พันธะรัก 3แผ่นหลังที่คุ้นเคย
1115 คำ
ROSES BAR (ร้านเฮียเคลวิน)
“ทำไมช่วงนี้ถึงพากูมาแต่ร้านพี่มึงเนี่ย ไหนตอนแรกบอกว่าจะไปเดอะไนท์ไง” เสียงโซ่เอ่ยถามควินตันที่เดินอยู่ข้าง ๆ ตัวเองด้วยสีหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย
วันนี้ทั้งสองหนุ่มใส่เสื้อเชิ้ตสีดำปลดกระดุมด้านบนสามเม็ดโชว์แผงอกแน่น ๆ พร้อมกับพับแขนเสื้อขึ้นมาจนถึงช่วงศอก พวกเขาสวมใส่กางเกงขายาวสีดำแบบที่คนทั้งคู่ชอบใส่ ซึ่งทำให้ลุควันนี้ออกไปแนวหนุ่มเท่โดนใจสาว ๆ หลายคน
“ตอนแรกก็จะไปเดอะไนท์ แต่เฮียเคลวินเรียกให้กูเข้ามาหาที่ร้านก็เลยชวนมึงมาที่นี่เลย ขี้เกียจขับรถวนไปวนมา…แล้วมึงจะบ่นทำไม ร้านพี่กูมันไม่ดีเลยดิ?”
“ไอ้ดีมันก็ดี แต่กูดันไปจองโต๊ะวีวีไอพีที่เดอะไนท์ไปแล้วไงแถมจ่ายเงินไปแล้วด้วย…มึงก็รู้เดอะไนท์ไม่คืนมัดจำอะไอ้สัส”
“แค่ค่ามัดจำโต๊ะหมื่นกว่า ๆ ปกติเสียค่าแต่งรถไปเป็นแสนกูไม่เห็นบ่นสักคำ”
“ก็กูเจียดเงินแต่งรถมาจ่ายเลยนะเว้ย หมดตูดแล้วเนี่ย” ควินตันส่ายหน้าออกมาเบา ๆ กับท่าทางของโซ่ก่อนจะเอ่ยบอกเขา “อย่าพูดเหมือนมึงจน”
“จนครับพี่…ไม่มีตังค์จะแดกแล้ว มึงก็รู้พ่อกูดุฉิบหาย”
“ก็มึงเหี้ย…ชอบเอาเงินไปตีหรี่”
“ตีหรี่พ่อง กูไม่เคยเนอะอันนี้…ไอ้ห่านี่แม่งก็พูดซะกูกลายเป็นเด็กเหี้ยเลย” โซ่ตวัดสายตาไปมองก่อนจะรีบแก้ต่างคำพูดของควินตันที่มันกำลังใส่ร้ายป้ายสีให้เขาเกินจริง
ควินตันแสยะยิ้มเบา ๆ โซ่ที่เห็นแบบนั้นก็ส่ายหัวออกมาและเลื่อนสายตาไปมองทางอื่น ทว่าตอนนั้นเองดวงตาคมของเขาก็ชะงักหยุดนิ่งเมื่อเขาเลื่อนสายตาไปปะทะเข้ากับแผ่นหลังของผู้หญิงคนหนึ่งที่สวมใส่ชุดพนักงานอยู่
“ใครวะไอ้สัส หลังแม่งคุ้นฉิบหาย” โซ่เอ่ยพูดออกมาด้วยสีหน้าตกใจ เพราะแผ่นหลังเล็กของผู้หญิงคนนั้นดูคุ้นเหมือนกับใครบางคนที่เขาไม่เคยลืม
แต่คงไม่ใช่คนที่เขาคิดคนนั้นหรอก…เพราะผู้หญิงที่เขาเห็นตอนนี้เธออยู่ในชุดพนักงานเสิร์ฟ เพลงขวัญน่ะเป็นผู้หญิงที่มีชีวิตที่เรียบหรู เรียกได้ว่าเป็นลูกคุณหนูคนหนึ่งเลย เธอเป็นคนชอบอ่านหนังสือและรักสัตว์ ปากเก่งแต่จริง ๆ ขี้กลัว แถมอีกอย่างครอบครัวเธอก็มีฐานะที่ร่ำรวย ไม่มีเหตุผลอะไรที่เธอจะต้องมาทำงานแบบนี้
แต่เดี๋ยวนะไอ้สัส ปากบอกลืมหมดแล้วแต่พอเห็นแผ่นหลังคุ้น ๆ ความทรงจำทุกอย่างก็ตีขึ้นมาหมดเลยไอ้เวรตะไล กูอยากผ่าตัดหัวสมองตัวเองออกมาดูจริง ๆ เลยว่ามันจะอะไรกับผู้หญิงคนนี้นักหนา
“มีอะไร” เสียงควินตันเอ่ยดังขึ้นทำให้โซ่ดึงสายตาของตัวเองกลับมามองเพื่อนตัวเอง
“เปล่า”
“งั้นขึ้นไปชั้นสอง ชั้นหนึ่งคนเยอะ ร้อน รำคาญคน” ควินตันพูดก่อนจะเดินนำโซ่ขึ้นไปยังชั้นสองของร้าน โซ่เองก็ก้าวขายาว ๆ ของตัวเองเดินตามควินตันไป
พรึบ
เสียงร่างแกร่งล้มตัวนั่งลงบนโซฟาหรูโซนวีวีไอพีของชั้นสองของโรเซ่บาร์
“ไอ้ไต้ฝุ่นมันจะมาไหม?” โซ่เลิกคิ้วถามควินตันขณะที่มือแกร่งก็ยกขึ้นส่งสัญญาณให้พนักงานเข้ามาชงเหล้าให้ตัวเอง
“มันบอกตามมาดึก ๆ ตอนนี้ก็คงอยู่กับเมียมัน” ควินตินเอ่ยตอบ
“ไม่อยากจะเชื่อ แต่ก็ต้องเชื่อ”
“เรื่อง?” ควินตันเลิกคิ้วถาม
“ไอ้ไต้ฝุ่นไง ไม่นึกว่ามันจะติดน้องเขาขนาดนั้น…ดูทั้งรักทั้งหลงน้องเขาจนโงหัวไม่ขึ้นเลย แต่ตอนนั้นปากเสือกบอกไม่ชอบ ไม่ชอบ…หึ ไอ้สัสนี่แม่ง”
“ไอ้ไต้ฝุ่นมันก็คงได้นิสัยคนแถว ๆ นี้มาเยอะแหละ”
“มึงพูดถึงใครวะ” โซ่เลิกคิ้วถามควินตันกลับด้วยสีหน้างุนงง นิสัยปากแข็งปากหนักไม่มีใครเกินไอ้ไต้ฝุ่นอีกแล้ว แถวนี้ไม่มีใครปากแข็งเหมือนมันหรอก
“…” ควินตันยักไหล่เบา ๆ
“เอ้า” โซ่ขมวดคิ้วเข้าหากันแน่นเมื่อไม่ได้คำตอบที่ต้องการแต่ยังไม่ทันที่เขาจะพูดอะไรต่อ
“สวัสดีครับคุณควินตัน คุณโซ่ วันนี้รับเหมือนเดิมไหมครับ” ในตอนนั้นเองมานะก็สาวเท้าเดินเข้ามาด้วยท่าทางนอบน้อมเพราะรู้จักคนทั้งคู่กันเป็นอย่างดี
“เหมือนเดิม” โซ่เอ่ยตอบ ส่วนควินตันก็เลือกที่จะพยักหน้าให้เป็นคำตอบ จากนั้นมานะจึงส่งสัญญาณบอกพนักงานเสิร์ฟให้ทำการยกเหล้าแบรนด์หรูและเครื่องดื่มต่าง ๆ ให้มาเสิร์ฟที่โต๊ะของลูกน้องเจ้านายตัวเอง
“หากต้องการอะไรเพิ่มเติมเรียกผมได้ตลอดเลยนะครับ” มานะยิ้มพูดด้วยท่าทางสุภาพก่อนจะก้มหัวให้ชายทั้งสองเล็กน้อยและหมุนตัวสาวเท้าเดินออกมา
“พี่มึงคัดลูกน้องมาดีเนอะ นอบน้อมฉิบหายเลย” โซ่เอ่ยพลางมองตามมานะไป
“อืม คัดโหด…ยิ่งตำแหน่งสูง ๆ ไอ้เฮียเคลวินมันคัดเองหมดเลย”
“คนนี้ก็อยู่มานานแล้วไหมวะ มากี่รอบเจอทุกรอบ”
“หลายปีแล้วมั้ง กูก็ไม่ได้สนใจขนาดนั้น” ควินตันตอบพลางยกแก้วเหล้าของตัวเองขึ้นมาดื่ม ส่วนโซ่ก็พยักหน้าและเอื้อมไปยกแก้วเหล้าของตัวเองหมายจะมากระดกดื่มเช่นกัน
ทว่าขณะที่ดวงตาคมของเขากำลังมองไปยังมานะ เพราะกำลังพูดถึงเขาเมื่อครู่ ตอนนั้นเองก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเธอสวมใส่ชุดพนักงานเสิร์ฟและสาวเท้าเดินขึ้นมาจากชั้นหนึ่งด้วยท่าทางเร่งรีบ
และทันทีที่เขาเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นชัด ๆ โซ่ถึงกับดวงตาชะงักวูบ มือแกร่งที่กำลังยกแก้วกระดกดื่มหยุดชะงักนิ่งราวกับว่าโลกของเขามันหยุดหมุนไปชั่วขณะ
“เพลงขวัญ!”
เสียงทุ้มเอ่ยชื่อหญิงสาวที่เขาจำขึ้นใจไม่เคยลืมแม้แต่วันเดียว เขานิ่งอึ้งมองร่างสวยของคนที่เขาไม่คิดว่าจะได้มาเจอเธอที่นี่ด้วยซ้ำ
เธอคนที่ทำให้เขารู้จักกับคำว่าทั้งรักทั้งแค้น
- ผู้เขียน
