“พริ้งคิดว่าข้อดีของคนเราไม่จำเป็น... มากไปกว่าข้อเสียค่ะ”
“ยังไงครับ” เขาฟังเธอพูดแล้วงง
“พริ้งคิดว่าคนเราจะอยู่ด้วยกันได้เพราะรับข้อเสียของกันและกันได้ค่ะ ข้อดีนั้นมีมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี แต่หากมีข้อเสียแค่หนึ่งข้อที่ทำยังไงก็รับไม่ได้ คงอยู่กันไปไม่รอด”
“เช่น?” เขาเอ่ยถาม
“เช่นพริ้งไม่ชอบผู้ชายชอบทำร้ายผู้หญิง ถ้าผู้ชายคนนั้นมีข้อดีเป็นร้อยข้อ ขยันทำงาน ไม่กินเหล้า สูบบุหรี่ ไม่เล่นการพนัน รักเราจริงแต่พอโมโหชอบลงไม้ลงมือกับเรา พริ้งคงไม่แต่งงานด้วยหรอกค่ะ”
“ก็จริงนะ แต่ถ้ามีแต่ข้อเสียไม่มีข้อดีล่ะ”
“ไม่มีหรอกค่ะ คนเราเป็นสีเทาๆ ไม่มีใครมีแต่ข้อเสียเป็นสีดำสนิท หรือมีแต่ข้อดี เป็นขาวเวอร์หรอกค่ะ”
“ถ้าคบกันแรกๆ เห็นแต่ข้อดีไม่มีอะไรด่างพร้อยเลย คือการสร้างภาพค่ะ นั่นคือเรื่องโกหกค่ะ”
เขาเห็นด้วยกับเธอ เจอมาหลายคู่แล้ว คบกันแรกๆ ดีหมด พอคบกันไปนานๆ หลังๆ จะเริ่มรับกันไม่ได้เพราะไม
