“พี่เข้ม!” เธออุทานอย่างตกใจ โดนเขากอดแน่นเข้าไปอีก
“พี่จะมาสู่ขอเอ็ง ยังไงก็ได้เสียเป็นผัวเมียกันแล้ว”
“ตะ... แต่มันเป็นอุบัติเหตุนะจ๊ะ”
“อุบัติเหตุอะไรกันล่ะ พี่จงใจต่างหากเล่า”
“พี่เข้มหมายความว่ายังไงจ๊ะ”
“มีแต่เอ็งเท่านั้นแหละที่อยู่กับพี่ตลอด ไม่ว่าจะยามสุขหรือยามทุกข์ พี่ขอโทษที่มองข้ามน้ำใจของเอ็งไป”
“แต่พี่เข้มรำคาญฉันไม่ใช่หรือจ๊ะ”
เธอเอ่ยถาม หันมามองหน้าเขาอย่างสงสัย
“เมื่อก่อนก็มีบ้าง แต่ตอนนี้ไม่รำคาญแล้ว”
“อุ๊ย!”
เธอเบี่ยงหลบไม่ทัน โดยเขาหอมแก้มเสียฟอดใหญ่
“คนฉวยโอกาส”
“แก้มหอม อย่างอื่นก็คงจะหอมด้วย”
“พูดลามก”
“คืนนั้นจำได้ว่าหอม แทบเอาจมูกซุกไว้ทั้งคืน”
“ไม่พูดด้วยแล้ว”
“ไม่พูดแต่ทำแล้วกัน รู้ไหมว่าพี่คิดถึงเอ็งทุกวัน นอนก็ไม่หลับ เอ็งเอาแต่หลบหน้า กว่าจะได้เจอกันแทบอกแตกตาย”
“พี่เข้ม” เธอช้อนตาขึ้นมองเขา ก่อนจะสะเทิ้นอาย
“ขอให้พี่ชื่นใจเอ็งหน่อยเถอะนะ คิ
