พันธะรัก 4 ไม่เจอกันนาน
1138 คำ
ก่อนหน้านั้น
“ขออนุญาตเสิร์ฟออเดอร์ค่ะ” เสียงของเพลงขวัญเอ่ยขึ้นและยกยิ้มด้วยท่าทางที่นอบน้อมให้กับลูกค้าโต๊ะที่เธอกำลังดูแลอยู่ พอลูกค้าเบี่ยงตัวให้เธอ เพลงขวัญก็จัดการยกถังน้ำแข็งและขวดเหล้าไปวางบนโต๊ะกลม
“เป็นพนักงานใหม่เหรอครับ” เสียงลูกค้าคนหนึ่งเอ่ยถามเพลงขวัญขึ้นทันทีที่เขาเห็นและสะดุดเข้ากับใบหน้าเรียวสวยของเธอ
เพลงขวัญชะงักเล็กน้อยก่อนจะหันไปยิ้มตอบลูกค้าที่มีใบหน้าหล่อดูดีและเขากำลังมองหน้าเธออยู่อย่างรอคำตอบ “ใช่ค่ะ”
“อ๋อ…ว่าแล้ว ผมมาที่นี่บ่อยแต่ผมไม่เคยเห็นพี่มาก่อนเลยครับ” ลูกค้าผู้ชายหน้าหล่อคนนั้นยิ้มพูดกับเพลงขวัญด้วยท่าทางสนใจไม่ปกปิด “ว่าแต่พี่ชื่ออะไรเหรอครับ”
“ชื่อเพลงขวัญค่ะ”
“ผมชื่อบิ๊กนะครับพี่…ผมเรียนอยู่เอซิด” ลูกค้าหน้าหล่อแนะนำตัวเองพร้อมกับฉีกยิ้มหวานให้เพลงขวัญ ซึ่งเพลงขวัญเองก็ดูออกในท่าทางของลูกค้าหนุ่มที่ดูสนใจในเธอไม่มีปกปิดแต่เธอรู้สึกได้ว่าเขาไม่ได้แสดงกิริยาไม่ดีต่อเธอแต่อย่างใด เธอเลยเลือกที่จะยกยิ้มตอบกลับไปตามมารยาท
“พี่หน้าตารุ่นราวคราวเดียวกับผมเลย เรียนจบแล้วหรือยังครับ”
“ยังเรียนอยู่ค่ะ”
“อ๋อ ขยันมากเลยครับ” เจ้าของใบหน้าหล่อยกยิ้มพูดตอบเพลงขวัญ
“ขอบคุณนะคะ เดี๋ยวต้องขอตัวกลับไปทำงานก่อนนะคะ”
“เดี๋ยวครับพี่…” บิ๊กยกแขนขึ้นมาหมายจะเอื้อมไปจับแขนของเพลงขวัญไว้ ทว่าเขากลับไม่ทันได้ระวังและพลาดไปปัดขวดเหล้าราคาแพงที่อยู่บนโต๊ะหล่นลงไปกระทบกับพื้น
เพล้ง!
หลังจากนั้นต่อมาไม่ถึงเสี้ยววิ เสียงขวดเหล้าราคาแพงแตกกระจายดังเพล้ง ทำให้ทั้งเพลงขวัญบิ๊กและแขกบริเวณนั้นต่างหันมามองเป็นทางเดียวกันด้วยความตกใจ
“เชี่ย! พี่…ผมขอโทษครับ” บิ๊กอุทานออกมาด้วยความตกใจก่อนจะรีบยกมือขึ้นไหว้เพลงขวัญด้วยสีหน้ารู้สึกผิด
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวจัดการต่อเองค่ะคุณลูกค้า” เพลงขวัญตอบกลับบิ๊กก่อนจะกันลูกค้าบริเวณนั้นออกและเรียกพนักงานที่รับผิดชอบในส่วนการทำความสะอาดมาจัดการต่อ แต่ในตอนนั้นเองดวงตากลมของเพลงขวัญก็หลุบไปเห็นเศษขวดแก้วขนาดใหญ่อยู่ใกล้ ๆ กับลูกค้าผู้หญิงโต๊ะข้าง ๆ ที่กำลังยืนเต้นอยู่ ด้วยความที่กลัวว่าจะเกิดอันตรายต่อลูกค้าเพลงขวัญจึงตัดสินใจรีบก้มตัวและเอื้อมมือไปเก็บเศษขวดแก้วนั้นอย่างรวดเร็ว
ตุบ!
“โอ๊ยยย!” ทว่าลูกค้าคนที่อยู่ใกล้ ๆ กลับถอยตัวมาชนเพลงขวัญอย่างแรงทำให้มือเรียวของเธอที่กำลังจะเอื้อมไปหยิบเศษแก้วได้ถูกเศษแก้วบาดเข้าที่มือของเธออย่างจังทันที
“เดี๋ยวพี่จัดการต่อเอง” เสียงพนักงานทำความสะอาดเอ่ยบอกเพลงขวัญ “เรารีบไปทำแผลเถอะ”
“ค่ะพี่” เพลงขวัญเอ่ยตอบพร้อมกับหลุบมองมือของตัวเองที่มีเลือดกำลังไหลซึมออกมา ก่อนจะรีบเดินแยกตัวออกไปจัดการกับแผลที่มือของตัวเอง
เพลงขวัญยืนอยู่หน้าห้องน้ำพร้อมกับกำลังพยายามกลั้นใจเอามือที่มีแผลของตัวเองยื่นไปล้างน้ำอย่างต้องการทำความสะอาด
“โอ๊ย! เจ็บ ๆ” เธอแสดงสีหน้าเหยเกออกมา ใบหน้าเรียวสวยเริ่มมีน้ำตาคลอแต่ยังคงพยายามอดทนไว้
“ไปแจ้งพี่มานะแล้วขอเอาอุปกรณ์ทำแผลดีไหมนะ” สีหน้าลังเลเกิดขึ้นพักหนึ่ง พอตัดสินใจได้เพลงขวัญก็สาวเท้าเดินขึ้นไปยังชั้นสองของร้าน ดวงตากลมกวาดมองหาร่างของผู้ช่วยผู้จัดการครู่หนึ่ง
“พี่มานะคะ”
“อ้าว…ว่าไงเพลง”
“พอดีชั้นหนึ่งเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย แต่เพลงเรียกคนมาจัดการเคลียร์พื้นที่เรียบร้อยแล้วนะคะ เพลงว่าจะขอไปใช้ห้องปฐมพยาบาลแป๊บหนึ่งได้ไหมคะ ถ้าทำแผลเสร็จแล้วเดี๋ยวเพลงรีบกลับมาทำงานต่อค่ะ”
“พี่ขอดูหน่อย เจ็บเยอะหรือเปล่า”
“เอ่อ…” เพลงขวัญอึกอักเล็กน้อยไม่กล้ายื่นมือของตัวเองไปให้พี่ผู้ช่วยผู้จัดการดู
“เอามาให้พี่ดู” มานะเอ่ยย้ำ พอเพลงขวัญได้ยินแบบนั้นจึงตัดสินใจยื่นมือของตัวเองไปให้เขาดู
“ตายห่า ลึกขนาดนี้ไปโรงพยาบาลเหอะเพลง”
“เพลงไม่เป็นไรค่ะพี่มานะ ทำแผลไว้ก่อนแล้วเดี๋ยวหลังเลิกงานถ้ามันไม่ไหวเพลงค่อยแวะไปก็ได้ค่ะ”
“ไหวเหรอ เหมือนแผลมันจะลึกเลยนะ”
“ไหวค่ะพี่ เพลงไม่เป็นไร” เพลงขวัญยิ้มตอบมานะพร้อมกับเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นเพื่อยืนยันกับหัวหน้าตัวเองว่าเธอไหวจริง ๆ
“งั้นรีบไปทำแผลก่อนแล้วกัน แล้วถ้าไม่ไหวจริง ๆ มาบอกพี่ได้”
“ค่ะ ขอบคุณมากนะคะพี่มานะ”
“รีบไปเถอะ” มานะเอ่ยย้ำขณะหลุบมองแผลที่มือของเพลงขวัญ ทำให้เพลงขวัญรีบจ้ำเท้าเล็ก ๆ ของตัวเองเดินไปยังห้องพยาบาลของบาร์หรูแห่งนี้ที่อยู่ด้านในของชั้นหนึ่ง
เพลงขวัญเปิดประตูห้องพยาบาลเข้าไปก่อนจะปิดประตูลง จากนั้นดวงตากลมก็กวาดสายตามองหากล่องปฐมพยาบาล
พรึบ
มือเรียวเอื้อมหยิบกล่องปฐมพยาบาลที่อยู่บนชั้นที่มันสูงกว่าเธอลงมา เธอสาวเท้าลงไปนั่งที่เตียงเล็ก ๆ กลางห้องพยาบาลก่อนจะเปิดกล่องปฐมพยาบาลออกและจัดการเริ่มทำแผลให้กับตัวเอง
“อึก! เจ็บ” เพลงขวัญแสดงสีหน้าเหยเกออกมาขณะพยายามทำแผลให้กับตัวเอง ซึ่งเธอเพียงแค่ใส่ยาและพยายามจะพันผ้าปิดไว้เท่านั้น…เพราะเธอทำได้ไม่สะดวกมากเท่าไหร่
“ฟู่วว…ตั้งสตินะเพลงขวัญ กลับไปทำงานต่อ แผลแค่นี้เธอเอาอยู่…ไหวอยู่แล้ว” เรียวปากสวยเอ่ยให้กำลังใจตัวเองก่อนจะปิดกล่องปฐมพยาบาลและนำมันไปเก็บไว้ที่เดิม จากนั้นเธอก็เดินสาวเท้าไปเปิดประตูห้องพยาบาลหมายจะกลับเข้าไปทำงาน
แอ๊ดดด!
เสียงประตูเปิดออกพร้อมกับร่างเล็กของเพลงขวัญสาวเท้าเดินออกมา ทว่าเธอก็ต้องชะงักเมื่อดวงตาของเธอไปปะทะเข้ากับร่างสูงของใครบางคนที่ยืนพิงกำแพงอยู่ตรงข้ามหน้าประตูห้องพยาบาล
“โซ่”
เพลงขวัญยืนนิ่งด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ทั้งตกใจและคาดไม่ถึงว่าจะได้มาพบเจอกับเขาที่นี่และตอนนี้
“ไง ไม่เจอกันนานนะ…มีผัวใหม่รึยัง?”
- ผู้เขียน
