เขาเป็นคนง่ายๆ สบายๆ แต่ต้องดีดตัวเองขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินเสียงหวานๆ ของเธอ
“พี่ชาอย่าเพิ่งนอนสิคะ กินอิ่มๆ แบบนี้ นอนแล้วไม่ดีนะคะ”
“เดินให้อาหารย่อยก่อนไหมคะ เดี๋ยวค่อยนอน”
อาชาไม่ทำตาม เขาทิ้งตัวลงนอนเหยียดยาวบนโซฟาสะอาดตาของเธอ
“พี่ชาคะ”
เธอรีบมาดึงมือเขาเอาไว้ กระตุกหลายครั้งแต่เขาตัวหนักมาก
แต่กระตุกไปกระตุกมา เธอดันเสียหลักล้มลงทาบทับบนตัวเขาเสียนี่ พริ้งเพราตาโตเมื่อแนบชิดกับร่างของเขา
อาชาตวัดมือโอบรอบร่างบางเอาไว้ มองใบหน้าตื่นๆ ของคนบนร่างแล้วนึกอยากแกล้งขึ้นมา
เขาผงกศีรษะขึ้นจุ๊บปากของเธอเบาๆ คนถูกจุ๊บหน้าแดงลามไปถึงใบหู เธอพยายามตะเกียกตะกายลงจากร่างเขาแต่ไม่สำเร็จเพราะโดนรวบเอาไว้
“พี่ชาปล่อยพริ้งก่อนค่ะ” เธอบอกอย่างอายๆ
“ถ้าไม่ปล่อยจะว่ายังไง”
“พริ้งยังไม่พร้อมนะคะ”
เธอมองคนที่ไว้หนวดเครารกครึ้มตาปริบๆ ไม่เคยมองคนที่หน้าตาแต่มองไปถึงจิตใจ อาชาเนื้อแท้เป
