเขาน่ะ "เห็นนั่งเหม่อในร้านตั้งนานมันไม่สนุกเหรอถึงออกมานี่?" "อืม คนเยอะน่ะเราไม่ชอบ" อาคินเลิกคิ้วมองฉันก่อนเขาจะยกยิ้มมุมปากมองฉันอย่างมีเล่ห์นัย "งั้นไปที่อื่นกันไหม?" "ที่นั่นเงียบไหมล่ะ?" "เงียบ" "ถ้าเงียบก็ไป" ฉันยกยิ้มและเก็บพ็อดใส่กระเป๋าพร้อมกับอาคินที่ทิ้งบุหรี่ที่เพิ่งจุดสูบลงพื้นพร้อมขยี้มันทิ้ง ก่อนเขาจะขยับลุกและเอื้อมมือมาจับมือฉันให้เดินออกจากร้านไปด้วยกัน และฉันสาบานเลยว่าฉันไม่ได้เมาแต่กลิ่นน้ำหอมจากตัวเขามันหอมจนปฏิเสธยากต่างหาก