“เมื่อก่อนเคยไปช่วยประชาชนน่ะครับ ไปซ่อมบ้านบ้าง ทำงานพวกก่อสร้างบ้าง ทำอาหารกินกันในกองร้อยบ้าง ไปช่วยน้ำท่วมบ้าง หรือภัยแล้งบ้าง ก็เลยทำเป็นหลายอย่าง”
“เก่งจังเลยค่ะ ได้ช่วยเหลือคนอื่น และได้ใช้ชีวิตอิสระนอกเหนือจากบ้านด้วย”
เธอพูดอย่างตื่นเต้น นึกชื่นชมเขาอย่างที่สุด
“แล้วน้องหอมล่ะครับ นอกจากขายผักแล้วทำอะไรอีก”
“หอมดูแลพ่อแม่ค่ะ ท่านป่วยทั้งสองคนเลย หอมก็เลยอยู่ที่นี่ เคยคิดอยากจะออกไปอยู่ในเมืองเหมือนกันนะคะ เพราะจะได้ใกล้หมอ แต่ในเมืองค่าครองชีพสูง อากาศก็เสีย อาหารการกินก็แพงมีสารพิษปนเปื้อน หอมก็เลยตัดสินใจอยู่ที่นี่ค่ะ นอกจากขายผักก็ปลูกผักค่ะ ทำเกษตรแบบพอเพียงตามแนวพระราชดำรัสค่ะ หอมเลี้ยงไก่ไข่ ปลูกพืชผักสวนครัวทุกชนิด ปลูกข้าวด้วยค่ะ”
“เก่งจังเลยครับ”
กริชชื่นชมจากใจ เขามองเธอด้วยสายตาเชื่อมหวาน คนถูกมองถึงกับหน้าแดง เสไปตักน้ำพริกมาใส่จานอย่างเขินอาย
ผู้หญิงคนนี้ขยัน
