“ว้าว! ทัองฟ้าคืนนี้สวยจังเลยค่ะ”
“ดวงไหนสวยที่สุดสำหรับเธอ”
“ดวงนี้คะ พี่กรเห็นไหม ระยิบระยับเชียวค่ะ”
“เอาไหม พี่หยิบให้”
“ได้ด้วยเหรอคะ”
“ได้สิ”
เขาหยิบมาจริงๆ เธอเห็นว่าดางดวงนั้น ระยิบระยับอยู่ในมือของเขา
“พี่นิก”
มัญชุดาอุทานเมื่อมันลอยมาอยู่ตรงหน้าเธอ แสงเป็นประกายสวยงามเหลือเกิน
“แต่งงานกับพี่นะ”
“คะ” เธออุทานคล้ายไม่แน่ใจ
“แต่งงานกันนะ ตกลงไหม”
เขาพูดซ้ำ ดวงดาวที่เธอเห็นตรงหน้าคือประกายเพชรแวววาวของแหวนน้ำงาม และความจริงใจจากสายตาของเขา
“ตกลงก็ได้ค่ะ”
“มีคำว่าก็ได้ด้วย เหมือนไม่แน่ใจ”
“ก็มันตื่นเต้นนี่คะ”
เธอบอกอย่างเขินอาย เขาจับมือซ้ายของเธอไปกุมเอาไว้ ค่อยๆ สวมแหวนเพชรเม็ดงามที่นิ้วนางข้างซ้าย ยกหลังมือของเธอขึ้นจุมพิตหนักๆ ก่อนปากอุ่นร้อนระอุจะเลื่อนมาหอมแก้มนวลฟอดใหญ่
“ชื่นใจ”
“เหมี่ยวสัญญาค่ะว่าจะเป็นภรรยาที่ดีของพี่นิก”
“พี่อาจจะไม่ใช่สามีที่ดีนัก ไม่
