เออนะ... เธอค้อนเขาเล็กน้อย พอคิดมาถึงจุดนี้ เขาจะไม่ให้เธอขยับทำอะไรเองเลยรึไง กลัวต้องเป็นง่อยจริงๆ ถ้าเขาทำแบบนี้ให้เธอทุกวัน
“สะบัดคอมากๆ เดี๋ยวคอเคล็ดนะ”
“อุ๊ย!”
เธออุทาน ไม่คิดว่าเขาจะเห็นด้วย เห็นตั้งใจขับรถเสียเหลือเกิน
“คืนนี้นอนค้างที่บ้านคุณแม่นะ”
“ค่ะ” เธอรับคำ ไม่รู้จะพูดอะไรดี
“แต่คืนนี้มาหาพี่ที่ห้องด้วยนะ”
“บ้าเหรอคะ!”
เธอมองเขาหน้าแดง ใครจะไปหาเขาที่ห้องกันล่ะ น่าอายจะตายไป
“งั้นให้พี่ไปหาที่ห้อง”
“ไม่เอาหรอกค่ะ เดี๋ยวคุณหญิงป้าว่าเอา”
“คุณแม่เหรอจะว่า...” เขาหัวเราะ
“ทำไมคะ”
“รู้เห็นเป็นใจให้เธอไปอยู่กับพี่เป็นเดือนๆ ป่านนี้คงคิดว่าเธอเสร็จพี่ไปแล้วล่ะ”
“คุณหญิงป้าคงไม่คิดแบบนั้นหรอกค่ะ”
เธออุบอิบตอบ หน้าแดงโดยพลัน
“แน่ใจเหรอ”
“ไม่เอาหรอกค่ะ พี่นิกนอนห้องพี่นิกเถอะค่ะ”
“ไม่เอา นอนคนเดียวมันนอนไม่หลับ”
“แล้วเมื่อก่อนพี่นิกยังนอนคนเดียวได้เลย”
“นั่นมั
