วิญญาณย่าของกริชหรือนั่นคือนางประไพนั่งมองหลานชายคนเดียวในมุ้งอย่างแสนรักใคร่ ตอนเด็กๆ กริชชอบมานอนตักของตนบ่อยๆ ท่านคอยลูบศีรษะของหลานชายไปมา แม้กริชจะไม่รู้สึกตัวก็ตามที
ลมเย็นๆ ที่พัดมากระทบกับร่างหลานชายทำให้คนเป็นย่าต้องคอยดึงผ้าห่มห่มให้ แถมยังพัดวีไม่ให้ยุงหรืออะไรมาแพ้วพาน
“ร้องไห้ทำไม”
วิญญาณคุณปู่เมฆเอ่ยถามภรรยาเมื่อเห็นอีกฝ่ายนั่งร้องไห้
“ดีใจที่หลานกลับมาอยู่ด้วยน่ะ”
เอ่ยตอบแล้วซึ้งใจ
“ไปเข้าฝันบอกแม่สายหยุดแล้วนะว่าให้หาหลานสะใภ้ให้ตากริชไวๆ”
“แหม... ดีจังเลย รอดูผลว่าจะสำเร็จไหม ถ้าสำเร็จจะให้เลขเด็ดมันอีกสักสามตัวตรง งวดนี้นี่แหละ”
“แม่สายหยุดน่ะเก่ง ทำให้หลานเรากลับมาได้ ฉันเชื่อมั่นว่าหลานเราต้องมีเมียในเร็ววันแน่นอน”
กริชนอนหลับฝันดี เขารู้สึกเหมือนกับว่ามีญาติผู้ใหญ่ที่แสนอบอุ่นดูแลเขายามนอนเหมือนตอนเด็กๆ ไม่มีผิด
รุ่งเช้าวันใหม่ กริชตื่นล้างหน้าล้างตาก่อนจะล
